Αμφιλεγόμενη επιστροφή

Τα περί πρωτοβουλίας του Γ. Παπανδρέου να διεκδικήσει την ηγεσία του στο ΚΙΝΑΛ, απασχολούν την πολιτική επικαιρότητα και θολώνουν τα νερά της Χαριλάου μετά την απόφαση της Φ. Γεννηματά, να παραιτηθεί της υποψηφιότητάς της για την προεδρία, λόγω επιδείνωσης της υγείας της, με αποτέλεσμα να προστεθούν και άλλοι δυο υποψήφιοι διεκδικητές.
Κατονομάζονται δε οι Λοβέρδος, Ανδρουλάκης, Καστανίδης, Γερουλάνος, Κεγκέρογλου και Χριστίδης.
Τον Παπανδρέου κάποια παλαιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τον έπεισαν ότι αυτός είναι η λύση και του προέτρεπαν να πάρει στα χέρια του την κατάσταση, γιατί έχει ιστορική ευθύνη, να παίξει ενωτικό ρόλο. Του υποδείκνυαν να συνομιλήσει με τους υποψηφίους, να δεις τις απόψεις τους και αν ήσαν διατεθειμένοι να παραιτηθούν σε περίπτωση, που έθετε κι αυτός υποψηφιότητα. Εξ’ όσων διέρρευσαν, φαίνεται ότι ουδείς έχει τη διάθεση, να παραιτηθεί της ψηφοφορίας της 5ης Δεκεμβρίου. Από πλευράς των υποστηρικτών του Ανδρέα Λοβέρδου, έγινε σύσταση προς τους πρώην αρχηγούς Παπανδρέου, Βενιζέλου και Σημίτη, να βοηθήσουν, να πραγματοποιηθεί ενότητα και σοβαρότητα στη διαδικασία εκλογής προέδρου, να αποφευχθεί ο πολυμερισμός του κόμματος, να παίξουν δηλαδή αποφασιστικό ρόλο με τον τρόπο, που τους ενώνει το “Αντισύριζα πάθος τους”.
Για τον Γ. Παπανδρέου, διερωτάται κάποιος, κατά πόσο είναι σοβαρό και αξιοπρεπές, ένας πρώην αρχηγός και πρωθυπουργός, που παραιτήθηκε απ’ αυτούς τους δύο θώκους, λόγω οικτρής αποτυχίας να ζητάει την επιστροφή του, αφού αποδοκιμάστηκε απ’ τους ψηφοφόρους του και “βούλιαξε” το νεοϊδρυθέν απ’ αυτόν ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ!
Είναι γνωστό, ότι αναδείχθηκε στην πολιτική, λόγω ονόματος και είναι ζήτημα, αν δεν είναι ένας Παπανδρέου, θα τον έβαζε κάποιος αρχηγός κόμματος υποψήφιο βουλευτή ή θα τον διόριζε υπουργό και μάλιστα Εξωτερικών.
Μπορεί ο πρώην να αλλάξει τα πολιτικά πεπραγμένα που έγιναν από το 2009 μέχρι σήμερα;
Τα βέλη εναντίον του εκτοξεύονται ενδοπαραταξιακά, λόγω των όσων συνέβησαν επί της πρωθυπουργίας του, καθ’ οδόν δεν έχει αποβάλλει από πάνω του το ρόλο του «μοιραίου πρωθυπουργού». Μην ξεχνάμε το επεισόδιο με τον Σαρκοζί (άλλος κι αυτός μοιραίος) στη Σύνοδο Κορυφής των G20 στις Κάννες, που ήταν μεγάλη προσβολή, όχι μόνο στο πρόσωπό του, αλλά και στο θεσμικό λειτούργημα, που εκπροσωπούσε.
Πάντως δεν μας είχαν πείσει, γιατί αλλάξανε την ονομασία από ΠΑΣΟΚ σε ΚΙΝΑΛ, αφού όλοι τους εκεί μέσα είναι Πασοκατζήδες. Οι παρακαταθήκες του ΠΑΣΟΚ και η «αλλαγή» που ήταν το πρόσταγμα του 1981, είναι τώρα οι κατευθυντήριες δυνάμεις, που ζητούν να εκπροσωπηθούν από τους Έλληνες ψηφοφόρους. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν σήμερα οι παλαιοί πολιτικοί με τις τότε ίδιες αρχές, να αναδείξουν ξανά το όραμα του Ανδρέα της «αλλαγής» που και εκείνο καταβαραθρώθηκε από ευτυχώς ολίγους επίορκους. Το «ΠΑΣΟΚ ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ», που έγινε σλόγκαν σε τηλεοπτικό σίριαλ, είναι πλέον μια άλλη εποχή που κατέληξε σε ειρωνική νοσταλγία, γιατί η 12/10/1981 ήταν ημέρα θριάμβου για το κόμμα.
Σήμερα μετά το γκρέμισμά του έρχονται οι «πυροσβέστες» να μαζέψουν τα απομεινάρια. Ο Γ.Α.Π μπορεί να έχει φανατικούς που τον υποστηρίζουν, αλλά όσοι δεν τον δέχονται, υπερέχουν, επειδή αυτός διέλυσε το ΠΑΣΟΚ. Τώρα έρχεται ως υποψήφιος κομματάρχης να αναμετρηθεί με τους συνυποψηφίους του, λέγοντας τους να είναι ενωτικοί και όχι διασπαστικοί!
Αφού υπέβαλε υποψηφιότητα για πρόεδρος της παράταξης, θα ακούσουμε ξανά κούφια λόγια και θα δούμε πολλά και διάφορα συναρπαστικά και χαριτωμένα χωρίς ιστορικό, προηγούμενα.