Την περίµενες την Άνοιξη; Κι αν ναι, γιατί; Μήπως για τον καταγάλανο ουρανό που σου χαρίζει, µετά από µήνες που δεν τον απολάµβανες γιατί ήταν κρυµµένος στα χειµωνιάτικα σύννεφα; Μήπως για το ζεστό της ήλιο που µοιάζει να «χαϊδεύει» την ψυχή σου και για τα ανάλαφρα ρούχα που φοράς, µετά από εκείνα του χειµώνα που σε βάραιναν; Μήπως για τα µπουµπούκια που γεµίζουν τη φύση και για τα λουλούδια της, που µυρίζουν ζωή; Μήπως για τη βαθιά κατάνυξη που νιώθεις όταν (και αν) παρακολουθείς τους Χαιρετισµούς της Παναγίας τις Παρασκευές, αλλά και γιατί θα φέρει τη µεγάλη γιορτή του Πάσχα; Κι από την άλλη, µήπως, γιατί θες να γεµίσει την ψυχή σου µε «µπουµπούκια» συναισθηµάτων, που θα φουντώσουν και θα ξεχειλίσουν µε αγάπη για εσένα και τους γύρω σου και, όπως διώχνει το χειµώνα από τη φύση, θες να διώξει το Χειµώνα και από την καρδιά σου; Ή µήπως, για την Αναγέννηση που σε προκαλεί να ζεις; Γιατί ναι! Άνοιξη σηµαίνει … «ανοίγει» η φύση, «ανοίγει» νέα κατάσταση, «ανοίγει» νέα ζωή. Αν είσαι από αυτούς που την περίµεναν, θα βρεις κι άλλους λόγους που άξιζαν την αναµονή της…και τώρα, θα την απολαµβάνεις… Αν όµως δεν την περίµενες; Γιατί; Μήπως γιατί το αεράκι της δεν µπορεί να φτάσει και να χαϊδέψει την ψυχή σου και το λαµπερό της φως δε γίνεται να διαπεράσει τα σκοτάδια σου, αφού οι πίκρες σου τα έκαναν πυκνά και αδιαπέραστα; Μήπως επειδή η παγωνιά µέσα σου, µετά από πολλές απογοητεύσεις(;) δε «ζεσταίνεται» εύκολα πια; Μήπως κι αν «ανοίγει» η φύση, εσύ παραµένεις «κλειστός;». Ή µήπως, γιατί νιώθεις «Χειµώνας», φοβάσαι τη µαγεία της και νιώθεις πιο ασφαλής στην παγωνιά σου; Και πάλι θα σου πω, ότι αν είσαι από αυτούς που δεν την περίµεναν, θα βρεις άλλους τόσους λόγους που δε σε αφήνουν να τη βρεις…
«Την Άνοιξη αν δεν την βρεις τη φτιάχνεις…», έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης. «Θεωρίες! Εύκολο να τις λες! Στην πράξη όµως, πώς γίνεται;», ίσως θα αναρωτηθείς. Θεωρίες ναι, θα σου πω κι εγώ. Όµως, η σχετική βιβλιογραφία αναφέρει ότι, πολλές φορές, χρειάζεται να λες θεωρίες, γιατί ο εγκέφαλος λαµβάνει τα θετικά τους µηνύµατα και τα αξιοποιεί ανάλογα, προς όφελός του… Θεωρητικά µιλώντας λοιπόν, όταν για τους δικούς σου λόγους δεν την έχεις βρει την Άνοιξη και ας αυτή, είναι εκεί έξω «ολοζώντανη» και κυριαρχεί στη φύση και σου φωνάζει µε τον τρόπο της, «ό,τι κι αν γίνεται… ό,τι κι αν έχει γίνει… εσύ αναπνέεις… γι’ αυτό… Ζήσε!», τι κάνεις; Και… πώς τη φτιάχνεις