Οι Ευρωπαίοι των Βρυξελλών έχουν πει ότι, για να επιβάλλουν κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας επειδή αναγνώρισε την ανεξαρτησία δύο περιοχών της Ουκρανίας, πρέπει να υπάρξει ομόφωνη απόφαση των “27”. Ας μην αυταπατόμεθα! Αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Το είπαν, ακριβώς έτσι, για να μην προχωρήσουν σε αυστηρές τιμωρίες. Θα βρουν ή θα κατασκευάσουν δύο τρεις “καλοθελητές” Ευρωπαίους ηγέτες, να ασκήσουν το δικαίωμα της αρνησικυρίας και οι επαπειλούμενες κυρώσεις να πέσουν στο κενό ή να είναι ένα απλό “χάδι”.
Δεν χρειαζόταν η αναγγελία άσκησης τιμωρητικών μέτρων. Η Ρωσία βλέπει, ότι υφίσται ρήγμα στη Δύση και ότι οι ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να αντιδράσουν. Όμως υπάρχει μια Ευρώπη διηρημένη. Σε εκ διαμέτρου αντίθεση βρίσκονται Γερμανία και Γαλλία είναι δε και η Αγγλία, που για λόγους δικούς της θέλει να κάνει την παρουσία της. Ο Σόλτς ταυτίστηκε με τον Μπάιντεν, ανακοινώνοντας το πάγωμα της αδειοδότησης της λειτουργίας του Nord Stream 2, αν και οι Γερμανοί δεν θεωρούν τόσο σπουδαία τη λειτουργία του, όταν συνεχίζουν να χρησιμοποιούν το ρωσικό αέριο από δύο τρεις άλλους αγωγούς.
Οι Αμερικανοί επιμένουν στην επιβολή κυρώσεων, που θα απέτρεπαν την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία. Κυριότερες είναι οικονομικές, δηλαδή τη στέρηση του δικαιώματος συμμετοχής στο “Σύστημα Σουίτ”. Πρόκειται για τον τρόπο μετακίνησης χρημάτων στον κόσμο από μια χώρα σε άλλη χώρα. Τούτο το γνωρίζει ο Πούτιν γι’ αυτό δεν έκανε εισβολή, αλλά αναγνώρισε την ανεξαρτησία των δύο αυτόνομων περιοχών της Ουκρανίας, υποσχεθείς οικονομική και άλλου είδους υποστήριξη.
Έχει παρατηρηθεί, ότι υπάρχει κάποια μονομέρεια στις σχέσεις Γερμανίας Ρωσίας. Τούτο αποκλείει ενιαία ευρωπαϊκή γραμμή, γι’ αυτό παρατηρείται σε καίρια ευρωπαϊκά ζητήματα, να αφήνεται η Αμερική, να διευθετεί τις υποθέσεις της για θέματα, που την αφορούν. Ας θυμηθούμε τον βομβαρδισμό και την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας που η Ευρώπη παρακολουθούσε αμήχανα και ας δούμε τη σημερινή συμπεριφορά της, όταν Ελλάδα και Κύπρος, όντας μέλη της Ε.Ε. δέχονται απειλές απ’ την Τουρκία.
Η Ελλάδα δεν διατρέχει κίνδυνο απ’ τη Ρωσία, όσο οι Βαλτικές χώρες και όπως εμείς θέλουμε την κατανόησή τους στα προβλήματά μας με την Τουρκία, έτσι κι α αυτές ζητούν την συμβολή και την κατανόησή μας στα δικά τους με τη Ρωσία. Το ερώτημα είναι αν έχει δίκιο ο Πούτιν, που λέει ότι πολιορκείται απ’ το ότι η Δύση δημιουργεί μια θηλειά γύρω στη χώρα του. Μπορεί να ’χει κάποια λογική η δημιουργία ζώνης ασφαλείας, αλλά τούτο δεν είναι γενικώς αποδεκτό. Αν δηλαδή η Τουρκία για νά ’χει ζώνη ασφαλείας, ζητάει τον αφοπλισμό μας, εμείς θα πρέπει να πάψουμε, νά ’μαστε ανεξάρτητο κράτος και να το δεχθούμε;
Είπε ο διεθνολόγος κ. Δεσποτόπουλος: «Τι θα συμβεί αν ο Ερντογάνν πάθει Πούτιν»! Τούτο αφορά εξ ολοκλήρου την Ελλάδα, εφ’ όσον ενθαρρυνθεί και εφαρμόσει κι αυτός την ακολουθούμενη αναθεωρητική πολιτική του Πούτιν. Διότι βλέπουμε, ότι αυτό που κάνει ο Ρώσος πρόεδρος, θέλει να το δοκιμάσει στο Αιγαίο με την συνεχή και μεθοδευμένη κλιμάκωση της πίεσης, που ασκεί για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, θέλει κι αυτός να γίνει επαναχάραξη συνόρων και να ξαναγράφουν οι Συνθήκες Ειρήνης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Είναι τα ερείσματα του μεγαλοϊδεατισμού του και ποιος τον συγκρατεί!
