Δείχνει εμπιστοσύνη στη νεολαία, επιθυμεί και ονειρεύεται ευρύτερες συνεργασίες στην αριστερά, μιλάει για τα Πανεπιστήμια σήμερα.
H υποψήφια στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΜεΡΑ 25 – “Συμμαχία για τη Ρήξη”, Αλεξάνδρα Κορωναίου, μιλάει στο πλαίσιο του Podcast “Τerra Politica” των “Χανιώτικων Νέων”, εν όψει των εθνικών εκλογών.
» Η υποψήφια στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΜεΡΑ25, Αλεξάνδρα Κορωναίου, μιλά εν όψει των εθνικών εκλογών
Μιλώντας στα Χανιά σε εκδήλωση για την παιδεία, δεν θα μπορούσαμε να μην ξεκινήσουμε την κουβέντα μας από αυτό. «Οι πολιτικοί αντίπαλοι σας αντίπαλοι θα πουν, κοιτάξτε τις ανεπτυγμένες χώρες, τις χώρες όπου προχωράει η έρευνα και η επιστήμη. Γιατί αντιδράτε στην προσαρμογή των Πανεπιστημίων στις ανάγκες της αγοράς, στα ιδιωτικά πανεπιστήμια;» ρωτάμε. «Σπούδασα στο εξωτερικό, παρακολουθώ συνέδρια, συνομιλώ με συναδέλφους σε ξένα πανεπιστήμια και πουθενά δεν είναι τόσο ωραία και ιδανικά όπως τα περιγράφουν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι. Όλα τα Πανεπιστήμια αντιμετωπίζουν προβλήματα και το ίδιο ισχύει όπου υπάρχει μεγάλο ποσοστό ιδιωτικοποίησης. Τα περισσότερα καλά πανεπιστήμια στο εξωτερικό δεν είναι ιδιωτικά, είναι δημόσια και αυτό είναι κάτι που συχνά δεν το λένε οι πολιτικοί μας αντίπαλοι» απαντάει η υποψήφια.
Η κ. Κορωναίου εκτιμά πως στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και όπου επικρατούν οι νεοφιλελεύθερες ιδέες έχουμε «μια πλήρη απορύθμιση της αγοράς εργασίας. Τα νέα παιδιά ζουν μια τρομακτική ανασφάλεια, μια μεγάλη αβεβαιότητα που έχει να κάνει με τη ζωή τους στα πανεπιστήμια, στην εργασία όπου έχουν “ δουλειές του ποδαριού”, μαύρη εργασία, σπαστά ωράρια, χωρίς ασφάλιση, καμία σιγουριά και δεν μπορούν να διαμορφώσουν ούτε μια ατομική επαγγελματική ταυτότητα, ούτε μια συλλογική ταυτότητα! Γιατί όλη η ζωή δεν είναι η εργασία, υπάρχει και ο ελεύθερος χρόνος και στη σημερινή εποχή πρέπει να επαναφέρουμε το θέμα αυτό. Γιατί “δεν ζούμε για να δουλεύουμε, δουλεύουμε για να ζούμε” όπως λέει το σύνθημα του Π. Λαφάργκ που πρέπει να τον επαναφέρουμε στην επικαιρότητα».
ΟΙ ΝΕΟΙ
Η υποψήφια στέκεται ιδιαίτερα στο θέμα της νεολαίας. Διαπιστώνει «αυτή τη ματαίωση που ζουν οι νέοι να μεγαλώνει τα τελευταία χρόνια, το μεγάλο θυμό που κουβαλάνε, τη μεγάλη οργή για αυτό και δεν εμπιστεύονται το πολιτικό σύστημα… Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν έχει κάνει κάτι για να ψηφίσουν εκεί που βρίσκονται επειδή δουλεύουν, σπουδάζουν. Αυτό είναι στοχευμένο, η ΝΔ ξέρει ότι δεν έχει να περιμένει πολλά από τους νέους. Για μένα είναι εξωφρενικό το γεγονός ότι στο σύνολο της η αντιπολίτευση δεν στήριξε την τροπολογία που κατατέθηκε από το ΜΕΡΑ 25 στη Βουλή ώστε τουλάχιστον ένα μέρος των νέων αυτών να ψηφίσει». Ως κοινωνιολόγος δίνει έμφαση στην εικόνα που μεταδίδουν τα ΜΜΕ που όπως εξηγεί «κάθε άλλο παρά αναδεικνύει το διάλογο, τα επιχειρήματα,τις αντιθέσεις και τις διαφορές που είναι θεμιτό να υπάρχουν. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δημοκρατική αξία από το διάλογο! Αυτό που παίζεται είναι κάτι που μοιάζει με κακοπαιγμένο “σόου” παρά μια ουσιώδη συζήτηση που θα βοηθούσε τους ψηφοφόρους και τους νέους».
