Οι αμαρτωλές “μοίρες” της χρεωκοπίας

Στην αρχαιότητα υπήρχαν η Κλωθώ, η Λάχεσις και η Ατροπος, οι τρεις κακές Μοίρες, παιδιά του Δία και της Θέμιδος, που κυβερνούσαν τη ζωή των ανθρώπων. Η πρώτη έκλωθε το νήμα της ζωής, η δεύτερη προσέφερε τα κακά της ζωής και η τρίτη οριστικοποιούσε τα κακά των δύο προηγουμένων ως αμετάβλητα και αναπότρεπτα.
Στη σύγχρονη εποχή αυτές τις αμαρτωλές μοίρες τις αντικατέστησαν οι οίκοι αξιολόγησης “Μoody’s”, “Stantard & Poor’s” και “Fitch”, που με εκτιμητές “ληστές” κανονίζουν πώς και πότε θα πτωχεύουν τα κράτη στον κόσμο. Οι ακατανόητες πρωτοβουλίες τους, οι αυθαίρετες και επιπόλαιες αξιολογήσεις και υποβαθμίσεις τους ως προς την πιστοληπτική ικανότητα κάθε χώρας, έχουν αμφισβητηθεί από μέλη του Γιούρογκρουπ και της Ε.Ε.
Η κακή αξιολόγηση επιδρά στους επενδυτές και την οικονομία, με αποτέλεσμα την πτώχευση των πολιτών. Οι κραυγαλέες αστοχίες τους παραπλανούν άλλους σε κινήσεις που κερδίζουν και άλλους που ζημιώνονται. Παράδειγμα το περιστατικό με την κατάρρευση της “Lehman Brothers” το 2008. Μία άλλη παράμετρος, που μετράει είναι ο ωμός εκβιασμός υποκινούμενος απ’ τους διεθνείς κερδοσκόπους.
Και επειδή κανείς στον κόσμο δεν εποπτεύει τις αμαρτωλές μοίρες της πτώχευσης οι Ευρωπαίοι απ’ τις αρχές του 2011 είχαν προτείνει τη σύσταση ενός ευρωπαϊκού εποπτικού οργάνου, που θα επέβλεπε τη δραστηριότητα των οίκων και σε περιπτώσεις αστάθμητων υποβαθμίσεων να επέβαλε και πρόστιμα. Οι αξιωματούχοι της Ευρωζώνης υποσχέθηκαν ότι θα βάλουν τάξη στους οίκους αυτούς, αλλά κανένα όργανο της Ε.Ε. δεν τόλμησε να προτείνει ή να θεσπίσει συγκεκριμένη νομοθεσία. Αρα υπάρχει κάτι που το ερμηνεύουν με τον δικό τους τρόπο οι οίκοι, γι’ αυτό δεν υπολογίζουν ούτε δίνουν λόγο σε κανέναν.
Λόγω του ότι τέτοιου είδους επιτροπές συσκοτίζουν αντί να αποκαλύπτουν την αλήθεια, μερικές χώρες πήραν την πρωτοβουλία να καταθέσουν αγωγές εναντίον αυτών των οίκων αξιολόγησης. Πρώτοι έκαναν την αρχή Ισπανοί δικηγόροι. Στις αρχές του 2011 μήνυσαν τους τρεις “Γολιάθ” οίκους της κερδοσκοπίας, “big three” τους ονόμασαν, με το αιτιολογικό ότι ζημιώθηκε η χώρα τους με τις αναληθείς και μαγειρεμένες εκθέσεις, με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα “σπρεντ” και τα επιτόκια των ομολόγων. Τούτο φαίνεται πως επέδρασε αποφασιστικώς και απέφυγαν τα μνημόνια. Την περίοδο εκείνη δέκα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ζήτησαν να κινηθεί δικαστική διαδικασία εναντίον της Moody’s για την υποβάθμισή μας, επειδή στηριζόταν σε αβάσιμες υπόνοιες και γενικόλογα που αποσταθεροποίησαν την οικονομία. Σίγουρα η πρόταση αυτή θα πήγε στα αζήτητα…
Τη σκυτάλη εναντίον των αυθαιρεσιών των τριών οίκων πήρε το Ελεγκτικό Συνέδριο της Ιταλίας. Οπως αποκάλυψε η “Κορριέλε Ντέλλα Σέρα” οι Ιταλοί ζητούν αποζημίωση 214 δισ. ευρώ, επειδή κατά τις παράνομες αξιολογήσεις του χρέους δεν έλαβαν υπ’ όψιν τους “την πλούσια ιστορία, την τέχνη και τη λογοτεχνία της Ιταλίας” και προκάλεσαν μεγάλη ζημιά στη χώρα.
Οι εν λόγω οίκοι, πριν ακόμα εκδοθεί απόφαση απ’ την ιταλική δικαιοσύνη, έδειξαν να μην πτοούνται, υποστηρίζοντες ότι “το δικαστήριο της Ιταλίας έχει δικαιοδοσία επί πράξεων, ή παραλείψεων… όσων ασκούν δημόσια εξουσία εντός της ιταλικής επικράτειας και όχι επί πράξεων… υπερεθνικών θεσμών”. Επειδή δεν υπήρξαν ικανοί να τους τραβήξουν τα χαλινάρια έφτασαν να φοβερίζουν και τον Ομπάμα ότι θα του κόψουν το ένα απ’ τα τρία Αλφα. Η αντίδραση του προέδρου των Η.Π.Α. ήταν να διατάξει διαχειριστικό έλεγχο στα οικονομικά και των τριών.
Αν κερδίσει η Ιταλία, που διαθέτει το Κολοσσαίο, το Βατικανό, δεκάδες μνημεία, έργα τέχνης, λογοτεχνία και κινηματογράφο, γιατί να μην γίνει το ίδιο και για την Ελλάδα που έχει τον Παρθενώνα, τους Δελφούς, τα Ολύμπια, τη Φαιστό, τους αρχαίους, γιατί όχι και τη Μύκονο; Αλλά πού; Υπάρχει “τσαγανό”;