Σκουζάτε μι, μέρες που είναι αλλά είναι απανωτά, τα νέα που με ιντριγκάρουν καθώς βλέπω τα news βρε παιδί μου!
Kι αυτό επειδή ενόσω εμείς εδώ κάνουμε συσκέψεις επί συσκέψεων για να βρούμε λύσεις στα ζητήματα που μας απασχολούν και τα οποία υποτίθεται ότι τα είχαμε λυμένα, προκύπτουν εμπόδια λες και μας έχουνε ματιάξει!
Και προσπαθούμε λέγω να… λαδώσει λίγο τ’ αντεράκι μας, τουτέστιν να δούμε να πέφτει και κάνα φράγκο στην έρμη την περιοχή μας, αλλά τζίφος! Από την άλλη στας ανατολάς το money πέφτει ντάνγκα-ντάνγκα και τα έργα προχωρούν και ανάπτυξη υπάρχει και… Θε μου σχώρα με αλλά κάτι τέτοιες ώρες σκέφτομαι «ρε μπας κι είχε δίκιο κάποιος παλαιότερος πρωθυπουργός που μας έλεγε ότι “λεφτά υπάρχουν”;
Τα βλέπουμε και μάλιστα κολαριστά-κολαριστά, άφθονα προς τας ανατολάς!
Και σκέφτομαι: Μήπως δεν κατέχουμε το know how να τ’ αποτραβήξουμε οθεν την μπάντα μας; Διότι δεν γίνεται βρε παιδί μου να συνεχίζουμε να τα θωρούμε να τρέχουνε στην άλλη μπάντα του νησιού, κι εμείς εδώ… ιδίοις πόροις!
Διότι πόσο να βγάλουν κι αυτοί οι πόροι μας; Εξεποροδιαστήκαμε!
Ιδίοις πόροις, βέβαια σημαίνει και κάτι άλλο! Οτι αι πόροι μας ίντα λεφτά να δώσουνε;
Ψίχουλα! Και με ψίχουλα ίντα να πρωτοσιάξεις;
Ιταλικούς στρατώνες, Ιτζεδίν, τις καταστροφές από τις θεομηνίες, το παλιό ΙΚΑ, κ.λπ., κ.λπ.;
Και βέβαια όλα αυτά είναι έργα που μας… γκρεμίστηκαν, που δεν μπορέσαμε να συντηρήσουμε, έστω να διατηρήσουμε!
Γιατί για νέα… προοπτική ούτε λόγος!
Μήπως να κάνουμε και καμιά σύσκεψη να δούμε πώς και γεννούνε των αλλωνώνε τα κοκκόρια;
