«Τα μεγάλα κράτη εργάζονται να κατακτήσωσι, ουχί και να ελευθερώσωσι. Μη λοιπόν παρ’ αυτών περιμένωμεν, αλλά από τον πατριωτισμόν και την ομόνοιαν…»
(Γ. Ξενουδάκης)
Κάθε γνήσιος και ανέντακτος Ελληνας παρακολουθεί πανικόβλητος και αηδιασμένος τα τρέχοντα δραματικά τεκταινόμενα, ιδίως αυτόν τον καιρό.
Πάντα ο Ελληνας διακρινόταν παγκοσμίως γι’ αυτά του τα “χαρίσματα” που τα πλήρωνε και τα πληρώνει, πολύ ακριβά και τραγικά.
Πάντα στην πολιτική υπήρχε η διαφθορά, η ασυνέπεια και η εθνική καταστροφή.
Ο διχασμός, η ψευτιά και η απάτη. Η αρπαχτή, η ατιμωρησία των ενόχων και το “διαίρει και βασίλευε”. Ο ξεπεσμός και αυτού του κατ’ ευφημισμόν, λεγομένου “ναού της Δημοκρατίας”!!! Τώρα, ποια “δημοκρατία” έχουμε σήμερα, ας μη το συζητήσουμε…
Ζώντας την, πράγματι, τραγικότητα και αηδία αυτών των ημερών, την οποία τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει, ξαναδιάβασα το υπέροχο άρθρο, μια φλογερή κατάθεση ψυχής, του μεγάλου θησαυρού της Κρήτης μας, με τα πλούσια θρησκευτικά και εθνικά συναισθήματα, μεγάτιμου ιστοριοδίφη και λίαν αξιαγάπητου κ. Νικολάου Γ. Νταμπακάκη, κάτοικου Ηρακλείου και εκλεκτού τέκνου των Σφακίων, στην αγαπητή μας και πολυδιαβασμένη εφημερίδα “Χανιώτικα νέα” της 17ης Αυγούστου 2015, σελίδα 31. Ο τίτλος του εξόχου αυτού άρθρου: “Γεώργιος Ξενουδάκης – Γραμματέας των ορεινών Σφακιωτών”.
Μεγάλη, μέγιστη η μορφή και το εθνοθρησκευτικό έργο του ευκλεούς τέκνου των Σφακίων και της Ελλάδος γενικότερα, του Γεωργίου Ξενουδάκη, για τον οποίο έχουν γραφτεί πολλά από αξιόλογους ανθρώπους του πνεύματος και της φιλοπατρίας. Αλλά, σε ώτα κωφών υπευθύνων και της Πολιτείας και της Εκκλησίας! Κι αν πράγματι δεν υπήρχε ο προαναφερθείς εξαίρετος άνθρωπος και ο μοναδικός ιστορικός ερευνητής της ζωής και του έργου του Γ. Ξενουδάκη, κ. Νικόλαος Νταμπακάκης, ο μέγιστος Ελληνας και μοναδικός ακέραιος πολιτικός και βουλευτής Ξενουδάκης, θα ήταν καταχωνιασμένος στα αραχνιασμένα χρονοντούλαπα της λησμονιάς και της αγνωσίας. Γι’ αυτό χρωστάμε πολλά στον μεγάλο σκαπανέα κ. Νικόλαο Νταμπακάκη.
Από το μεγάλο αποθησαύρισμα, Ευαγγέλιο καθ’ ημάς, του Γεωργίου Ξενουδάκη με ομιλίες του από τη Βουλή των Ελλήνων, ο κ. Νταμπακάκης αναφέρει, λίαν επικαίρως επτά σημεία που τόσο πετυχημένα σχολιάζει, ένα από τα οποία βάλαμε στην αρχή του γραφτού μας, που ο καθένας μπορεί εύκολα να σχολιάσει, να φωτισθεί και να διδαχθεί.
Αν είχαμε σήμερα έναν Ξενουδάκη, δεν θα είχαμε αυτά τα χάλια και τα χειρότερα που μας έρχονται. Γι’ αυτό και τον παρέρχονται και την αποσιωπούν οι άπατρεις πολιτικοί “μας”. Τα φώτα του τα φοβούνται, γιατί είναι άνθρωποι του σκότους και της διαφθοράς. Ούτε παράδοση, ούτε υγιείς Ελληνες, ούτε Θεό και πατρίδα αποδέχονται. Αφήστε που οι πλείστοι είναι και εναντίον τους.
Φαγωμάρα, αναισχυντία ποιος θα καβαλικέψει στην εξουσία. Ποιος θα διαλύσει τη χώρα. Αν και ήδη είναι διαλυμένη και ξεπουλημένη, φαγωμάρα και μεταξύ μας για το ποιος είναι ο “σωτήρας” μας! Κι αυτοί πρώτοι κι έπειτα κι εμείς φταίμε για την αθλία κατάντια μας και τη διάλυσή μας ως Εθνος.
Ο Απόστολος Παύλος σε πολλά σημεία των ομιλιών του και επιστολών του μας ομιλεί για τη φαγωμάρα μας και τη δι’ αυτής διάλυσή μας. Λόγω ελλείψεως χώρου αναφέρω μόνο τα παρακάτω λόγια του: «Ει δε αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε, βλέπετε μη υπ’ αλλήλων αναλωθήτε» (Γαλάτ. 5, 15).
Εχουμε πολλά δεινά με την αλληλοφαγωμάρα μας και δεν αλλάζουμε πορεία. Από ελεύθερη χώρα καταντήσαμε ξένη αποικία, από μονοθεϊστική καταντήσαμε ένα κράμα θρησκειών, δογμάτων και αιρέσεων και από μονοεθνική σε πολυεθνική καρικατούρα.
Πού είσαι Γεώργιε Ξενουδάκη, όπως έλεγε ένα παλιό τραγούδι “Πού ’σαι καημένε Περικλή…”. Μα και να ερχόντουσαν θα τους αφάνιζαν, γιατί η Ελλάδα έχει μάθει να τρώει τα άξια παιδιά της.
Πού να βρεις σήμερα φιλότιμη πολιτική και πού αξιοκρατία!
δάκνω= δαγκάνω
κατεσθίω= κατατρώγω
*θεολόγος – τ. λυκειάρχης
