Κάθε φορά -από τον τρίτο και δεύτερο αιώνα π.Χ.- που ξένος πολέμιος απειλούσε την ελευθερία της Κρήτης και των πόλεών της, που είχαν δικές του ξεχωριστές οντότητες, οι Κρήτες παραιτούσαν τις αιώνες μεταξύ τους έριδες για να σχηματίσουν τον λεγόμενο συγκρητισμό και το κοινοδίκιον, με έδρα την Κνωσό.
Σε τέτοιες απειλητικές περιστάσεις οι Κρήτες παρουσιαζότανε στους ξένους ενωμένοι ως ΚΡΗΤΑΙΕΙΣ. Σχηματίζανε κοινό συμβούλιο και κοινή κυβέρνηση που είχε τιτλοφορηθεί το “ΚΟΙΝΟΝ ΤΩΝ ΚΡΗΤΩΝ”. Αυτό το ΚΟΙΝΟΝ κυκλοφορούσε και δικό του ενιαίο νόμισμα.
Αλλά όπως αναφέρεται και στην ιστορία της Κρήτης… (Στέφανου Ξανθουδίδου, εφόρου αρχαιοτήτων Κρήτης, εκδόσεις 1909, ελληνική εκδοτική εταιρεία και από τις εκδόσεις Κουλτούρα 1981).
ΑΝΙΕΡΕΣ ΣΦΑΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ
Ομως ο συμφρονισμός αυτός δεν ήταν διαρκής όταν ο εξωτερικός κίνδυνος ξεπερνιόταν, η ομοσπονδία κοινής προστασίας και άμυνας χαλάρωνε και οι ανταγωνιζόμενες πόλεις αρχίζανε ξανά να αλληλοανταγωνίζονται και να αλληλοσκοτώνονται με αγριότατους αγώνες.
Μια διαρκή διαμάχη αποτέλεσαν οι πόλεμοι για την κατοχή και την προστασία του Δικταίου Ιερού το οποίο από την αρχαιότητα ανήκε στους Ιτανίους την πιο ανατολική από τις πόλεις της Κρήτης.
Οι κάτοικοι όμως της Ετεοκρητιαίας καταστρέψανε τη μικρή πόλη των Δραγμίων που ήταν δίπλα στο ιερό, για να διεκδικήσουν και το ιερό, για να αλληλοεξουδετερωθούν τελικά με μάχες και οι δύο πόλεις για τη διεκδίκηση των ιερών…
Ακόμα ένα κάκιστο παράδειγμα (και περιγράφεται στη σελ. 29) ήταν η καταστροφή της πόλεως Απολλωνίας από τους Κυδωνιάτες οι οποίοι επιτέθηκαν απρόοπτα και απάνθρωπα κατά της Απολλωνίας με πλήρη καταστροφή της το 170 π.Χ. Ενώ οι δύο πόλεις βρισκότανε σε ειρήνη και πραγματοποιούσαν θυσίες για την ευόδωσή τους…
Ο ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΙΝΩΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ
Αλλά αυτή η ανταγωνιστικότητα των κρητικών πόλεων συνεχίστηκε ανά τους αιώνες και ήταν οδυνηρή, κυρίως, κατά τις αδιάλειπτες περιόδους της κατοχής της Κρήτης, κυρίως, από τη ρωμαϊκή κατάκτηση, ως την οθωμανική που κράτησε από το 1645 (κατάληψη Χανίων) ως το 1898.
Ομως αυτή η αντιπαλότητα των πόλεων της Κρήτης συνεχίστηκε έντονη μετά την ένωση 1913 ως σήμερα. Τόσο στον διοικητικό τομέα, όσο και στους άλλους τομείς: Οικονομίας, Δικαιοσύνης, Παιδείας, Επιστήμης, Πολιτισμού, Πληθυσμού τα δε τελευταία χρόνια και τουρισμού… Ναυτιλίας, Υγείας κ.λπ.
