Αλλος ένας ευπατρίδης έφυγε

Μετά από πολυχρόνια επώδυνη πάλη με την επάρατο  έφυγε από τον κόσμο μας ο Γιάννης Ν. Μάρακας, την Κυριακή 18.3.2018.
O  Γ. Μάρακας γεννήθηκε πριν από 82 χρόνια στον Κουφό Κυδωνίας, όπου και γύρισε για την αιώνια ανάπαυση.  Γόνος καλόσειρης οικογένειας, γυιός του κοινωνικού αγροτοσυνεταιριστή άρχοντα του κάμπου Ν. Μάρακα, μετά τις γυμνασιακές του σπουδές, έφυγε, στα μέσα της δεκαετίας του 1950 για την Αθήνα, όπως και τα άλλα τρία από τα τέσσερα αδέρφια του. Ποτέ όμως δεν έπαψε να βρίσκεται στον τόπο γέννησης του όπου, κυριολεκτικά, είχε σχεδόν μόνιμα κατασταλάξει τελευταία, δίπλα στην μοναχοκόρη του Σοφία.
Σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο την εποχή που η σπουδάζουσα νεολαία αφυπνίζονταν από τον λήθαργο του εμφυλίου, δημιουργώντας την γενιά του 114 και των ανέκδοτων αγώνων.. Οι σπουδές του τον έφεραν σε στενότερη επαφή με τους πρωτοπόρους του κινήματος εκείνου Λ.Βερυβάκη, Π. Κρητικό, Α. Παναγούλη, Ι.Κλωνιζάκη κ.ά.
Ενταγμένος από καταγωγή στην βενιζελική πλευρά της ενώσεως Κέντρου, συμμετείχε ενεργά σε όλες τις κινήσεις και τους αγώνες, της νεολαίας αρχικά, φιλελευθέρων και ΕΔΗΝ, του κόμματος, αργότερα της Ένωσης Κέντρου και του ΠΑΣΟΚ. Την επταετία βρέθηκε, μαζί με τους ομοϊδεάτες του, στις εκδηλώσεις εναντίον της Χούντας, εξασφαλίζοντας την ανάλογη μεταχείριση. Τελευταία ήταν μέλος του ΔΣ του Παραρτήματος Αττικής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών Μελετών Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ (Χανίων).
Από φοιτητής διετέλεσε συνδικαλιστής στον χώρο της ΠΑΝΤΕΙΟΥ, Πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου και του Συλλόγου  πτυχιούχων της.
Στον επαγγελματικό τομέα σταδιοδρόμησε στο εμπόριο, εισαγωγές κλπ. ειδών υγιεινής με τον γαμπρό του Θ. Κουκουμπεκάκη με έδρα τον Πειραιά. Αργότερα, για δεκαετίες, βρέθηκε στην Διοίκηση του ΤΑΕ (Ταμείο Ασφάλισης Εμπόρων). Άφησε τη δημιουργική σφραγίδα του τόσο στην υλική υποδομή, νέα κτίρια στην Ακαδημίας 32, όσο και την διοικητική, και λειτουργική αναδιοργάνωση και λειτουργικότητα του ταμείου.
Παντρεμένος με την γραμματέα της Παντείου Ισμήνη Παπαδάκη, απέκτησε  μία κόρη την Σοφία που, εγκατεστημένη σήμερα, στον τόπο καταγωγής τους τον Κουφό, απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα.
Ο Γ.ΜΑΡΑΚΑΣ γεννήθηκε, έζησε και έφυγε, ευθυτενής και υπερήφανος. Κυριολεκτικά ωραίος και ως παράστημα αλλά και ως πνεύμα, ήθος και συμπεριφορά. ‘Εντιμος και ηθικός, αψεγάδιαστος, απολάμβανε καθολικής αναγνώρισης και καταξίωσης. Δεν είναι τυχαίο ότι παρέμεινε στο πόστο του ΤΑΕ επί πολλά χρόνια υπό διαφορετικές κομματικές ηγεσίες.
Δεν αποκόμισε υλικά ωφελήματα. Ξεκίνησε τη ζωή του φτωχός, παρέμεινε φτωχός και έφυγε φτωχός. Κατέχει ένα τίτλο που δεν τον κατέχουν πολλοί, του τόπου προέλευσης και του ιδιαίτερου χώρου ένταξής του. Του συνετού, έντιμου, δημοκράτη, αγωνιστή και ήρεμου κοινωνικού δημιουργικού στελέχους, της γενιάς και του ιδιαίτερου κύκλου του.
Έφυγες φίλε, σύντεκνε και συμπορευτή, όρθιος και ευθυτενής με το  μόνο εφόδιο που αποκόμισες από τον μάταιο αυτό κόσμο, την καθολική εκτίμηση και αναγνώριση από όσους είχαν την τύχη και την τιμή να σε συναντήσουν, να σε γνωρίσουν και να συναναστραφούν μαζί σου.
Ξαναγυρνάς οριστικά, αητέ του Ψηλορείτη, στην αφετηρία και το εφαλτήριο σου, εκεί που πάντα βρίσκονταν το μυαλό και η ψυχή σου, δίπλα στην πιστή, αγαπημένη σύντροφο της ζωής σου, που πριν λίγα χρόνια προηγήθηκε. Περνάς την αχερουσία έχοντας καταβάλει πολλά βαρύτιμα κεκανονισμένα πορθμεία. Αφήνεις μεγάλο κενό στο χώρο μας. Ένα κενό που μπορεί να κλείσει κάποτε αλλά δεν θα ξεχαστεί εύκολα. Εγώ, εμείς, ακριβέ φίλε, που είχαμε την τύχη να σε συναντήσουμε, να συναναστραφούμε και να συμπορευτούμε μαζί σου δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.