“Αν νοιάζεσαι για τα κοινά, δε νοιάζεσαι για το χρήμα”

Αν νοιάζεσαι και θέλεις να ασχολείσαι ή να ασχοληθείς με τα κοινά είναι δικαίωμά σου. Σωστό και ανθρώπινο.
Αν νοιάζεσαι και θέλεις να ασχοληθείς με τα κοινά  και είναι επιθυμία σου, τότε ζητάς από τους άλλους να σε ανεχθούν και να σε υπομένουν .
Αν νοιάζεσαι και θέλεις  να ασχοληθείς με τα κοινά  και είναι επιθυμία σου ,τότε  ζητάς και παρακαλείς  τους άλλους να πιστέψουν εκείνα που εσύ πιστεύεις .
Αν νοιάζεσαι και θέλεις  να ασχοληθείς με τα κοινά  και είναι επιθυμία σου ,τότε  ζητάς και παρακαλείς  τους άλλους, να επενδύσουν σε εκείνα που εσύ υπόσχεσαι να εφαρμόσεις,  δια λόγων και πράξεων, ώστε να φέρεις με την προσφορά σου  την ψυχική και υλική ανάταση  σε όλους. .
Αν νοιάζεσαι και θέλεις να ασχοληθείς με τα κοινά  και είναι επιθυμία σου ,τότε  ζητάς και παρακαλείς  τους άλλους να σου έχουν εμπιστοσύνη .
Αν θέλεις να ασχοληθείς με τα κοινά, είτε της πόλης σου, είτε της περιφέρειάς σου, είτε της χώρας σου , εσύ το επέλεξες ,πείθοντας τον εαυτόν σου ότι μπορείς και  θέλεις ανιδιοτελώς να βοηθήσεις στην επίλυση των προβλημάτων , που απασχολούν, είτε τους συντοπίτες σου, είτε τους ανθρώπου της ευρύτερης περιφέρειας. Δεν σου το επέβαλα εγώ .,ούτε άλλος κανείς και ούτε σου είπα.. Βοήθησέ με .
Αν θέλεις να ασχοληθείς με τα κοινά , χρησιμοποιείς μόνος σου το ρήμα «θέλω», που σημαίνει  έχω την επιθυμία  να προσφέρω ή κάνω κάτι με ανιδιοτέλεια  ,  δεν σου το ζήτησα εγώ ,άρα δεν έχω και καμία υποχρέωση χρηματικής καταβολής ή ανταπόδοσης    στο πρόσωπό σου, ει μη μόνον ευγνωμοσύνη .
Αν θέλεις να επιλύσεις τα διάφορα προβλήματα που απασχολούν τους υπόλοιπους συμπολίτες σου ή τους ανθρώπους της ευρύτερης περιφέρειας  ,  το ζήτησες μόνο σου και μπράβο σου .
Αν μπορείς και ενδιαφέρεσαι για το περιβάλλον  ,τον πολιτισμό, την υγεία ,την Παιδεία τους συνανθρώπους σου ,οι οποίοι  δεν έχουν το σθένος ή πολλές φορές την αυθάδεια, το θράσος ή το θάρρος ,την ικανότητα, την ευχέρεια του χρόνου ή του λόγου , να πείσουν τους υπόλοιπους για να φέρονται με τον προσήκοντα σεβασμό  και τον πολιτισμένο τρόπο στις άνω Αξίες , στους εργαζόμενους ,στους συνταξιούχους, στους μισθωτούς ,στους εισοδηματίες ,στους Αγρότες, στους βιοτέχνες ,στους μικρομεσαίους επαγγελματίες κ.λ.π. ,κάμε το , χωρίς να προσδοκάς όφελος και αποζημίωση ,γιατί αν ζητάς  και υποχρεώνεις,  τότε λέγεσαι εκβιαστής σώματος και ψυχής .
Και τότε είσαι όχι μόνο εκβιαστής ή απαιτητικός, αλλά  ένα ύπουλο τρωκτικό  που ροκανίζει όχι μόνο την τροφή του, αλλά και όλες τις ζωικές, κλπ τροφές . Έχει απεριόριστη όρεξη και τρώει αδιάκοπα , χωρίς να λογαριάζει τους υπόλοιπους συγκατοίκους τους , αν βρίσκονται σε εξαθλίωση ή κάτι παρόμοιο.
Τι φρικτό !!!!  Γιατί τότε  τα όνειρά  ,οι προσδοκίες  ,οι ελπίδες , οι προσμονές , οι απαντοχές , όλων εκείνων που σε ανέχτηκαν, σε πίστεψαν, σε εμπιστεύτηκαν  γίναν σκιές ,οι οποίες διέκοψαν  το φως, που  ονειρεύτηκαν  ότι  θα φώτιζε στην πορεία τους  το μακρύ ή κοντινό δρόμο μέχρι να φτάσουν  στον προορισμό τους.
Τότε όλοι αυτοί φορτίζονται  από αντίθετα συναισθήματα, εκείνων από τα οποία κάποτε τους  διακατείχαν όταν τους  διαβεβαίωνες ότι  επιθυμείς  και θέλεις να είσαι αρωγός και συνοδοιπόρος τους . Και ακόμη ,αν  ανατρέξουν στην αρχαιότητα, θα φορτιστούν ακόμη περισσότερο με αισθήματα αντίθετα της θέλησης τους ,όταν οι τότε ενδιαφερόμενοι για τα κοινά ,ουδόλως νοιάζονταν για οβολούς . Και ήταν ευγνώμονες ο ένας στο άλλο , δίκαιοι μεταξύ τους και ήσυχοι με τη συνείδησή τους ότι έπραξαν το χρέος τους και επετέλεσαν το χρέος  τους προς την πολιτεία.  Όταν  δε συναντούσε ο ένας τον άλλο στο δρόμο ή κάπου αλλού,  χαιρετιούνταν μεθ’  υποκλίσεως και μετ’ ευφροσύνου γέλωτος  και όχι με εκστομίσεις και εκσφενδονισμούς .
Γιατί αυτοί ήθελαν (μεγάλη η αξία του ρήματος θέλω) να βοηθήσουν, να θυσιαστούν για την πατρίδα . Δεν ομοίαζαν διόλου  με  Εσένα  , που τον 21ο αιώνα θέλεις , τάχα μου, να σώσεις την ΧΩΡΑ, χωρίς να λαμβάνεις υπ΄ όψιν σου τούτο: «ΑΝ ΝΟΙΑΖΕΣΑΙ  ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΙΝΑ, ΔΕ ΝΟΙΑΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΗΜΑ».