Οι εσωκομματικές εκλογές για τη νέα ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ./ΠΑΣΟΚ τελείωσαν και ο αναδειχθείς νικητής κ. Ανδρουλάκης έχει τη δύναμη ν’ αδράξει την ευκαιρία, ν’ αποτρέψει την περαιτέρω φθορά της παράταξης και να αναζωπυρώσει το κόμμα του Κέντρου το οποίο είχε αναγνωρισμένη προϋπηρεσία. Συμπίπτει συγκυριακά όταν βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχώς σε φάση μεταβατικότητας και δυσκολεύεται να παίξει το παιχνίδι της εναλλαγής, λόγω αντιθέσεων των συνιστωσών της αριστεράς, ώστε να καταστεί μια πολιτική παράταξη με το αφήγημα της σοσιαλδημοκρατικής καλλιέργειας.
Αλλά επειδή δεν μπορούσαμε να περιμένουμε τις επικείμενες εθνικές εκλογές, να δούμε πώς θα διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό, ας είμαστε επιφυλακτικοί επιχειρώντας την πρόβλεψη των κινήσεων της επόμενης ημέρας, προκειμένου να επωφεληθεί ο νέος πρόεδρος από ένα κλίμα αποσταθεροποίησης. Πώς πρέπει να φερθεί δηλαδή αντιπολιτευτικά είτε λέγεται ΚΙΝ.ΑΛ. ή ΠΑΣΟΚ ή και τα δύο μαζί «ως παράγοντας του δικομματισμού». Να παίξει στο προσκήνιο το ρόλο του «γεφυροποιού», κάτι σαν την συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Διότι για να πρωταγωνιστήσει εκ νέου στην πολιτική, δεν γίνεται λόγος. Δεν βρέθηκε ακόμα εκείνος που μπορεί να συνεγείρει το πλήθος.
Ο κ. Ανδρουλάκης αφού καθορίσει τα νέα πρόσωπα που θα εκπροσωπούν το κόμμα στη βουλή ή και τον εαυτό του ίσως προχωρήσει και στην οριστικοποίηση της ονομασίας. Σίγουρα την επόμενη μέρα διαμορφώνεται μια άλλη πολιτική κατάσταση στο εσωτερικό του κόμματος, που υπόσχεται το άνοιγμα νέας σελίδας για μια συγκεκριμένη πορεία.
Αυτή η εξέλιξη πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν απ’ τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή και τα δύο κόμματα ανησυχούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο, διότι συγγενεύει πολιτικώς με το ΠΑΣΟΚ, επειδή ένα μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων του προέρχεται απ’ το εκλογικό γκρέμισμά του. Αλλά και η ΝΔ δεν μπορεί να μείνει απαθής απ’ αυτή την εξέλιξη αφού ένα μεγάλο ποσοστό που την ψήφισαν το 2019 ήσαν κεντρώοι, οι οποίοι έκαναν αυτή την κίνηση για ν’ απομακρυνθεί απ’ την κυριαρχία ο ΣΥΡΙΖΑ. Πάντως, έτσι κι αλλιώς, προκύπτει μια ισορροπία, που πρέπει να παρακολουθηθεί προσεχτικά, η οποία θα μεταβάλλεται ανάλογα με το αν η ηγεσία του κ. Ανδρουλάκη καταφέρει να προωθήσει ένα πρόγραμμα, που θα κριθεί και από τους εκλογείς.
Ωστόσο η συντριπτική επικράτηση του κ. Ανδρουλάκη έναντι του κ. Παπανδρέου ανέδειξε τη μη ύπαρξη ομιχλώδους πολιτικού σκηνικού, που ενδέχεται οι παροικούντες στην Πειραιώς και στην Κουμουνδούρου, να σπεύσουν να δημιουργήσουν διαχωριστικές γραμμές, προκειμένου να συγκρατήσουν δυνάμεις που παρεισέφρησαν στις τάξεις τους και κινδυνεύουν να τις χάσουν. Η ανέλιξη του κ. Ανδρουλάκη θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στις επόμενες εκλογές με την απλή αναλογική και θ’ αποτελέσει μια συμμαχική “γέφυρα” πάνω στην οποία θα στηριχθεί η Ν.Δ. ή ο ΣΥΡΙΖΑ.