Αναµπουµπούλες

∆εν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που οι πολιτικοί σχηµατισµοί περνούν βαθιές κρίσεις, έχουν κραδασµούς και διαλυτικές τάσεις.
Μετά το 2012 το ζήσαµε αυτό πολύ έντονα στην Ελλάδα.
Τώρα όµως δεν έπρεπε να συµβεί, γιατί η αντιπολίτευση (όπως και η κυβέρνηση) έχει έναν πολύ ουσιαστικό ρόλο και λόγο για τη σχέση αξίας και εµπιστοσύνης από το κοινωνικό στρώµα.
Πρώτα η χώρα, το πολιτικό σύστηµα, οι δηµοκρατικές αρχές και µετά όλα τ’ άλλα και το ξεδιάντροπο καλαµπούρι.
Μια κλασική γαλλική παραίνεση είναι απαραίτητη τούτες τις ώρες.
Λένε οι Γάλλοι: «Μόνο ένα βήµα χωρίζει το µεγαλείο από τη γελοιοτήτα».
«Ας µη βυθιστούµε στο γελοίο» έλεγε ο Μιτεράν στους συνοµιλητές του, όταν η “ψιλή” κουβέντα στο κόµµα των Σοσιαλιστών παρεκτρεπόταν.
Κάθε πολιτικό κόµµα σε µια ευρωπαϊκή χώρα δεν πρέπει να είναι ένα τσούρµο χαβαλέδων.
Αυτό ισχύει για όλα τα κόµµατα. Και ο πρωθυπουργός κ. Κυρ. Μητσοτάκης στο τελευταίο υπουργικό συµβούλιο είπε απευθυνόµενος στους υπουργούς του (χωρίς να κοιτά κανέναν…) ότι «πρέπει πρώτα να βουτάµε τη γλώσσα στο µυαλό µας και µετά να µιλάµε».
Για να το λέει, κάτι ξέρει.