Κινηματογραφική αναζήτηση, μιας αυθεντικής αγιότητας. Αυτή την ενδιαφέρουσα κινηματογραφική προσπάθεια αποπειράται να πραγματοποιήσει ο Νεοχωρίτης κινηματογραφιστής-σκηνοθέτης–σεναριογράφος ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΠΟΥΧΛΗΣ την ήδη πραγματοποιημένη δημιουργία του Σεναρίου και της σκηνοθεσίας την πέρασε με δική του αυθεντική ευσέβεια, στις Θεολογικές εκδόσεις ΔΟΜΟΣ τον Ιανουάριο του 2018, με μια αισθητικής έκδοσης βιβλίο 96 σελίδων.
Το έργο Α΄ έκδοσης παρουσιάστηκε στους ευρύχωρους χώρους των εκδόσεων ΕΝ ΠΛΩ, Χαριλάου Τρικούπη 6-10 Αθήνα…
Πρόκειται για την ιστορία του Αγίου Αλεξίου, «του Ανθρώπου του Θεού», ο οποίος γεννήθηκε στη Ρώμη, το 357 μ.Χ. περίπου, από γονείς πλουσίους και επιφανείς. Ασκήτεψε στην Έδεσσα της Συρίας για δεκαεπτά χρόνια, στον Ναό-Μαρτύριο του Αγίου Αποστόλου Θωμά. Επιστρέφει στη Ρώμη, στο πατρικό του σπίτι, ζώντας ως δούλος στο αίθριο της οικίας των γονέων του, αγνοούμενος υπό πάντων, για άλλα δεκαεπτά χρόνια.
Η κοίμησή του, περίπου το 407 μ.Χ., στην οικία των γονέων του, αποκάλυψε ποιος ήταν. Είχε γράψει την ιστορία του σε ένα φύλλο χαρτιού, κρατώντας το σφιχτά στην παλάμη του, κείμενος πια νεκρός πάνω στην κλίνη του θανάτου.
ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ ΥΙΟΣ ΠΛΟΥΣΙΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ, ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΟΧΙ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΑΣΚΗΤΙΚΟ ΒΙΟ
Το Συναξάριο του οσίου Αλεξίου είναι αφιερωμένο στου ευσεβείς γονείς του σκηνοθετη.
Τον σημαντικό πρόλογο της έκδοσης πραγματοποίησε και τον εκφωνησε στην επίσημη παρουσίαση ο γνωστός και σημαντικός θεολόγος και εκδότης Δημήτρης Μαυρόπουλος. Στην έναρξη της παρουσίασης – με ιδιαίτερη πνευματική ευαισθησία είπε: «Παραθέτω το Συναξάριο του οσίου Αλεξίου, που φέρει τον προσδιορισμό «άνθρωπος του θεού» και που η μνήμη του άγεται στις 17 Μαρτίου.
«Ούτος ήτο από την Παλαιά Ρώμη» υιός μονογενής γονέων πλουσίων ευγενών και επιφανών, αλλά κατά τους χρόνους του μεγάλου Θεοδοσίου εν έτει 1380 ο μονογενής υιός ήλθε σε ώρα γάμου…..
ΟΧΙ ΝΥΜΦΗ ΑΛΛΑ ΣΚΛΗΡΗ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΖΩΗ!!
Γενομένου δε του γάμου αυτού και του νυμφικού θαλάμου ετοιμασθέντος, εις τον καιρόν όπου ο νυμφίος έπρεπε να κοιμηθεί με την νύμφην, τότε ο άγιος έδωσε ένα δακτυλίδιον εις την νύμφην, και ευχηθείς αυτήν, ανεχώρηχεν κρυφίως από το οσπίτιον του πατρός του, και επήγεν εις την Έδεσσα της Συρίας. Εκεί επρόσμενεν εις την εκκλησίαν, δεκαοκτώ χρόνους, με ενδυμασίας πενιχρά και μπαλωμένα φορέματα, τρεφόμενος με την βοήθεια και το έλεος των χριστιανών.
