Τραγουδοποιός; Συνθέτης; Ή απλά ένας μουσικός που αγαπάει αυτό που κάνει; Τον Αλέξανδρο Κτιστάκη τον γνωρίσαμε δίπλα στον Θανάση Παπακωνσταντίνου και το Σωκράτη Μάλαμα, τον είδαμε δίπλα τους στις ζωντανές τους εμφανίσεις και αναμένουμε να ακούσουμε το φθινόπωρο την πρώτη του δισκογραφική δουλειά. Μια ακουστική “γεύση” της δουλειάς αυτής θα πάρουμε σήμερα το βράδυ στο πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των λαών στις εκδηλώσεις για το “20ο Αντιπολεμικό Διήμερο”.
Τι να περιμένει κάποιος από σένα το βράδυ του Σαββάτου στη σκηνή του 20ου αντιπολεμικού διήμερου. Πως θα παρουσίαζες τον Α. Κτιστάκη ως τραγουδοποιό στον κόσμο;
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου τραγουδοποιό, συνθέτη. Είμαι απλά ένας άνθρωπος που ασχολείται, αγαπάει με τη μουσική. Κινούμαι στον χώρο του έντεχνου, μεγάλωσα με τα τραγούδια του Παπάζογλου, του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Σωκράτη Μάλαμα, αλλά και του Λοϊζου, του Σαββόπουλου, των Χειμερινών Κολυμβητών. Στα Χανιά θα είμαι δίπλα στη Μελίνα Κανά και θα πω τραγούδια των καλλιτεχνών που ανέφερα αλλά και 2-3 δικά μου από το δίσκο που ετοιμάζω να βγάλω το Φθινόπωρο.
Είπες ότι μεγάλωσες με αυτή τη μουσική. Οι σημερινοί νέοι στην πλειοψηφία τους κινούνται στα μονοπάτια άλλων ειδών πχ. της “Τραπ”. Έχεις σκεφθεί πως ίσως η μουσική σου δεν ανταποκρίνεται στα γούστα τους ;
Για την “Τραπ” έχω την αίσθηση ότι δεν την ακούνε άνθρωποι άνω των 18 ετών, έχει φίλους περισσότερα στα παιδιά που βρίσκονται στο μεταίχμιο της εφηβικής ηλικίας. Μπορεί η έντεχνη μουσική να τους ακούγεται “δύσκολη” όπως και εγώ στην ηλικία τους μπορεί να μην άκουγα “βαριά τραγούδια”. Έφηβος άκουγα ξένο ροκ, “Τρύπες” και Λοϊζο, Σαββόπουλο, ο πατέρας μου άκουγε λαϊκή μουσική π.χ. Καζαντζίδη αλλά και Θεοδωράκη, Χατζηδάκι. Με τον καιρό αγάπησα και το ρεμπέτικο. Είναι λογική εξέλιξη ο νέος να ακούει πιο “εύκολα” πράγματα και στη συνέχεια να ψάχνεται περισσότερο, να αναζητεί ήχους και ακούσματα που τον εκφράζουν περισσότερο.
Έχεις ανοίξει τις συναυλίες του Θ. Παπακωνσταντίνου, του Σ. Μάλαμα, της Μ. Κανά… σίγουρα μεγάλη εμπειρία να παίζεις μπροστά σε τόσο κοινό αλλά από την άλλη πέφτεις εύκολα και θύμα συγκρίσεων…
Αντιλαμβάνομαι ότι θα υπάρχει και εκτίμηση και απόρριψη από τον κόσμο. Αυτά είναι λογικά. Οι περισσότεροι άνθρωποι έρχονται με καλή διάθεση στις συναυλίες και θέλουν να στηρίξουν ένα νέο μουσικό. Η συνύπαρξη με τόσο μεγάλους καλλιτέχνες σου δημιουργεί μια ευθύνη! Σε εμπιστεύτηκαν πρέπει και εσύ να είσαι συνεπής. Χάρηκα, αγάπησα, εκτίμησα τη δυνατότητα που μου έδωσαν και κάθε φορά προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ στη σκηνή. Μου δίνουν κίνητρο για δημιουργία, καλύτερες επιλογές στη ζωή, να απολαμβάνω αυτό που κάνω.
