Η πολιτιστική πολιτική του Ελ. Βενιζέλου αναδείχθηκε κατά τη διάρκεια της ενδιαφέρουσας διάλεξης που πραγματοποιήθηκε χθες το απόγευμα στον αύλειο χώρο του “Μεγάρου Μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης”, στη Χαλέπα.
Θέμα της διάλεξης ήταν «Η βενιζελική πολιτιστική πολιτική και η σύνθεση έργων για κιθάρα: Προσλήψεις και επαναπροσλήψεις» με ομιλητή τον κ. Ιωάννη Ανδρόνογλου, διδάκτορα Μουσικολογίας και σολίστα κιθάρας, επιστημονικού συνεργάτη του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.
Μιλώντας στα “Χ.ν.” ο κ. Ανδρόνογλου επεσήμανε ότι ο Βενιζέλος προώθησε την έννοια της ελληνικότητας σε διάλογο με τα δυτικά πολιτισμικά προϊόντα με σκοπό να φτιαχτεί ένας νεοελληνικός πολιτισμός ο οποίος να αντιπροσωπεύει το αυθεντικό λαϊκό πρόσωπο της Ελλάδος, όχι απομονωμένο αλλά μέσα στο διεθνές πολιτισμικό, δυτικό πλαίσιο. Αυτό, σύμφωνα με τον ίδιο, είχε αντίκτυπο και στην μουσική τέχνη και ειδικότερα στην σύνθεση έργων για κιθάρα. Έτσι Έλληνες συνθέτες της ελληνικής κλασικής μουσικής, της έντεχνης μουσικής δημιουργίας στην Ελλάδα χρησιμοποίησαν δυτικές συνθετικές τεχνικές αλλά με υιοθέτηση στοιχείων από την ελληνική παραδοσιακή μουσική. Διασκεύασαν ελληνικά παραδοσιακά τραγούδια για κιθάρα ή σε συνθέσεις τους χρησιμοποίησαν ρυθμούς, αρμονίες, δημοτικοφανείς μελωδίες.« Και η κιθάρα ένα όργανο το οποίο είναι δυτικό ερμηνεύει ελληνική δημοτική μουσική ή στις συνθέσεις χρησιμοποιούνται στοιχεία από την ελληνική παραδοσιακή μουσική. Αυτό αποδεικνύεται ότι είναι επίτευγμα της Βενιζελικής πολιτιστικής πολιτικής και ειδικότερα της χρυσής 4ετίας 1928-1932»σημείωσε.
Για την επιρροή της Κρητικής μουσικής παράδοσης στην πολιτιστική πολιτική του Εθνάρχη, ο κ. Ανδρόνογλου ανέφερε ότι ο Ελ. Βενιζέλος ήταν μύστης της λαϊκής μουσικής παράδοσης. Μάλιστα ο ίδιος είχε ηχογραφήσει δύο ριζίτικα: “ο Χάρος” και “ο Διγενής” για λογαριασμό του Μουσικού λαογραφικού αρχείου της Μέλπως Μερλιέ και της φωνογραφικής εταιρίας Σπαθέ. «Και πράγματι συναντάμε συνθέσεις οι οποίες χρησιμοποιούν την κρητική δημώδη μουσική παράδοση» επεσήμανε.
Από την πλευρά του ο Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», κ. Νίκος Παπαδάκης, υπογράμμισε πως « η μουσική ήταν ένα ενδιαφέρον για τον Βενιζέλο σχεδόν οργανικό, της εν γένει παιδείας του. Δεν είναι τυχαίο ότι ανανέωσε τους μουσικούς θεσμούς,εισήγαγε την μουσική στα σχολεία, στις παιδαγωγικές ακαδημίες, ενίσχυσε τα Ωδεία και σε δύσκολες στιγμές όπως το 1919 όταν βρισκόταν στο Παρίσι, είχε δώσει εντολή για έκτακτη ενίσχυση του Ωδείου Αθηνών με 300.000 δραχμές, ένα ποσό πολύ μεγάλο για την εποχή εκείνη. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε την προσφορά του Βενιζέλου και της γυναίκας του στο Ωδείο Χανίων, ένα πολύ σημαντικό έργο που μνημονεύει το ενδιαφέρον τόσο του Ελ. Βενιζέλου όσο και της Έλενας Βενιζέλου για τα μουσικά δρώμενα στα Χανιά».
Ακολούθησε ρεσιτάλ κιθάρας από τον κ. Ανδρόνογλου με τα έργα:
i. Asturias (Leyenda) – Isaac Albeniz (1860-1909)ii. Danse Grecque (Sousta) – Δημήτρης Φάμπας (1921-1996)iii. Koyunbaba Suite op. 19 – Carlo Domeniconi (1947)iv. Mandilatos Impressions – Ιωάννης Ανδρόνογλου (1979)
