Υποκλίθηκε σεμνά, αλλά με σαφή επίγνωση πιστεύω, της αφηγηματικής ποιότητας που είχε καταθέσει, για, ένα σχεδόν, δίωρο… Υποκλίθηκε με τους μουσικούς του έργου, ο Τάκης Χρυσικάκος στο χειροκρότημα του κοινού, θερμού και παρατεταμένου, για ώρα… …Δευτέρα, ο Νοέμβρης στις είκοσι τέσσερις, και οι παραστάσεις στα Χανιά, εκπνέουν… Το Ωδείο μοιάζει με… ώριμο ρόδι! Ασφυκτικά ζωτικό. Ο κόσμος ένας δέκτης σπαρταριστός, εγρήγορος, με… “προτεταγμένη” στη συνείδηση και στη μνήμη, τον Καζαντζακικό στοχασμό και λόγο, όπως γνωρίζει καλώς, περιμένοντας τον σπουδαίο καλλιτέχνη ν’ αποδώσει μέρος, ίσως το ΟΛΟΝ, της υπαρξιακής περιπέτειας του μεγάλου Κρήτα λογοτέχνη και διανοητή!
Κι ήταν μαγικό, γλυκό, τρυφερό έως και συγκλονιστικά δραστικό, ν’ ακούς τα λόγια που γνωρίζεις ως αναγνώστης της σκέψης του δημιουργού, σε μιαν εκφορά πανάξια, που ξεκινούσε από έναν ψίθυρο, στην κυριολεξία, έως μια κραυγή! Ψίθυρος και κραυγή, που κατέγραφαν με ακρίβεια, την “παλμική δυναμική” των έσω… Των έσω, και εσωτερικών αναγνώσεων του λόγου της πρωτογένειας, και τη συγκίνηση του φέροντος τον ωραίο στιβαρό λόγο, στη συλλογική ακρόαση που είχε παραχωρηθεί, άνευ… όρων! Απολύτως!! Οπότε ο πρωταγωνιστής, κατέθεσε απερίσπαστος, μια λειτουργία παλλίνδρομης ιεροτελεστίας από την ψυχή του θεατή έως την ψυχή του ηθο-ποιού· την ψυχή που είχε βαφτιστεί προηγουμένως ως σύμπαν ψυχοπνευματικό, στα καθέκαστα μιας αγωνιώδους απολογίας ενός βίου απ’ αρχής, και ανέπτυσσε τα ζητούμενα, ως ποθητά μελλούμενα. Πάθος, πόνος, θάνατος, Ανάσταση του Ανθρώπου! Έτσι όπως αυστηρά δίδασκε, ο μεγάλος παππούς του Κάστρου. Να τα ζήσεις παλληκαρίσια! Ο Χρυσικάκος δεξιοτεχνικά, με, “κεντρομόλο” οντότητα το γραφείο που αποκτούσε ισχυρούς συμβολισμούς και αναφορές τόπου, χώρου και χρόνου στην αφήγηση και τις εικόνες, απέλυε κατόπιν το ίδιο επιτυχώς, έως και την άκρη ή το βάθος της σκηνής, το… “κρεσέντο” των κειμένων, με “φυγοκεντρική ερμηνεία” σεβόμενος οπωσδήποτε, τον… οριοθετημένο χώρο των μουσικών, που απέδωσαν ιδανικά τον μελωδικό ήχο και λόγο της Λεβεντογέννας, στην παραδοσιακή του και όχι μόνο, εκδοχή! Λύρα – τραγούδι Σταύρος Ψαρουδάκης, κιθάρα – κοντραμπάσο Δημήτρης Τσούρτος.
Εξάλλου, συνεργάτης σκηνοθέτης εκτός από τη θεατρική προσαρμογή – σκηνοθεσία του ίδιου του ηθοποιού, ήταν η κα Εμμανουέλα Αλεξίου, και την εικαστική επιμέλεια είχε η κα Βάλια Μαργαρίτη, προσφερόμενη, προφανώς. …«Αλάκερη η ψυχή μου μια κραυγή κι όλο μου το έργο, το σχόλιο στην Κραυγή αυτή». Γράφει ο μεγάλος Κρητικός, σ’ ένα “δια ταύτα” απολογισμού, και ο πρόεδρος – δ/νων σύμβουλος κ. Αθανάσιος Αθανασόπουλος, κλείνοντας το σημείωμά του στο πρόγραμμα της παράστασης, τονίζει ότι… «Αυτή η Κραυγή μας συνοδεύει – όλους, μα περισσότερο τους Κρητικούς ως σήμερα· και μπορούμε να ελπίζουμε πως δεν θα σβήσει ποτέ, παρόλο που μπορεί να μην φτάνει στα αυτιά μας το ίδιο δυνατή, σε αυτή την άγρια εποχή στην οποία ζούμε»… Κι αυτή η “άγρια εποχή” που ζούμε, πνιγμένη σε λογιώ – λογιώ κρίσεις, ελλείμματα και αγωνίες, απαιτεί εννοείται, τη φωτισμένη νόηση, παραμυθία παρότρυνση και κουράγιο… Άσκηση ζωής, που δύναται να “αυθαδιάζει” στη Μοίρα κατά τη ρήση του συγγραφέα της Νήσος… Κι αφού τον συνεπήρε η “πνοή της Κρήτης” επόμενο ήταν να ποτίσει τον χρόνο μας, να ποτίζει τον καιρό, με την Κρητική του συνείδηση την οποία παρέσχε με ευκρίνεια, αν και πολίτης και δημιουργός της οικουμένης…
«Το Θέατρό μας… Το Θέατρό σας… Σας ευχαριστούμε που το στηρίζετε… Χάρη σε σας επιβιώνει… όταν κλείνουν τόσα θέατρα στη χώρα… Εμείς, επιμένουμε στην ποιότητα… Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ., πρέπει να ζει στο νησί»… (Μιχάλης Αεράκης) προς την κατάμεστη αίθουσα.
