ΑΠΟ ό,τι φαίνεται, εξαρτάται από εμάς να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση στην οποία την έριξε ο πολιτικός μας κόσμος. Πώς; Αρκεί να κυριαρχήσει το συλλογικό πνεύμα. Όχι ο εαυτούλης ή το κόμμα.
ΑΣ σταματήσουμε ή μάλλον καιρός να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι δεν μας φταίνε πάντα “οι άλλοι” για τα δεινά μας.
ΜΕΓΑΛΟ μέρος ευθύνης πέφτει στις πλάτες μας, στη συμπεριφορά μας απέναντι σ’ αυτό που λέμε κράτος που ουσιαστικά είμαστε εμείς οι ίδιοι. Για σκεφθείτε μόνο πόσα κόμματα έχει η σημερινή Βουλή και πόσο δύσκολο είναι να υπάρχει μια κάποια πραγματικά εθνική συνεννόηση. Τα έθνη γενικά μπροστά στον κίνδυνο αφανισμού τους συσπειρώνονται. Δεν διασπώνται, όπως εμείς…
ΕΝΑΣ μεγάλος Αμερικανός επενδυτής, ο Τζον Πόλσον, μετά τη συμμετοχή του στην ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών (έχει επενδύσει 1 δισ. δολάρια στην Ελλάδα παρ’ όλο ότι πριν 5 χρόνια ξεπουλούσε τα ελληνικά ομόλογα ποντάροντας στην πτώχευσή μας!), είναι ξεκάθαρος σήμερα. Μιλώντας στο Βήμα της Κυριακής (27-12-15) είπε: «Είναι στο χέρι της (ελληνικής) κυβέρνησης και του κοινοβουλίου να συνεννοηθούν και να δημιουργήσουν το κατάλληλο περιβάλλον, ώστε να απελευθερωθεί το επιχειρηματικό πνεύμα των Ελλήνων, που θα δημιουργήσει επενδύσεις, ανάπτυξη, αύξηση της απασχόλησης και άνοδο του βιοτικού επιπέδου».
ΚΑΙ έχει απόλυτο δίκαιο. Δυστυχώς όμως εμείς μένουμε, ακόμη και τώρα στα πέντε χρόνια των σφιχτών μνημονίων, προσκολλημένοι στο κόμμα και στην κάθε είδους ιδεοληψία μας. Δέστε τι γίνεται στο Κοινοβούλιο: κόμματα που λέγανε το καλοκαίρι φέρτε μας ένα οποιοδήποτε μνημόνιο και θα το ψηφίσουμε, σήμερα αρνούνται να επικυρώσουν αυτά που υπέγραψαν τότε! Επίσης δέστε τι γίνεται στη ΝΔ: οι υποψήφιοι ακροβατούν ανάμεσα στον παλαιοκομματισμό και την ψηφοθηρία, σε βάρος της ανανέωσης του κόμματος και της ομαλής διαδοχής στην προεδρία του.
ΕΤΣΙ, η για “δεύτερη φορά” αριστερή συν-κυβέρνηση, με τα τερτίπια και την πλήρη ανυπαρξία της Αντιπολίτευσης εν γένει, μάλλον κερδίζει χρόνο για να εφαρμόσει ό,τι της ζητούν. Η παρουσία της εδραιώνεται σε όλους τους τομείς, ενώ προσπαθεί να εφαρμόσει παράλληλα και την πολιτική της.
ΔΙΚΑΙΑ, λοιπόν, ο Τζον Πόλσον δηλώνει ικανοποιημένος από την πρόοδο που έχει σημειώσει η κυβέρνηση χαρακτηρίζοντας μάλιστα τον Αλέξη Τσίπρα ως «επιδέξιο πολιτικό αρχηγό». Για ποιο λόγο συνεπώς να μην υπάρχει, έστω και μια αμυδρή αχτίδα αισιοδοξίας, για το 2016;
