«Η Ελλάδα αναστέναζε στα γήπεδα και η δημοκρατία στις συγκεντρώσεις». Μ’ αυτό το σκεπτικό ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Χρυσοχοΐδης έφερε ένα Ν/Σ στη Βουλή, που βάζει όρια και προϋποθέσεις στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, στην κίνηση των διαδηλωτών στους δρόμους και στις πλατείες των πόλεων, ποινικοποιώντας τις καταστροφές και θέτοντας εκτός νόμου τις αντικυβερνητικές τακτικές των αντιπολιτευομένων.
Στόχος είναι να καταπολεμηθεί η βία, να σταματήσουν οι βανδαλισμοί και να καθιερωθεί θεσμικός υπεύθυνος και ελεγκτής των πορειών. Να γίνεται γνωστοποίηση των συναθροίσεων από εκείνους που διεκδικούν δικαιώματα, να μην πραγματοποιείται καμία συγκέντρωση χωρίς εγκριτική άδεια και να ορίζεται υπεύθυνος οργανωτής. Είναι ο μόνος τρόπος κατά την κυβέρνηση διαφύλαξης της δημόσιας τάξης και των περιουσιών των καταστηματαρχών.
Τούτο απορρέει απ’ τη συνταγματική υποχρέωση της Πολιτείας. Κανένας δεν μπορεί να ‘χει ιδιοκτησιακά δικαιώματα στους δρόμους. Το Ν/Σ υλοποιεί την κεντρική ιδέα, που είναι “η αλλαγή της κοινωνικής ταυτότητας” των διαδηλώσεων.
Γιατί όμως σημειώθηκε τέτοιο κύμα διαμαρτυριών; Μα διότι σε κάθε διαδήλωση μικρή ή μεγάλη παρεισφρύουν λίγοι ταραχοποιοί και αμαυρώνουν το δικαίωμα της διαμαρτυρίας και του συνέρχεσθαι, βιαιοπραγούν, καταστρέφουν, συλλαμβάνονται και “προσάγονται” -έχει σημασία η λέξη- και για τα περαιτέρω ακούγεται η φράση: «αφέθησαν ελεύθεροι…».
Η Ν.Δ. είχε δεσμευθεί πριν τις εκλογές για τις επιλογές που θα προωθούσε με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της, να περιστείλει και να ελέγξει διαδηλώσεις και πορείες προς διαφύλαξη του δημοσίου συμφέροντος και την υπεράσπιση της δημοκρατίας. Ετσι ψηφίστηκε ο νόμος με ευρύτερη συνέναιση, παρά την ογκούμενη δυσαρέσκεια των αντιπολιτευομένων του κ. Μητσοτάκη, ότι αντί να θωρακίζεται η δημοκρατία, καταστρατηγείται το δικαίωμα της διαμαρτυρίας.
Αγνωστο ποιοί θα είναι οι νικητές στο τέλος. Το ζήτημα των πορειών έχει προηγούμενα 10ετιών. Τα νέα μέτρα ανά πάσα στιγμή μπορεί να οδηγήσουν σε κάποιο ατύχημα και να έρθει καταστροφή. Θα περίμενε κανείς ο κ. Χρυσοχοΐδης που προέρχεται από την κεντροαριστερά, να εύρισκε δημοκρατικότερες μεθόδους αντιμετώπισης των παρανομιών όχι μόνο στις συγκεντρώσεις, αλλά και στα γήπεδα, στις συμμορίες και στα γκέτο των περιθωριοποιημένων ομάδων απ’ την υπόλοιπη κοινωνία.
Δημιουργήθηκε πολιτικό κλίμα και δόθηκε η εντύπωση ότι ομαλοποιήθηκε η κατάσταση στα Εξάρχεια, στην ΑΣΟΕ και στο Μενίδι.
Μπορεί να κερδίθηκε μία μάχη, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται.