Από μικρή θυμάται τον εαυτό της να σχεδιάζει και να αφηγείται τις ιστορίες της μέσω των εικόνων. Η εικονογράφος, σκιτσογράφος Αλέξια Οθωναίου εμπνέεται από οτιδήποτε την περιτριγυρίζει στην καθημερινότητά της· ανθρώπινες καταστάσεις, η ίδια η τέχνη, ακόμα και μια μελωδία, και προσεγγίζει το κάθε έργο με την αισθητική που του πρέπει. Κάπως έτσι εικονογράφησε και το βιβλίο-cd “Απροστάτευτος” και δημιούργησε τα εικονογραφημένα τραγούδια του Θανάση Παπακωσταντίνου με ερμηνευτή τον Σωκράτη Μάλαμα.
Με αφορμή την ενδιαφέρουσα αυτή συνεργασία και πάντρεμα μουσικής και 9ης τέχνης, η Αλέξια Οθωναίου μιλά στο “Μολύβι μελάνι” των “διαδρομών” γι’ αυτήν τη δουλειά, για τη γυναικεία παρουσία στα κόμικς αλλά και τη μητρότητα που έχει μπει πλέον για τα καλά στη ζωή της.
Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Θανάση Παπακωσταντίνου; Πώς θα την χαρακτήριζες τώρα που τελείωσε;
Μια Κυριακή, είχα ξυπνήσει κι είχα ανοίξει έτσι νυσταγμένη τα email μου και διαβάζω ένα, από κάποιον μουσικό προφανώς που ήθελε να εικονογραφήσω τα τραγούδια του. Συχνά λαμβάνω τέτοιες “επίδοξες” προτάσεις, οι οποίες συνήθως αφορούν μια συνεργασία που ενώ θα περιλαμβάνει πολύ προσωπική δουλειά και χρόνο, θα γίνεται χωρίς χρήματα. Προφανώς όσοι ασχολούνται με την 9η τέχνη δεν έχουν στο μυαλό τους ότι θα γίνουν πλούσιοι από αυτήν, αλλά το να δουλεύεις χωρίς να πληρωθείς είναι αδύνατον, παρόλο που κάποιοι πιστεύουν ότι θα μοιραστείς ένα όραμα μαζί τους…
Και φτάνω στην υπογραφή που λέει Θανάσης Παπακωσταντίνου, Μεταξοχωρίου και Περιχώρων. Εκείνη τη στιγμή ρωτάω τον σύντροφό μου, πόσοι Θανάσηδες να υπάρχουν από το Νεοχώρι και μου απαντά ο εξής ένας και μοναδικός! Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησε η υλοποίηση μιας ενδιαφέρουσας πρότασης. Η αρχική ιδέα του Θανάση ήταν κάτι σε animation κι έπειτα προσεγγίζοντας το πλησιέστερο σε αυτήν την ιδέα κόμικ, σκέφτηκε το κάθε τραγούδι να γίνει μια σελίδα κόμικ. Εγώ πρότεινα ένα άλλο φορμάτ το οποίο και κάναμε τελικά, το τετράγωνο σε μέγεθος δίσκου γιατί θα ήταν δύσκολο να χωρέσουν όλοι οι στίχοι σε μια σελίδα. Σημαντικό πολύ για εμένα, που μου έκανε θετική εντύπωση, ήταν ότι ήταν πολύ ανοιχτός στις προτάσεις μου, μού δόθηκε πολύς χώρος κι ελευθερία έκφρασης. Από τη στιγμή που βρήκαμε έναν κοινό τόπο με άφησε τελείως ελεύθερη να δημιουργήσω τον “Απροστάτευτο”.
Το συνολικό ύφος της εικονογράφησης μοιάζει με κολάζ. Είναι μια τεχνική που την χρησιμοποιείς γενικά Αλέξια ή ταίριαζε τώρα και την εφάρμοσες;
Μια μεγάλη επιρροή των φοιτητικών μου χρόνων είναι ο Dave McKean ο οποίος ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποιούσε μικτή τεχνική στα έργα του, δηλαδή γλυπτική, φωτογραφία, ζωγραφική κ.λπ. Οπότε είναι κάτι που το δουλεύω πολλά χρόνια, ωστόσο προσπαθώ να προσαρμόζω το στιλ μου στο ζητούμενο του κάθε έργου και εγχειρήματος. Θεωρούσα ότι στον δίσκο θα ταίριαζε κάτι πιο εικαστικό. Προφανώς τον άκουσα και τον ξανάκουσα και εξέλαβα την αίσθηση για κάτι τέτοιο. Δούλευα πρώτα με ζωγραφική και κολάζ και μετά τα επεξεργαζόμουν στον υπολογιστή.