Αναχωρώντας δε από εκεί, επειδή δεν ήταν δυνατόν, να κρύπτεται πάντοτε η αρετή του, με τον να συντρέχουν συχνάκις πολλοί εις αυτόν να ενοχλουν και να ενοχλούν την ασκητικήν την ησυχίαν του, έτσι επόθει να πάγη εις Ταρσον της Κιλικίας για να προσμείνει εν τω Ναώ του αποστόλου Παύλου.
Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΤΟΥ ΓΥΡΙΣΜΟΥ…
Δεν επέτυχε όμως το ποθούμενον, επειδή και ο άνεμος ήταν ενάντιος και ετραβήχθη σε άλλο μέρος, για να επιστρέψει στη Ρώμη.
Εκεί επήγε στο πατρικό του οσπίτιον όπου εγνώρισε και εκάθησε στην πόρτα αυτού. Εκεί διεπέρασεν το υπόλοιπον της ζωής του περιαιεμπαιζόμενος από τους εδικούς του Δούλους, εμπαιζόμενος και υφιστάμενος τόσα και τόσα χωρίς να έχει καμμίαν παρρησίαν από ανθρώπους τριφυλούς και άτακτους.
Όταν έφθασε το τέλος του, εζήτησεν χαρτίον και έγραψε εις αυτό ποίος είναι και από ποιους γονείς εγεννήθη και τούτο το χαρτί εβάσταζεν σφιχτά και μετά τον θάνατόν του….
ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ
Εκεί όπου ο βασιλεύς Ονώριος της Ρώμης θεόθεν αποκαλυφθείς τα περί αυτού, επήγεν εις το τίμιον λείψανον αυτό και πολλά παρακαλέσας τον αποθανόντα άγιον επήρε το χαρτίον από το εσφιγμένον νεκρό χέρι… αυτό αναγνώσθηκε σε επήκοο πάντων για να κάμει όλους τους ακούσαντες να εκπλαγούν και να ενταφιασθεί το λείψανο αυτού εντίμως και μεγαλοπρεπώς στον ναό του Κορυφαίου Πέτρου για να αναβλύζουν πάντα μύρα ευώδη…
Με βάση την ιερή ιστορία του Οσίου Αλεξίου ο οποίος αγαπήθηκε νωρίς από το πλήρωμα των πιστών, ώστε να του προσαφθεί ο χαρακτηρισμός «Ο άνθρωπος του Θεού» ο πραγματικά πιστός κινηματογραφικός δημιουργός.
Ο Όσιος Αλέξιος δεν είναι ευσεβής πιστός του πέμπτου αιώνα αλλά ο πάντοτε κρυμμένος πιστός του εκκλησιαστικού πληρώματος, ο δίκαιος της γραφής, που «Χάρη σ’ αυτόν» σώζεται ο κόσμος. Ακόμη περισσότερο μέσω της ΖΩΗΣ του ανοίγεται στο διαρκές παρόν της λειτουργικής πείρας και εμπειρίας.
Ζει και ενεργεί σ’ ένα διαρκές σήμερα, που έρχεται από την αγιότητα της θείας Βασιλείας και φωτίζει με το άγιο πνευματικό φως τις καθημερινές μας στιγμές, καλώντας μας να λάβουμε μέρος σε διαρκώς τελούμενες πράξεις λατρείας και δοξολογίας.
Ο ΙΕΡΟΣ ΑΞΟΝΑΣ ΠΟΥ ΕΝΕΠΝΕΥΣΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΙΟΝ
Τα πρόσωπα του έργου σ’ αυτόν τον άξονα, όπως τα έχει εκφράσει ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Μανώλης Μπούχλης της δημιουργούμενης κινηματογραφικής ταινίας είναι κληρικοί και λαϊκοί που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και μας παρασύρουν να ενταχθούμε και να δράσουμε μαζί τους σε ένα διαρκές άγιο-πνευματικό γίγνεσθαι, ώστε να εμφανιστεί στον καθένα μας ο ιερός άξονας που ενέπνευσε τον Όσιο Αλέξιο στην πορεία του προς την αγιότητα…
Με το κυριότερο, πνευματικό βήμα να αποτέλεσε η μίμηση του έρωτά του προς το πρόσωπό του νυμφίου Χριστού, ώστε να του παραδοθούμε χωρίς ιδιοτέλεια.