µέσα σου; Αν κάνεις µια αρχή µε οδηγό την ελπίδα και µε σκέψεις αλλιώτικες, νέες, κατακαίνουργιες, που θα διώξουν τις παλιές και θα φέρουν ένα ανοιξιάτικο αναζωογονητικό αεράκι µέσα σου; Τις σκέψεις αυτές, µόνο εσύ µπορείς να τις βρεις… Αν ανοίξεις τα παράθυρα στην καρδιά σου να µπει το φως της; Πώς θα ανοίξουν τα παράθυρα της καρδιάς, µόνο εσύ ξέρεις… Αν ακουµπήσεις λιγάκι τους φόβους σου; Κι αυτό θα γίνει, µόνο όταν εσύ το αποφασίσεις… Αν αναγνωρίσεις τις µικρές καθηµερινές χαρές και την οµορφιά στις στιγµές; Φαίνεται αυτή η οµορφιά… Αν συναναστρέφεσαι µε εκείνους τους ανθρώπους τους λιτούς και τους ευθείς, που σε ακούν στη σιωπή σου και δεν έχουν ανάγκη τα λόγια σου για να τους εξηγήσεις; Αυτό θα γίνει όταν αποφασίσεις να µη χάνεσαι στο πλήθος… Αν κάνεις όνειρα κάθε µέρα; Όνειρα! Τι όµορφη λέξη! Αν… Αν… Αν… Τώρα…µπορεί κι εσύ να σκεφτείς κι άλλους τρόπους που τη φτιάχνουν την Άνοιξη και τη φέρνουν, στην καρδιά, στο νου και στην ψυχή. Κι όταν αυτό γίνει, τότε, είναι πολύ πιθανό, να µαλακώσουν τα άνυδρα κοµµάτια µέσα σου και να φυτρώσουν εύκολα οι σπόροι της γαλήνης, που οµορφαίνουν τη ζωή. Και πάλι θα συµφωνήσω αν τώρα σκέφτεσαι ξανά… «Καλά! Στη θεωρία, είναι όλα εύκολα…». Ναι! Σίγουρα! Είναι γενικώς αποδεκτό, ότι στην πράξη δυσκολεύουν τα πράγµατα… Μα µήπως για να τα πραγµατοποιήσεις όλα όσα επιθυµείς, θα πρέπει πρώτα να τα λες και να τα ξαναλές και να τα ξαναλές, µε πίστη, σιγουριά και σχέδιο; Μήπως να κλείνεις τα µάτια και να αισθάνεσαι ότι έχουν ήδη συµβεί; Μήπως, έτσι ανοίγει ο δρόµος προς το να συµβούν; Πολλές οι αναρωτήσεις… Εν τέλει, και για να επανέλθουµε στο θέµα µας –και ξανά, νοµίζω θα συµφωνήσεις- µια Άνοιξη τη χρειαζόµαστε όλοι µας, όχι µόνο όταν είναι εδώ, αλλά κάθε στιγµή του χρόνου. Οπότε, δεν είναι κρίµα, να µας κάνει αισθητή την παρουσία της µε χίλιους τρόπους κι εµείς να επιµένουµε σ’ ένα Χειµώνα µέσα µας; Ωστόσο, ο καθένας ξέρει καλύτερα, για την Άνοιξη µέσα του κι έξω του… και για τους τρόπους που την απολαµβάνει, όταν αποφασίσει ν’ ανοίξει την καρδιά του και ν’ αφήσει να περάσουν µέσα της το φως και τα χρώµατά της. Όπως και να ‘χει όµως, αν η φετινή Άνοιξη έχει τα χρώµατα και τα αρώµατα, τα πρωινά και τα δειλινά αλλά και τις εικόνες, τα συναισθήµατα και τις καταστάσεις που ο καθένας µας επιθυµεί, θα είναι σίγουρα όµορφη. Ας είναι έτσι για όλους… Μια όµορφη Άνοιξη!
*Η Μαρία Σαρρή –Σαββάκη είναι δασκάλα Ειδικής Αγωγής – συγγραφέας