Υπάρχουν περιστατικά από τις ζωντανές εμφανίσεις σου που έχουν μείνει χαραγμένα στο μυαλό και στην καρδιά σου όλα αυτά τα χρόνια;
Δεκάδες… μου αρέσει πολύ το live, αυτή η αλληλεπίδραση με τον κόσμο με συναρπάζει. Παίζοντας με το Θανάση δημιουργήθηκαν σχέσεις με ανθρώπους, φιλίες. Αυτό το “Άιντε” που ακούγεται στην “Ανδρομέδα” γεννήθηκε μέσα από ζωντανές εμφανίσεις. Ήταν καταπληκτική η τελευταία συναυλία με το Θανάση πέρυσι στο θέατρο Βράχων όταν τραγούδησα το “η ουρά του αλόγου” όπου επικράτησε τέτοιος πανικός που…ξέχασα τα λόγια! Υπήρχαν βέβαια και στιγμές που τα πράγματα δεν πήγαν καλά, όπως την πρώτη φορά που βγήκα σε συναυλία του Θανάση…δεν με χειροκρότησε κανένας (γέλια)!
Έχεις γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις από Μπέκετ μέχρι αρχαίες τραγωδίες, για χορό. Αυτός είναι ένας άλλος τρόπος έκφρασης του Α. Κτιστάκη;
Κοίτα ακούω αρκετή ορχηστρική μουσική, παρακολουθώ πολύ κινηματογράφο πάντα μου άρεσε να κάνω μουσική για ταινίες ή για θεατρικές παραστάσεις. Ξεκίνησα να συνθέτω για τη δική μου ευχαρίστηση, το άκουσε ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Κωνσταντίνος Ντέλλας μου έδωσε βήμα, με εμπιστεύτηκε, πήρε το ρίσκο και έχουμε κάνει πολλά πράγματα. Στην “Αντιγόνη” έγραψα μόνο μουσική για χάλκινα και κρουστά, στην τελευταία παράσταση γκάιντες και κιθάρες, γενικά είναι μια διαδικασία που με βάζει σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Θέλω να συνεχίσω και να γράφω μουσική και να μην στερεύσει ποτέ η έμπνευση μου. Μακάρι να μπορούσα να βιοποριστώ μόνο με τη μουσική αλλά και να μην γίνει αυτό…να έχουμε την υγειά μας.
Θα εμφανιστείς στο “Αντιπολεμικό διήμερο” που συμπληρώνει 20 χρόνια, είναι ένας πολιτικός-πολιτιστικός θεσμός. Δύο λόγια για αυτό…
Καταρχήν τα Χανιά είναι πάντα μια αγαπημένη πόλη, έχω φίλους που σπούδαζαν και είναι μεγάλη χαρά και τιμή που θα εμφανιστώ στο φεστιβάλ αυτό. Όσο μπορώ είμαι μέσα σε φεστιβάλ αλληλεγγύης, αντιπολεμικά, αντιφασιστικά, όσο με καλούν και μπορώ συμμετέχω πάντα με χαρά.
Ο υποψήφιος βουλευτής Χανίων της Ν.Δ. παρουσιάζει θέσεις – προτάσεις εν όψει των εκλογών
Πρώτη δισκογραφική δουλειά
Ετοιμάζεις την πρώτη σου δισκογραφική δουλειά. Τι μπορείς να μας πεις για τους στίχους και τη μουσική;
Τα περισσότερα κομμάτια είναι δικά μου (μουσική και στίχος). Θα υπάρχουν δύο κομμάτια σε μουσική και στίχους Θ. Παπακωνσταντίνου, 2 ορχηστρικά και 4 καθαρά δικά μου τραγούδια. Που κινούνται οι στίχοι μου; Όλα τα κομμάτια είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Το “Τα μαύρα μη φοράτε” είναι επηρεασμένο από την παράδοση μιλάει για ένα διαφορετικό τρόπο με τον οποίο φεύγουμε από αυτόν τον κόσμο, πιο αισιόδοξο και φωτεινό. Ότι εκεί που πηγαίνουμε συναντάμε ανθρώπους που έχουμε χάσει και αγαπάμε… Υπάρχει ένα ακόμα τραγούδι με εικόνες από τη ζωή και τα αισθήματα μας, ένα ακόμα για μια φανταστική ερωτική απογοήτευση το “Αχ Καρδιά μου” που θα το αποδώσει η Ιουλία Καραπατάκη στο δίσκο και το “Προσπερνάς” ένας αισιόδοξος οδηγός για τη ζωή που ουσιαστικά σου λέει όταν αντιμετωπίζεις μια δυσκολία “μην τα βάφεις μαύρα, προχώρα παραπέρα”. Υπάρχουν βέβαια και άλλα κομμάτια που ακόμα τα δουλεύω. Στη μουσική θα βρείτε τις επιρροές από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τους παλιούς τραγουδοποιούς, τα ρεμπέτικα, τα παραδοσιακά, το ροκ στοιχειό.
Αντιλαμβάνομαι τη μουσική ως εικόνες και σκέψεις που μας ακολουθούν στη ζωή μας.
