Aλλοτε και τώρα

Παλαιότερα ο αέρας και ο ουρανός φαίνονταν πεντακάθαροι. Ηρεμία επικρατούσε και η ρύπανση από πάσης φύσεως ανθρώπινες δραστηριότητες, δεν υπήρχε.
Οι θαλάσσιες χελώνες έρχονταν απ’ τους μακρινούς ωκεανούς κατά εκατοντάδες κι έβγαιναν στις αμμουδερές ελληνικές παραλίες, να γεννήσουν τ’ αυγά τους. Τα χελιδόνια ξαναγύριζαν κι έβρισκαν τις φωλιές τους στις ρέχτες των σπιτιών ή σε αποθήκες, που είχαν φτιάξει απ’ την προηγούμενη χρονιά. Τα βράδια άκουγες τις κουκουβάγιες και τους γκιόνηδες. Το επαναλαμβανόμενο κρώξιμο σε ίσα χρονικά διαστήματα, όταν σταμάταγε, καταλάβαινες ότι είχε έρθει το ταίρι του.
Τώρα οι νέες γενιές δεν έχουν αυτά τα ερεθίσματα. Οι αρχές τοποθέτησαν αυτές τις οικονομικές λάμπες “led” και ο φωτισμός ξεμάκρυνε τα πουλιά. Η φύση διαταράχθηκε, η ισορροπία της κατέρρευσε και άρχισε να εκδικείται με τις θεομηνίες, το λιώσιμο των πάγων, την αύξηση της θερμοκρασίας και οι επιδημίες ξέφρενες να διαδέχονται η μία την άλλη.
Οι άνθρωποι μετρούσαν τ’ άστρα πριν απ’ τον καιρό του Γαλιλαίου. Αξιοποιούσαν τη μυθολογία και δεν βάφτιζαν τυχαία τα ουράνια σώματα με ονόματα που έκτοτε κανείς δεν διανοήθηκε να τ’ αλλάξει. Κοιτούσαν τον ουράνιο θόλο κι έφτιαχναν ιστορίες ταυτισμένες με την καθημερινότητά τους. Στοχάζονταν επηρεαζόμενοι απ’ την απεραντοσύνη του χώρου και του χρόνου. Εβλεπαν τους αστερισμούς, τη Μεγάλη και τη Μικρή Αρκτο. Ο λαμπερός Πολικός Αστέρας, η ουρά της Μικρής Αρκτου βοήθαγε τους θαλασσοπόρους, να χαράζουν την πορεία τους.
Οσοι ξεφεύγουν απ’ τη ρουτίνα της πόλης, να βγουν στο ξέφωτο της επαρχίας, βλέπουν ένα διαφορετικό κόσμο. Συναθροίζονται γύρω τους άνθρωποι με άλλες νοοτροπίες, με ανήσυχες συνειδήσεις, αλλά με απλότητα και κατανόηση. Στην ελληνική επαρχία, κυριότερα στην Κρήτη, που είναι αυτάρκης σε αγροτικά προϊόντα, τροφοδοτώντας και την υπόλοιπη χώρα, οι Ελληνες και ξένοι τουρίστες την προτιμούν για τις καθαρές της θάλασσες, το γνήσιο μαγειρεμένο σπιτίσιο φαγητό και επιδόρπιο με “φιλεμένη” τσικουδιά. Σ’ αυτό τον τόπο με τόσα εύφορα χώματα, τις ρίγανες, τα άγρια θυμάρια, τις φασκομηλιές και τ’ άλλα βότανα, πηγή προέλευσης των φαρμάκων, οι άνθρωποι ενισχύουν τη σύγχρονη εξέλιξη.
Ολοι από κάπου ξεκινήσαμε, κάπου φτάσαμε και μάλιστα σ’ αυτή την εποχή της γκρίνιας και της παρακμής. Και τούτο το οφείλουμε νοερά με ανοιχτά μυαλά, χωρίς απουσία νοήματος, στους πίσω μας, στους οποίους οφείλουμε σεβασμό κι ένα μεγάλο “ευχαριστώ”.