Αν μπορούσα τον κόσμο ν’ αλλάξω,
απ’ την κακία ευθύς ν’ απαλλάξω,
Η αγάπη παντού θα πλανιόταν,
ψυχές θ’ ανασαίναν, καρδιές θα χαιρόταν.
Στο λεπτό θα πεθαίνανε ζήλιες και πάθη,
θ’ αποφεύγαμε τα μεγάλα μας λάθη.
Η ζωή θα κυλούσε πάντα ωραία,
θα είμαστε όλοι μια μεγάλη παρέα.
Το χέρι θ’ απλώναμε ο ένας στον άλλο,
και θα κάναμε κύκλο μεγάλο,
Τα νιάτα του κόσμου να κλείσουμε μέσα,
να μιλάμε ξεκάθαρα και να έχουμε μπέσα.
Να λάμψη το γέλιο σε όλων τα χείλη,
πάντα ν’ ανάβει ελπίδας καντήλι,
Να φωτίζει τη στράτα που όλοι τραβάμε,
κουράγιο να έχουμε όπου κι αν πάμε,
Στο σώμα και σκέψη υγεία για όλους,
η ψυχή μας ν’ αράζει σε ήρεμους μόλους.
Πεινασμένος κανένας ποτέ μην υπάρξει,
ψεύτικους κόσμους ουδείς να μην τάξει.
Όλοι να ζούμε αδελφωμένοι,
μονάχος και έρημος κανείς να μη μένει.
Αχ, ας γινόταν τον κόσμο ν’ αλλάξω,
το περιβάλλον από ανεύθυνους
γοργά ν’ απαλλάξω,
Η φύση απ’ άκρη σ’ άκρη ν’ ανθίζει,
και τους καρπούς της να μας χαρίζει,
Από τον κόσμο ευθύς να χαθούνε,
όπλα που όλους μας πάντ’ απειλούνε.
Ας μπορούσα θεέ μου, να βγω να φωνάξω,
τα ήρεμα ύδατα να τα ταράξω,
Να έρθ’ η ΑΓΑΠΗ να κυβερνήσει.
κόσμο πιο όμορφο να μας χαρίσει.
