Η αλλαγή του χρόνου είναι σαν τις πολαρόιντ. Κλείνεις τα μάτια και σε μια σκέψη αποτυπώνεις όλα τα στιγμιότυπα της χρονιάς που φεύγει. Φυλάς τη φωτογραφία στο άλμπουμ των αναμνήσεων και ετοιμάζεις τον φακό του μυαλού για να υποδεχθεί τα χρώματα του καινούριου χρόνου.
Και το 2017 το φιλμ για τους περισσότερους ήταν ασπρόμαυρο. Ο μνημονιακός καμβάς, βλέπετε, δεν έχει χώρο για το χρώμα της ελπίδας.
Μα, όπως και στο σινεμά, από τις ασπρόμαυρες ταινίες δεν λείπουν η χαρά και το γέλιο.
Στο ίδιο μοτίβο αναμένουμε και τον νέο χρόνο. Γι’ αυτό και στις προσδοκίες μας, υπερβολές δεν χρειάζονται. Ας αναλογιστούμε όσα ζήσαμε σε τοπικό -και όχι μόνο- επίπεδο κι ας γίνουμε απλά, σοφότεροι. Άρχοντες κι αρχόμενοι.
Τα βασικά να ζητήσουμε στις ευχές μας· υγεία και προκοπή. Καλή χρονιά!