«Καλώς ήρθες ναυαγισμένε ξένε στο νησί μας» λέει το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων με αφορμή τις πρόσφατες καραβιές μεταναστών και προσφύγων στα Χανιά, εκφράζοντας την αλληλεγγύη του στους ανθρώπους αυτούς.
Αναλυτικά, στο σχετικό κείμενο αναφέρει:
«Εδώ όλοι θα σου φερθούν ισότιμα, είτε είσαι άντρας, γυναίκα ή ασυνόδευτο παιδί. Δεν έχει σημασία αν πονάς, πεινάς και δεν ξέρεις καν που βρίσκεσαι. Τα ειδικά εκπαιδευμένα σώματα ασφαλείας θα σε μεταφέρουν με τις κλούβες τους από τη σάπια βάρκα με την οποία ήρθες σε κάποιο άδειο κτήριο. Στα Χανιά, ίσως έχεις την τύχη να σε κλείσουν στην παιδική κατασκήνωση του Καλαθά, έναν πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα χώρο φιλοξενίας που διαθέτει πετσέτες, κουβέρτες, ακόμα και κάποια κρεβάτια! Εκεί δεν μπαινοβγαίνει κανείς εκτός από αστυνομικούς, άντε και κάποιους γιατρούς και εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού. Δεν χρειάζεσαι ενημέρωση, επικοινωνία με τον έξω κόσμο ή την οικογένειά σου, δικαιώματα, ούτε καν μετάφραση. Ας μην καταλαβαίνεις όλα αυτά που σου λέμε, απλά κάνε ό,τι σου δείχνουν οι ένστολοι φύλακες. Πάνω απ’ όλα υπόγραψε αυτή τη δήλωση ότι δεν ζητάς άσυλο, κι ας μην ξέρεις τι γράφει. Είναι τυπική διαδικασία. Κατόπιν, θα σου πάρουμε το κινητό και τα υπάρχοντά σου και θα σου δώσουμε φαγητό που έχει ξεμείνει από το νοσοκομείο και τα συσσίτια της πόλης. Κάνε λίγες μέρες υπομονή μέσα στη μοναξιά και τον φόβο για το άγνωστο. Σύντομα θα έρθει το σκοτεινό ξημέρωμα που θα ξαναμπείς στην κλούβα, θα πας στο λιμάνι της Σούδας και από εκεί, με το πλοίο της γραμμής, στην απέραντη φυλακή της Μαλακάσας … ή ποιος ξέρει πού αλλού!
Καλή συνέχεια στο ταξίδι σου και ελπίζουμε να (μην) μας ξαναρθείς!
Υ.Γ. Αν έτυχε να καταλήξεις σε κάποιο μπουντρούμι με την κατηγορία της παράνομης διακίνησης μεταναστών χωρίς να φταις, έχε κατανόηση. Κάθε κρατική υπηρεσία χρειάζεται και θυσίες για να συνεχίσει να λειτουργεί.»
Τους τελευταίους 2 μήνες, μόνο στο νησί της Γαύδου έφτασαν (εν γνώσει μας) 6 καραβιές προσφύγων και μεταναστριών, συνολικά περίπου 160 ναυαγισμένοι άνθρωποι. Οι μόνες εικόνες που έχουμε είναι από τα μικρά σάπια βαρκάκια με τα οποία ταξίδεψαν – και απορείς πώς γίνεται να χώρεσαν σε αυτά. Οι μόνες ενημερώσεις που γίνονται είναι το μέτρημα κεφαλιών, η καταγωγή, ίσως το φύλο και η ηλικία, πότε έφτασαν και πότε έφυγαν. Στο ενδιάμεσο, η γνωστή διαδικασία… εγκλεισμός και αποκλεισμός από κάθε είδους επικοινωνίας, μετάφρασης και ενημέρωσης για τα δικαιώματά τους, νομικά και ανθρώπινα. Εγκλεισμός και αποκλεισμός της ύπαρξής τους εν γένει. Σε μια τυπικά και άτυπα θεσμοποιημένη κανονικότητα, καράβια βασανισμένων ψυχών έρχονται και φεύγουν για νέα ναυάγια, με τις αρχές να αναμασούν τα ίδια αφηγήματα. Η δημοτική αρχή “έχει ξεμείνει από πόρους” (άλλες είναι οι προτεραιότητες του “εύρωστου” δήμου μας) και κατηγορεί το κράτος και το αρμόδιο υπουργείο για τα χρήματα που έχει υποσχεθεί αλλά δεν έδωσε ποτέ. Το ίδιο κράτος που έχει ως κεντρική στρατηγική την επαναπροώθηση με κάθε κόστος, που επενδύει εκατομμύρια σε όργανα ακραίας καταστολής και σε δομές “φιλοξενίας” που συναγωνίζονται τις χειρότερες φυλακές σε αθλιότητα.
Ενάντια στη συνήθεια του θανάτου και του βασανισμού, επιμένουμε στην αλληλεγγύη προς κάθε ξεριζωμένο άνθρωπο. Απαιτούμε την ουσιαστική στήριξη κάθε πρόσφυγα και μετανάστριας σε αξιοπρεπείς χώρους, με ενεργή παρουσία μεταφραστών, νομικών συμβούλων, δικηγόρων και σχετικών οργανώσεων και συλλογικοτήτων, με καταγραφή και κάλυψη των αναγκών και επιθυμιών τους για παραμονή ή συνέχεια του ταξιδιού τους.
Για το κλείσιμο κάθε δομής εγκλεισμού και εξαθλίωσης. Για την ελευθερία της μετακίνησης».