Οργανώσεις που συμμετέχουν στη ΛΑΕ καταγγέλουν το καθηγητικό κατεστημένο ως μέρος του συστήματος, ως το μακρύ χέρι του κράτους, αισθάνεστε εσείς ως πανεπιστημιακός ότι έχετε αυτό το ρόλο; «Η εκπαίδευση έχει ένα διπλό χαρακτήρα. Μπορεί να σκλαβώνει, μπορεί και να απελευθερώνει. Σίγουρα ένα μεγάλο μέρος του ακαδημαϊκού κατεστημένου είναι μακρύ χέρι της εξουσίας, γιατί ο ρόλος τους καθηγητή έχει να κάνει με την εξουσία. Υπάρχει και μια μερίδα καθηγητών -το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό- που δίνουν συγχρόνως τα εφόδια στους νέους ανθρώπους ώστε αυτήν την εξουσία να μπορούν να την αμφισβητήσουν. Συχνά λέω – ως κοινωνιολόγος- αμφισβητήστε με, βάλτε τέτοια ερωτήματα που και εσάς θα βοηθούν και εμένα. Τέλειωσε η εποχή που ήμασταν αυθεντίες, που ο καθηγητής έμπαινε στην αίθουσα και οι φοιτητές ήταν όρθιοι. Ήμουν φοιτήτρια τα χρόνια της δικτατορίας και ακόμα και τότε υπήρχαν κάποιοι που αμφισβητούσαν και το πληρώσαμε. Και μου κάνει εντύπωση αν οι νέοι άνθρωποι δεν τολμούν να αμφισβητήσουν την κ. Κορωναίου, για όνομα του θεού. Για μένα είναι ελπιδοφόρο ότι απέναντι στο έκτρωμα του νόμου Κεραμέως οι σύλλογοι ΔΕΠ των καθηγητών ακόμα και η Ομοσπονδία σταθήκαμε απέναντι , μαζί με τους συλλόγους των φοιτητών».
ΠΡΟΣΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΟ;
Το ΜέΡΑ 25 παρουσιάζεται ένα προσωποκεντρικό κόμμα που κινείται γύρω από το Γιάνη Βαρουφάκη. Εσείς το βλέπετε αυτό, δεν τον βλέπετε, συμφωνείτε, διαφωνείτε;
«Τον ξέρω προσωπικά τον Γιάνη Βαρουφάκη. Είναι πράγματι μια έντονη προσωπικότητα. Κατάφερε να πει ένα “όχι” και να το τηρήσει. Για το αν είναι “αρχηγοκεντρικό” το ΜΕΡΑ 25 θα σας έλεγα πως στην Ελλάδα όλα τα κόμματα εμφανίζονται “αρχηγοκεντρικά”. Τα αριστερά κόμματα υποτίθεται ότι δεν είναι ή δεν πρέπει να είναι. Αυτό πρέπει να το παλέψει κάποιος από τη στιγμή που είναι μέσα στα κόμματα. Όμως το αρχηγοκεντρικό του Γιάνη το καλλιεργούν πάρα πολύ οι αντίπαλοι του. Παρατηρώ την πολύ μεγάλη επίθεση που δέχεται αυτές τις ημέρες είτε για το “Δήμητρα”, είτε για ότι κάνει ή λέει. Είναι σχεδόν εμμονικό και έχει ένα στοιχείο – επειδή είμαι ψυχοκοινωνιολόγος – σχεδόν “νευρωτικό” . Αντί να συζητούν αυτό που λέει ο Βαρουφάκης, τον δαιμονοποιούν και ξέρετε είναι πολύ εύκολο να δαιμονοποιείς τον αντίπαλο σου. Ο Γ. Βαρουφάκης το έχει ζήσει αυτό και το ξαναζεί σε αυτές τις εκλογές. Το να καθιστάς κάποιον “αποδιοπομπαίο τράγο” σε βοηθάει να μην αναπτύξεις τις δικές σου θέσεις, τις δικές σου απόψεις, να μην εκτεθείς εσύ στο κοινό αλλά να φορτώσεις το οτιδήποτε σε κάποιον άλλο».
Το περασμένο Φθινόπωρο όταν η κ. Κορωναίου εντάχθηκε στο ΜΕΡΑ 25, τρεις άλλες γυναίκες βουλεύτριες είχαν αποχωρήσει. Για την ίδια, αυτό έχει να κάνει με τις μετέπειτα πορείες τους «ενδεχομένως περίμεναν καλύτερες θέσεις, πήγαν προς τα μεγάλα κόμματα, εγώ ακολούθησα διαφορετική πορεία. Πιστεύω στη συλλογικότητα, η αριστερά καλείται να βάλει λίγο στην άκρη τις διαφορές και να δει που μπορεί να συγκλίνει». Όσο για τη συνεργασία με τη ΛΑΕ και τι μπορεί να προσφέρει αυτή όταν στις τελευταίες εκλογές έλαβε μόλις 0,28% απαντάει πως: «Βλέπω το κομμάτι των συνεργασιών ευρύτερα. Η προσωπική μου επιθυμία είναι να είχαμε μια ακόμα μεγαλύτερη αριστερά, μια ακόμα μεγαλύτερη συνεργασία. Αν δεν υπάρξει μια συσπείρωση -όχι να βάλουμε στην άκρη ή να κουκουλώσουμε τις διαφορές μας αλλά ας τις αφήσουμε για αργότερα – αλλά να συζητήσουμε για τα σοβαρά . Η “Ανυπόταχτη” ,“Ριζοσπαστική” , “Ανυπάκουη Αριστερά” είναι κάτι που πρέπει να το φτιάξουμε μέσα και έξω από τη Βουλή. Οι δυνάμεις της δεξιάς, της συντήρησης είναι πιο εύκολο να ενωθούν γιατί έχουν να υπερασπιστούν αυτό που ήδη υπάρχει, η Αριστερά ονειρεύεται ένα άλλο κόσμο και είναι πολύ φυσικό ο καθένας να τον ονειρεύεται διαφορετικά».
