Η αγάπη, το ενδιαφέρον και η παροχή τροφής και νερού σε όλα τα αδέσποτα είναι δείγµα πολιτισµού και αποδεικνύει πως η κοινωνία των πολιτών, µπορεί να καλύψει τα όποια κενά υπάρχουν από πλευράς υπηρεσιών δήµων ή περιφέρειας.
Την ίδια ώρα όµως, η υπερβολή και η αδιακρισία µπορεί να ενισχύσουν τις όποιες απαράδεκτες πράξεις γίνονται, κατά των αδέσποτων, που κατά διαστήµατα βλέπουν το φως της δηµοσιότητας.
Αφορµή για το συγκεκριµένο σχόλιο, η εικόνα που υπάρχει στην πλατεία Κολοκοτρώνη στο σηµείο απέναντι από ένα ξενοδοχείο, όπου η κίνηση είναι διαρκής και τίποτα πέρα από µία ντροπή δεν µπορεί να αισθανθεί όποιος βρεθεί µπροστά της.
Το να πετάς τυρόπιτες, σάντουιτς, φαγώσιµα, µέσα στις συσκευασίες τους, πιστεύοντας ότι έτσι εκδηλώνεις την αγάπη σου στα αδέσποτάκια, είναι παρά φύση σκέψη.
Το να γεµίζεις αποφάγια µία πλατεία θεωρώντας ότι έπραξες το καθήκον σου ως φιλόζωος, χωρίς µάλιστα καµία αίσθηση περί υγιεινής και σεβασµού, προς κάθε άλλον άνθρωπο, και αυτό επίσης είναι πολιτισµική ατέλεια.
Ο σεβασµός, η κάθε έκφραση του, προς κάθε είδος του κόσµου τούτου, ξεκινάει από τον εαυτό µας, περνάει στους συνανθρώπους µας, καταλήγει στο έµψυχο που επιθυµούµε να βοηθήσουµε.
Οποιαδήποτε άλλη σειρά, κόβει σε χίλια κοµµάτια το επιθυµητό αποτέλεσµα και δηµιουργεί ενστάσεις και εντάσεις.
– ο παρατηρητικός –
