Αλύτρωτες πατρίδες

Πάντα στη Γη υπάρχουνε, τ’ ανθρώπινα γεράκια,
για να κατασπαράσσουνε, τσ’ ανθρώπους σαν κοράκια.
Και πάντοτε θα παίζονται, πολιτικά παιγνίδια,
που βλέπουμε και σήμερα, μια από τα ίδια.
Γιατί ποτέ δεν θίγονται, συμφέροντα μεγάλων,
έστω κι αν έτσι προκαλούν, τη συμφορά των άλλων.
Ετσι θαρρώ πως έγινε και το εικοσιδύο,
αυτό αντιλαμβάνομαι, τώρα που τ’ αναδύω.
Γι’ αυτό και ξεριζώσανε, απ’ τη Μικρά Ασία,
χιλιάδες Ελληνόπουλα, χωρίς αναλγησία.
Χάσανε την πατρίδα τους, που την κρατούσαν χρόνια,
κάποιο παιγνίδι παίχτηκε, τότε με τη διχόνοια.
Εις την Ελλάδα ήρθανε, οι πρόσφυγες χιλιάδες
και την πατρίδα την παλιά, την άφησαν σ’ αγάδες.
Τα χρόνια επεράσανε, μ’ οι θύμισες θα μένουν
και στην Κωνσταντινούπολη, παπάδες περιμένουν.
Να ξαναλειτουργήσουνε εις την Αγιά Σοφία,
όπως το γράφουν οι γραφές, μ’ αφήνει η… μαφία.