Αλέξης τέλος;

Πολλές φορές έχω γράψει για τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Αλέκο Αλαβάνο, τον Λεωνίδα Κύρκο και τον Αλέξη Τσίπρα. Και θα ’χουν δίκιο μερικοί να πουν «φτάνει πια!» Η υπομονή εξαντλείται. Το πρόσωπο αποτελούσε ένα βήμα για την εξέλιξη στον πολιτικό χώρο, έπαιξε, αγκαλιάστηκε από ένα ευρύ φάσμα της κεντροαριστεράς, έχασε και τώρα πάμε γι’ άλλα!
Ο κ. Τσίπρας ήταν ηλικιακά μικρός όταν ο Αλαβάνος τον Φεβρουάριο του 2009 τον στήριξε στην ηγεσία του ΣΥΝ και όταν έγινε πρόεδρος έλεγε: «Δεν μας ενδιαφέρει η συμμετοχή σε μια κυβέρνηση που θα διαχειριστεί την κρίση του πολιτικού συστήματος… αλλά να ανατραπεί στο σημερινό πλαίσιο εξουσίας» (Ε 15/3/07). Ήταν όμως έτσι; Στα “Χ.ν.” τότε όπως και τώρα δεν «ορρωδούσαμε προ ουδενός», ν’ ασχοληθούμε αρθρογραφώντας για το φαινόμενο Τσίπρα.
Στις 15/2/2008 με τίτλο “Συμπόρευση με τον εαυτό του” γράφαμε: «Ο κ. Τσίπρας έγινε κάτι πριν κάνει κάτι και θα κριθεί σε βάθος χρόνου. Στο σκηνικό της κρίσης που περνάει το πολιτικό σύστημα, αν η αισιοδοξία του να φανεί αντάξιος της αριστεράς πέσει στο κενό, τότε ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΝ θα κινδυνεύσουν απ’ τον Τσίπρα. Το δράμα του θα είναι… στις επόμενες εκλογές ν’ αναλάβει ρόλο που δεν θα είναι έτοιμος ν’ ανταποκριθεί. Στην πολιτική τα πάντα είναι ρευστά. Δυσκολεύεσαι να καταλάβεις τι σκαρφίζονται οι άλλοι και μπορεί να έχεις σχέδια, αλλά τα γεγονότα σου τ’ ανατρέπουν».
Στις 29/6/2009 με τίτλο “Η διαρχία που πληγώνει” λέγαμε «Mια λευκή σελίδα στον χώρο της πολιτικής ήταν ο κ. Τσίπρας αφότου επελέγη “Πρόεδρος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ” και περίμενε ο κόσμος να γραφεί σ’ αυτήν».
Στις 14/6/2010 με τίτλο “Η σύγκρουση των διαττόντων αστέρων” σημειώναμε: «Εν τέλει το πρόβλημα της κακοδαιμονίας, το οποίο ενδημούσε στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ, σ’ αυτό το δυαδικό πολιτικό μπλέξιμο που στεγάστηκαν ανομοιόμορφα ρεύματα της εγχώριας Αριστεράς, προέκυψε από την πολιτική της λανθασμένης συλλογικότητας και την τακτική του κ. Αλαβάνου, με αποτέλεσμα να ραγίσει το γυαλί και να δρομολογηθεί το διαζύγιο».
Στις 5/7/2010 με τίτλο “Η δημοκρατική αριστερά μέσ’ την Αριστερά” σημειώναμε: «Δεν είναι ότι έχουμε νιώσει απογοήτευση για το μέλλον αυτής της χώρας και ότι η αξιοπιστία της έχει τραυματιστεί βαρύτατα, βλέπουμε ότι ο δικομματισμός χάνει πόντους και τα κόμματα της αντιπολίτευσης λειτουργούν κατά βούληση. Αν και άργησαν να πάρουν χαμπάρι τι γίνεται γύρω τους με δομικές αλλαγές στον κομματικό τους μηχανισμό και με ελπίδες για αίσιες εξελίξεις, οδηγούνται σε διαχωρισμό των ετερόκλητων ιδεολογικών χαρακτήρων».
Ως φαίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ στην πιο κρίσιμη στιγμή συνεχίζει χωρίς Τσίπρα, ούτε και στον “πάγκο”. Ίσως να υπάρξει κάποιος “προπονητής” να τον πείσει να ξαναφορέσει τη φανέλα!