» Δεν θα μπορούσε να τελειώσει ο χρόνος, χωρίς να φέρουμε στη μνήμη μας δύο παλιούς καλούς συνεργάτες της εφημερίδας “Χ.Ν.”:
– Ο ένας, μας άφησε πριν 20 χρόνια (1994). Γοητευτικός, ο Μιχάλης Σαραβελάκης, πάντα χαμογελαστός, με τη στεντόρεια βαριά φωνή και τα πολιτικά επιχειρήματά του έπειθε και τον πιο δυσκολόπιστο… Συναρπαστικός, ως εκπαιδευτικός και συνδικαλιστής, με ευρύτητα πνεύματος και γνώσεις, ήταν παρών σε όλες τις εξελίξεις και καινοτομίες της πόλης. Είχε το χάρισμα του λόγου, αλλά και της γραφίδας. Τα σχόλια και περισσότερο τα χρονογραφήματά του, αποτελούσαν το “κάτι άλλο” για το αναγνωστικό κοινό των “Χ.Ν.” των δεκαετιών 1980 και 1990. Η απουσία του παραμένει αισθητή.
– Ο άλλος Μιχάλης, ο Γρηγοράκης, ο “μίγρης” μας, έφυγε πριν 6 χρόνια (2008). Για να πούμε την αλήθεια, δεν “άφησε” ποτέ την εφημερίδα, αφού η “αύρα” του, τα ίχνη του, είναι ζωντανά παντού! Ο Μιχάλης, με τις συμβουλές, τις απόψεις και διευκρινίσεις του, τις ιστορικές διορθώσεις, τις αναδιφήσεις του στα αρχεία, παρουσίαζε με ντοκουμέντα ό,τι αγαπούσε. Οι αναφορές σ’ αυτόν και το έργο του είναι συχνές και ανεξάντλητες. Από πολλούς… Μήπως, ο Δήμος Χανίων, ειδικά για τον Μιχάλη Γρηγοράκη που αγάπησε τόσο τους Χανιώτες και την Ιστορία της Κρήτης, μήπως λέμε θα έπρεπε να τον τιμήσει ιδιαίτερα;
