Πολιτικές εξελίξεις πυροδοτεί η νέα συμφωνία που έκλεισε. Ζήτω, λοιπόν, η διαπραγμάτευση! Και θα ψηφισθεί, βεβαίως -βεβαίως απ’ όλη τη Βουλή, εκτός απροόπτου, δηλαδή οι “δραχμιστές” του ΣΥΡΙΖΑ να δώσουν αρνητική ψήφο, δηλώνοντας ότι δεν υποστηρίζουν τη μνημονιακή μετάλλαξη του κ. Τσίπρα και της ομάδας του. Στα συγκλονιστικά γεγονότα που συνέβησαν μέσα σ’ αυτό το 6μηνο απ’ το κενό που δημιούργησε στις 20 Φεβρουαρίου ο Βαρουφάκης και το παιχνίδι που παίχθηκε της καθυστέρησης με τις εκροές, να παίρνουν μορφή κατολίσθησης, για να φθάσουμε στα capital controls, τώρα η κυβέρνηση με τη στροφή που έκανε, αναλαμβάνοντας την ευθύνη του πολιτικού κόστους παραμονής στο ευρώ, οδεύει σε παύση της σύγκρουσης με τους δανειστές.
Η διευθέτηση όμως αυτής της συγκρουσιακής δυναμίτισε την εσωκομματική σύγκρουση στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου βρίσκει τον κ. Τσίπρα να κάνει υπεράνθρωπη υπομονή μήπως καμφθούν οι αντιρρήσεις των αντιφρονούντων και εξισορροπήσει τις συμμαχίες. Αυτό, που συμβαίνει σήμερα μοιάζει με αποστασία, θυμίζοντας εποχές αλήστου μνήμης. Οι “δραχμιστές” κατηγορούν την ακολουθούμενη πολιτική της κυβέρνησης, υποστηρίζουν ότι η δική τους λύση εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα του τόπου και δεν το κρύβουν ότι βρίσκονται σε διαδικασίες ανακατανομής των δυνάμεών τους.
Ξεκίνησαν εκδηλώσεις σε μεγάλες πόλεις να αποδομήσουν την κυβέρνηση, προβάλλοντας σε γενικές γραμμές τις επιδιώξεις τους, χωρίς να γίνονται συγκεκριμένοι. Στόχος τους είναι ο απογαλακτισμός της χώρας απ’ την Ευρωζώνη και ως εναλλακτική λύση προτείνοντας την έκδοση εθνικού νομίσματος. Επιδιώκουν τη συσπείρωση και άλλων δυνάμεων της αριστεράς, ώστε να δημιουργήσουν έναν νέο φορέα αριστερόστροφο του ΣΥΡΙΖΑ. Στοχεύουν εκεί να συναντηθούν όλοι, «ώστε να απευθυνθούμε σε σημαντικό μέρος του κόσμου», κατά δήλωση του εκφραστή του “Σχεδίου Β” κ. Αλαβάνου. Ο πολιτικός, που ανέδειξε στην πολιτική σκακιέρα τον κ. Τσίπρα, παρά την απομάκρυνσή του επανεμφανίζεται να ακολουθεί την πορεία του κ. Λαφαζάνη και να προσανατολίζεται να συμπράξει μ’ αυτόν ευθύς ως οριστικοποιηθεί η ρήξη της “Αριστερής Πλατφόρμας” με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο πονοκέφαλος τώρα για τον κ. Τσίπρα είναι αν απωλέσει τη δεδηλωμένη, πώς θα κρατηθεί στην εξουσία να εφαρμόσει το πρόγραμμα που υπέγραψε μεταθέτοντας τον χρόνο διενέργειας των εκλογών όσο μπορεί περισσότερο. Εχει ταυτισθεί πολύ νωρίς με τη στρατηγική της μετάλλαξης για να εξασφαλίσει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και την παραμονή της στο ευρώ, που ήταν επιλογή της κοινωνίας, την οποία απεδέχθη.
Ως εδώ τηρεί τη δέσμευσή του παραβλέποντας τις ιδεολογικοπολιτικές επιδράσεις της εσωκομματικής του αντιπολίτευσης. Αρκείται προς το παρόν σε μια παθητική αναμονή, με την ελπίδα να μπορέσει να διαχειριστεί τους αντιπολιτευόμενους μηχανισμούς. Να κάμψει μέρος των εκβιαστικών παρορμήσεων και να λύσει το πρόβλημα της εξισορρόπησης των συμμαχιών και τη φαρσοκωμωδία, που δεν εξυπηρετεί σε τίποτα!
Επικρατεί η άποψη ότι και αν ακόμη καταφέρει ο κ. Τσίπρας να κατευνάσει τα πνεύματα, η διάσταση είναι αναπόφευκτη, έχει προχωρήσει και ο μοναδικός σκοπός του άξονα “Λαφαζάνηδων”, “Λαπαβιτσαίων” και “Στρατούληδων” είναι να φτιάξουν ένα άλλο μέτωπο αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, με αβέβαιο μέλλον, όπως συνέβη στο παρελθόν με παρόμοιες κινήσεις άλλων κομμάτων, που δεν μπόρεσαν να εξασφαλίσουν ηγεμονικό πόστο γιατί δεν είχαν τη στήριξη του λαού.
ΔΙΟΡΘΩΣΗ: Στο άρθρο της 11ης Αυγούστου “Εγώ σ’ το λέω” από αναριθμητισμό εγράφη 1974 αντί 1794.
