Αλλο πόλωση, άλλο διχασμός

Στις πραγματικά πρωτόγνωρες και κρίσιμες στιγμές που περνάμε, όλες οι πολιτικές δυνάμεις θα έπρεπε να επιδιώκουν από κοινού μια καλή συμφωνία με τους δανειστές. Ακόμα και εάν δεν μπορούσαμε να συμφωνήσουμε πλήρως στο ποια είναι ακριβώς αυτή η «καλή συμφωνία», τίποτα δεν εμποδίζει να κινηθούμε μαζί για την επιδίωξη του μέγιστου στόχου: να απομειωθεί και να καταστεί διαχειρίσιμο το τεράστιο εξωτερικό χρέος.
Το δημοψήφισμα δυστυχώς αντιμετωπίζεται από τη σημερινή αντιπολίτευση σαν μια ευκαιρία παλινόρθωσης. Γι’ αυτό και οι ερμηνείες εσχατολογικού χαρακτήρα που έδωσε εξ αρχής στο «όχι» και στο «ναι». Ερμηνείες και προεκτάσεις παραπλανητικές, που έχουν ορατό το στόχο να κατατρομοκρατήσουν τον ψηφοφόρο.
Ο κ. Σαμαράς, ιδιαίτερα, έχασε μια ευκαιρία να συμπράξει για τη διέξοδο στο πολυσύνθετο οικονομικό πρόβλημα της χώρας, που η παράταξή του σε σημαντικό βαθμό δημιούργησε. Αλλά και η υπόλοιπη αντιπολίτευση διάλεξε να παραμείνει μέρος του προβλήματος αντί να συνδράμει την προσπάθεια να αποκτήσει η χώρα καλύτερες διαπραγματευτικές θέσεις. Κάτι που με βεβαιότητα αναμένεται ότι θα συμβεί σε περίπτωση υπερψήφισης του «όχι» στο δημοψήφισμα της Κυριακής.
Στον εξαιρετικά συμπυκνωμένο προεκλογικό χρόνο αυτής της εβδομάδας, παράγονται από τα ξένα κέντρα, τα επιτελεία της αντιπολίτευσης και από τα μεγάλα συστημικά Μέσα, πολύ περισσότερα ψέματα απ’ όσα μπορούν να καταναλωθούν. Ο τυπικός Ελληνας και Ελληνίδα αντιμετωπίζονται σαν καταναλωτές τρόμου και παραπληροφόρησης. Σαν όντα με βραχεία μνήμη, με ασθενή πολιτικά και πατριωτικά αντανακλαστικά. Παράλληλα οξύνεται ο διχαστικός λόγος. Η επιλογή των λαοσυνάξεων με τον παραπλανητικό τίτλο «μένουμε Ευρώπη» προοριζόταν να αποτελέσει τον πολιορκητικό κριό στην προσπάθεια υποκατάστασης της κυβέρνησης με ένα δοτό σχήμα στα μέτρα των δανειστών, ένα σχήμα-εκτελεστή των εντολών τους.
Εχω τη γνώμη ότι οι διχαστικές λογικές που προωθούνται από την αντιπολίτευση είναι καταδικασμένες. Ασφαλώς υπάρχει πόλωση που μάλιστα διαπερνά όλους τους κομματικούς σχηματισμούς, άλλο λίγο, άλλο περισσότερο. Αυτό είναι απολύτως εξηγήσιμο. Πέντε χρόνια μνημονίων εκτός από το ότι υπονόμευσαν την οικονομία, δημιούργησαν στρατιές εξαθλιωμένων συμπατριωτών μας, διέλυσαν την κοινωνική συνοχή. Μισθοί, συντάξεις, θέσεις εργασίας θυσιάστηκαν χωρίς αποτέλεσμα στον βωμό των νεοφιλελεύθερων ιδεοληψιών. Εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, νέοι χωρίς μέλλον, μικροεπιτηδευματίες που σαρώθηκαν από την κρίση, εργαζόμενοι του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα που είδαν τις αποδοχές και τις κοινωνικές παροχές να μειώνονται δραματικά, αποτελούν τον έναν πόλο, σίγουρα τον πολυπληθέστερο. Είναι η δεξαμενή του «όχι». Από την άλλη, εκείνοι που από τύχη είτε από προνοητικότητα ή ιδιαίτερες ιδιότητες ή διασυνδέσεις ωφελήθηκαν από την κρίση ή ζημιώθηκαν μεν αλλά λίγο, αποτελούν δυνητικά τον άλλο πόλο. Σ’ αυτούς  προστέθηκαν την τελευταία εβδομάδα και οι τρομοκρατημένοι από τον ελεεινό, παράνομο και αντισυμβατικό εκβιασμό των δανειστών που οδήγησε στο κλείσιμο των τραπεζών. Το αποτέλεσμα της Κυριακής θα δείξει εάν οι φοβισμένοι αρκούν για να ξεπεραστεί αριθμητικά το μέγα πλήθος εκείνων που ζημιώθηκαν από την πενταετία της κρίσης και δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να ψηφίσουν «ναι» για να συνεχιστεί η ίδια ακριβώς πολιτική. Επειδή ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν στην ευφυΐα του ελληνικού λαού, στην ορθοφροσύνη και στον πατριωτισμό του, έχω την ακλόνητη πεποίθηση ότι το «όχι» θα υπερισχύσει, δίνοντας από τη Δευτέρα νέα ώθηση στις διαπραγματεύσεις. Οι πρακτικές διχασμού είναι καταδικασμένες για έναν ακόμα λόγο: Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων την ίδια στιγμή που απορρίπτει τους εκβιασμούς των δανειστών, αποδεικνύει ότι έχει σταθερή ευρωπαϊκή συνείδηση. Συνεπώς το εφεύρημα ότι δήθεν μόνο το «ναι» σημαίνει Ευρώπη έχει αντικειμενικά περιορισμένο ορίζοντα. Εξάλλου η κυβέρνηση πεισματικά συνεχίζει να διαπραγματεύεται ακόμα και αυτήν τη στιγμή, αποδεικνύοντας ότι είναι και ότι θέλει να παραμείνει σε μια Ευρώπη που θα σέβεται τις ιδρυτικές της αρχές και τις αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Τη Δευτέρα το πρωί, όταν ο λαός θα έχει μιλήσει, οι διχαστικές λογικές θα έχουν μπει οριστικά και αμετάκλητα στο περιθώριο. Η σύντομη παρένθεση της προεκλογικής εβδομάδας πιστεύω ότι δεν θα αποδειχτεί αρκετή για να υπονομεύσει την προσπάθεια για μια βιώσιμη συμφωνία. Μια συμφωνία που δεν θα μας ξαναφέρει στον ίδιο παρονομαστή λιτότητας από τον οποίο, συνειδητά, θέλησε να ξεφύγει ο λαός στις εκλογές.