Βασικά στην ιστορική διαδρομή το κέντρο του Μινωικού κόσμου καθάρισε θρησκευτικά, εξουσιαστικά, καλλιτεχνικά, παραγωγικά, οικονομικά, τεχνολογικά το επίκεντρο της ιστορίας της, κατά τον Ομηρο, “Κρητικής Ηπείρου” που δημιούργησε τη ΡΑΧ ΜΙΝΟΙΚΑ στην αιγαιακή ανατολική περιοχή και στη δυτική ως τη Σικελία.
Εκτοτε αυτό το επίκεντρο σε όλες τις ελληνικές (αχαϊκές και δωρικές) κατοχές καθώς και σε όλες τις μετέπειτα ξένες κατοχές της Κρήτης, διαδραμάτισε πρωτεύοντα ρόλο στο ιστορικό γίγνεσθαι της Κρήτης ως “ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΣΤΡΟ”.
ΑΣΦΥΞΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΗΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ
ΥΠΕΡ-ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ
Το οποίο τώρα έχει γίνει το κυρίαρχο διοικητικό οικονομικό, επιστημονικό κέντρο της Κρήτης. Ως ένα (κατά τα πρότυπα του αθηνοκεντρικού κρητο-κεντρικο υπερεξουσιαστήριο) το οποίο μέσα από τη δική του οικιστική ασφυκτική κατάσταση δημιουργεί μια διοικητική ασφυξία στις άλλες τρεις αντιπεριφέρειες της Κρήτης. Με συνεχείς ενέργειες επικέντρωσης των πάντων στο ηρακλειακό τέμενος.
Ομως αυτό τούτο το γεγονός, δημιουργεί εκ των πραγμάτων αφορμές αντιπαλότητας του κρητικού σύγχρονου κέντρου με τις άλλες τρεις οντότητες των κρητικών αντιπεριφερειών.
ΑΝΑΓΚΗ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ
Ομως οι σύγχρονοι κίνδυνοι για τον κρητικό λαό (που του έχει αφαιρεθεί εκ των πολλών δεδομένων η ουσιαστική ανεξαρτησία του) επιβάλλουν μια ψυχική συνένωση -ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟ- όλων των περιφερειών της νήσου μας, χωρίς να φθάνει η καλή διάθεση του περιφερειάρχη Κρήτης κ. Στ. Αρναουτάκη, ο οποίος είναι πανταχού παρών σε αντιπεριφέρειες. Ομως αυτό δεν φτάνει είναι ανάγκη απόλυτη ο κ. περιφερειάρχης να διοικεί μια ολόκληρη εβδομάδα τον μήνα εγκατεστημένος στα γραφεία της κάθε μια από τις τρεις αντιπεριφέρειες.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΑΡΧΙΣΕ Ο ΑΠΟΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣ…
Μια τέτοια πρωτοβουλία θα ενισχύσει ουσιαστικά το νέο συγκρητισμό που έχουμε απόλυτη ανάγκη. Γιατί πρέπει να αρνηθούμε τον αποσυγκρητισμό που επέβαλε η Χούντα όταν διόρισε υφυπουργό Κρήτης με κέντρο διοίκησης το Ηράκλειο τον αξέχαστο Γεωργαλά. Ο οποίος ως μαέστρος της προπαγάνδας υπηρετούσε τον στόχο του διχασμού του κρητικού λαού…
Εναν διχασμό ο οποίος προάγεται σήμερα με ακραίες κομματικές προκλήσεις όπως η χρυσαυγίτικη δύσμορφη επίθεση κατά του δημιουργού της Μεγάλης Ελλάδας Ελευθερίου Βενιζέλου…
Επίσης πρέπει να αποφεύγονται πρωτοβουλίες που επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο το κλίμα δυσαρέσκειας για την καστρική αδηφαγία. Οπως η προ ημερών εκλογή ως προέδρου των Δήμων Κρήτης του άξιου (κατά τα άλλα) δημάρχου Ηρακλείου. Με το επιχείρημα της ενίσχυσης του… συγκρητισμού!…
Εστω κι έτσι, όμως, πιστεύουμε πως ο εκλεγείς πρόεδρος της Ενωσης των Δήμων Κρήτης θα προγραμματίσει μηνιαίες συνεδριάσεις με πραγματοποίηση της κάθε μιας σε άλλο δήμο, όπως ευχόμαστε…
