Αμείλικτες ευθύνες

Με τη σύγκρουση των τραίνων, κράτος, πολιτικά κόμματα και η εταιρεία βρίσκονται ενώπιον αμείλικτων ευθυνών. «Ήταν η κακιά στιγμή», φέρεται να δήλωσε ο μοιραίος σταθμάρχης.
Οι στιγμές για τη χώρα είναι τραγικές για να επικαλούνται λέξεις που μοιάζουν με παγανιστικά είδωλα. Έχουν περάσει πολλοί αιώνες από τις μάγισσες του Μεσαίωνα.
Κρύβουμε την ανεπάρκεια και τη γύμνια του ελληνικού κράτους πίσω από λέξεις “φαντάσματα”;
Αυτά δεν πείθουν ούτε όποιον έχει διαβάσει την ιστορία της δεκαετίας του 1930.
Κουραστήκαμε όλοι με τις «στραβές στη βάρδια τους». Πληρώνουμε φόρους, τους ψηφίζουμε – απαιτούμε λύσεις.
Ο Διαφωτισμός καθιέρωσε την αντίληψη ότι η ανθρώπινη ζωή είναι η υπέρτατη αξία.
Λένε οι έγκριτοι αναλυτές ότι «οι πολιτικοί μας αντιλαμβάνονται πολύ γρήγορα τη σαπίλα και το μπάχαλο». Το ένστικτο τους (το ένστικτο επιβίωσης) είναι να τα κρύψουν όλα κάτω από το χαλί. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Πρέπει να γίνει ρήξη και τομές στο κράτος.