* * *
Μεγάλη τεσσαρακοστή του 1918 κατατέθηκε (από τις εκδόσεις ΔΟΜΟΣ) όλο το κείμενο της κινηματογραφικής ταινίας του Νεοχωρίτη, ευσεβεστάτου κινηματογραφιστή Εμμανουήλ ΜΠΟΥΧΛΗ για επιδίωξη μιας γνήσιας κινηματογραφικής ευσέβειας και όχι ασέβειας…
ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΜΕΘ’ ΗΜΩΝ ΟΥΔΕΙΣ ΚΑΘ’ ΗΜΩΝ
Τώρα Μεγάλη Τεσσαρακοστή του 1919 οι συνθήκες μεγάλης πνευματικής κρίσης δημιουργούν την ανάγκη μιας ουσιαστικής θρησκευτικής ευαισθητοποίησης. Ο Χανιώτης κινηματογραφιστής Εμμανουήλ Μπούχλης, ζώντας από μικρός στα ψαλτήρια του Αγίου Κωνσταντίνου Νέας Χώρας με την έναρξη της θρησκευτικής ευαισθησίας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής να ακούσουμε τα σήμαντρα κάθε μικρού ή μεγάλου χριστιανικού Ναού και τα μεγάλης σημασίας και ευαισθησίας ψαλσίματα όπως:
«Μεθ’ ημών ο θεός»
γνώται έθνη και ηττάσθε
ότι μεθ’ ημών ο Θεός
* * *
Κινηματογραφικά, η 1η σκηνή του κινηματογράφου παρουσιάζει την εικόνα της Αγίας Τριάδας, του Θεοφάνη του Κρητός, ενώ συνεχίζεται η προσευχή του προοιμνιακού ψαλμού όπως «Άβυσσος ως ιμάτιον το περιβόλεον αυτού, επί των ορέων στήσονται ύδατα…. Από φωνή σου φεύξονται, από Φωνής Βροντής σου δειλιάσουσιν……»
…….Σκηνή 5η (FLASH Back)
Ο ΝΑΟΣ ΑΓ. ΘΩΜΑ/ΑΙΘΡΙΟ ΕΔΕΣΣΑ ΣΥΡΙΑΣ-ΝΥΧΤΑ ΑΛΕΞΙΟΣ (off)
Μνησθητί μου Κύριε όταν έλθης εν τη Βασιλεία σου.
Μνήσθητί μου, μνήσθητί μου,
Σκηνή 33ου (flach back) Στον ναό του Αγίου ΘΩΜΑ/ΕΞ. ΧΩΡΟΣ ΝΥΧΤΑ
Έξω από τον αυλόγυρο χώρο του Ναού, όχι μακριά, ο Αλέξιος κρατάει στα χέρια του το φαγητό του, λίγα λούπινα και δύο φέτες μικρές ψωμί…
Ρακένδυτος, ξυπόλυτος, προχωράει και προσφέρει το φαγητό του τείνοντας τα χέρια μπροστά σε δύο ανθρώπους, που εμείς δεν βλέπουμε.
Ακούγοντας τα βήματα δύο ανθρώπων που απομακρύνονται από αυτούς, ο Αλέξιος προχωράει και προσφέρει το φαγητό του μπροστά σ’ έναν άνθρωπο που δεν τον βλέπουμε στην οθόνη….
Ο Αλέξιος «ο άνθρωπος του Θεού» που προσφέρει με τα χέρια του προς την κάμερα της μηχανής λήψης κοιτάζοντάς την…. Όμως προσφέρει το φαγητό του, σ’ εκείνον που δεν βλέπουμε αλλά αυτός ο άνθρωπος είναι ο… Χριστός….
Εμείς καταθέτουμε στην εβδομάδα της τεσσαρακοστής του 1919 στη μνήμη του Οσίου που είναι 17 Μαρτίου. Αυτή τη σπάνια διάδραση φωτεινής αφιέρωσης προς την αγιότητα πραγματοποίησε τον 5ο αιώνα ο Αλέξιος ο άνθρωπος του θεού ως μέγα παράδειγμα φωτεινής λάμψης.
