Αν μπόραγα

Αν μπόραγα τα στόματα των κανονιών να φράξω
και τσ’ αρτηρίες των καρδιών που φράσουν να ξεφράξω.
Αν μπόραγα τους άδικους κι άπονους να δικάσω
κι όλου του κόσμου των παιδιών την πείνα να χορτάσω.
Αν μπόραγα να στήριζα όλους τσοι αποσταμένους
και να γιατρέψω τις πληγές σ’ όλους τους πληγωμένους.
Αν μπόραγα όλα τα πικρά και πίκρες να γλυκάνω
κι όλης της γης τις συμφορές πάντα να τις προφτάνω.
Αν μπόραγα τους ισχυρούς, ανθρωπιστές να κάμω!
και  στις ερήμους του ντουνιά να πότιζα την άμμου.
Αν μπόραγα να έδινα δουλειά σ’ όλο τον κόσμο
και να μην παίρνει άνθρωπος της προσφυγιάς το δρόμο.
Κι αν μπόραγα ισότητα να βάλω στον πλανήτη
για να μη σέρνει το φτωχό ο πλούσιος απ’ τη μύτη.
Τότε θα με σταυρώνανε σαν το Χριστό και μένα
Θεέ μου! αυτά τα θαυμαστά, ας τα ’χα καμωμένα!