Από τι εμπνέεσαι για να δημιουργήσεις τα έργα σου; Κάποια μελωδία, ένας στίχος είναι καλή αφορμή για κάτι νέο;
Η έμπνευση έρχεται από τα άπειρα ερεθίσματα που δέχομαι καθημερινά· από το περιβάλλον, από φίλους, πραγματικές καταστάσεις αλλά και από την τέχνη άλλων ανθρώπων. Φυσικά κι ένας στίχος ή η μουσική είναι πηγή έμπνευσης.
Ξεχωρίζεις κάποιο τραγούδι από τον δίσκο;
Νομίζω το πρώτο που το άκουσα και περισσότερες φορές, η “Αδέσποτη ζωή”, για μένα είναι το πιο συγκινητικό.
Πώς συνδυάζεις μητρότητα και κόμικ; Παρατηρείς το ένα κομμάτι να μπαίνει στα χωράφια του άλλου;
Πιστεύω πως η δημιουργικότητα με την ευρεία έννοια είναι ένα καταπληκτικό εργαλείο, είτε είσαι καλλιτέχνης είτε όχι. Τους πρώτους μήνες με την κόρη μου, που δεν είχαμε βοήθεια και περνούσα όλο μου τον χρόνο μαζί της, πολλές φορές με έσωσε η εφευρετικότητά μου, κάνοντάς την να γελάει, να την κάνω μπάνιο κοκ. Τώρα όσον αφορά τα έργα μου, ήδη έχω δημιουργήσει μια σειρά που κοινοποιώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τον τίτλο “Ημερολόγιο θηλασμού”, με σκίτσα που προκύπτουν από την μοναδική μέχρι πρόσφατα διαθέσιμη ώρα για να δουλέψω, αυτή που θηλάζω!
Η γυναικεία παρουσία στην 9η τέχνη όλο και μεγαλώνει, τόσο που μάλλον σε λίγο καιρό δεν θα γίνεται καν αυτή η κουβέντα. Σε φόβιζε παλαιότερα ένας ενδεχόμενος αποκλεισμός στον χώρο; Πώς βλέπεις πια τα πράγματα;
Στην περίπτωσή μου μάλλον ισχύει εντελώς το αντίθετο. Όταν έκανα την είσοδό μου στον χώρο, το γεγονός ότι η πλειοψηφία των καλλιτεχνών ήταν άνδρες, εκ του αποτελέσματος μπορώ να κρίνω πως με ωφέλησε. Υπήρχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη δουλειά μου γιατί ήτανε με γυναικεία ματιά. Πλέον στις νέες γενιές κομιξάδων δεν υφίσταται αυτό, ίσως κι οι άντρες να μην είναι καν περισσότεροι πια.
Τι νέο μας ετοιμάζεις;
Φτιάχνω διάφορα καινούρια έργα για το brand μου “Curious Attic”, τη σειρά σκίτσων “Ημερολόγιο θηλασμού” που δεν έχω κάποιες φιλοδοξίες να την ολοκληρώσω σύντομα, αλλά είναι κάτι που το κάνω για εκτόνωση και πιστεύω θα ταυτιστούν πολλές γυναίκες και φυσικά συνεχίζει η σειρά μου “Χ εις τον Ψ” στην “Εφημερίδα των Συντακτών”. Σύντομα με το καλό κι η επιστροφή στα φεστιβαλικά δρώμενα, γιατί αυτή η επαφή με τον κόσμο, ακόμα και το ότι θα σε διαβάσει με τον καφέ του κάποιος και θα του φτιάξει η μέρα, ότι στάθηκε μια εικονογράφηση αφορμή να πιάσει κουβέντα σε έναν άνθρωπο που του άρεσε ή και ότι ταυτίστηκε με κάτι, δεν αναπληρώνεται και μου δίνει ενέργεια να κάνω αυτό που κάνω παρά τις όποιες δυσκολίες.
ΓΡΑΜΜΟΣΚΙΑΣΕΙΣ Μαρία – Όλια Ντακογιάννη
