«Προσωπικότητα είναι αυτό που περισσεύει, όταν από κάποιον αφαιρέσεις τίτλους και αξιώματα»
Χ. Βόλφγκανγκ
Τα ιδιαίτερα χαρίσματα μας που δεν προσπαθούμε να καταπνίξουμε, η ευθύνη που ποτέ δε μένει ικανοποιημένη με τον εαυτό της, η πίστη στον εαυτό μας, τα καθήκοντα μας απέναντι πρώτα από όλα σε μας, αυτά είναι που συνθέτουν την προσωπικότητα μας. Αυτά είναι τα διαπιστευτήρια κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, κάθε ελεύθερου ανθρώπου.
Όταν ένας άνθρωπος αισθάνεται την ανάγκη να δικαιώσει τη ζωή του, το θέμα δεν είναι εάν υπάρχει ένα αντικειμενικό επίπεδο που να διασφαλίζει αυτή τη δικαίωση. Το θέμα είναι να καταφέρει να ενσωματώσει την δική του, την έμφυτη, την αληθινή του φύση στη ζωή και στις πράξεις του. Είναι ο μεγάλος πειρασμός που μας αποπροσανατολίζει, του να θέλουμε να είμαστε διαφορετικοί από αυτό που πραγματικά είμαστε και η προσπάθεια να ταιριάξουμε και να ζήσουμε σύμφωνα με τα ισχύοντα κοινωνικά πρότυπα και ιδανικά τα οποία ουτε μας εκφράζουν, ούτε μπορούμε ή πρέπει να τα φτάσουμε.
Η αποστολή μας δεν είναι να δώσουμε στους άλλους αυτό που θέλουν, ούτε να ακολουθήσουμε το αντικειμενικά καλύτερο, αλλά το να ακολουθήσουμε τον ολόδικο μας δρόμο όσο πιο αληθινά και έντιμα γίνεται.
Πρέπει να χτίσουμε τα δικά μας όνειρα με τα δικά μας υλικά. Να ανακαλύψουμε την δική μας πραγματικότητα και να μπορέσουμε να την κάνουμε τρόπο ζωής. Δε χρειάζεται να έχει ομοιότητες με των άλλων ανθρώπων, δε χρειάζεται καν να ταιριάζει με των άλλων.
Η δυνατότητα του να μπορέσεις κάποτε να ανακαλύψεις και ύστερα να γίνεις αυτό που πραγματικά είσαι, είναι ο μονόδρομος που οδηγεί στην εξέλιξη και τη δικαίωση της ζωής μας.
Η ερώτηση ‘’ η στάση μου απέναντι στη ζωή είναι σωστή’’ θα πρέπει να αντικατασταθεί με την ερώτηση ‘’ εφόσον είμαι αυτός που είμαι, εφόσον βρίσκομαι σε αυτή τη θέση, εφόσον έχω αυτές τις ανάγκες και αυτά τα προβλήματα τι πρέπει να κάνω’’ ;
Εάν πραγματικά ακούσουμε την βαθύτερη φωνή μας η απάντηση θα είναι η εξής – εφόσον είμαι αυτός που είμαι δεν μπορώ ούτε να κρίνω, ούτε να αποστρέφομαι, ούτε να προσπαθώ να μοιάσω στους άλλους επειδή είναι διαφορετικοί.
Δεν μπορώ να αναρωτιέμαι εάν η ύπαρξη μου είναι << σωστή>> αλλά θα πρέπει να παραδεχτώ την ψυχή μου και τις ανάγκες τις όπως παραδέχομαι το σώμα μου, το όνομα μου, την προέλευση μου σαν κάτι που μου δόθηκε και είναι αναπόφευκτο και στο οποίο πρέπει να λέω ναι και να σταθώ στο ύψος του, έστω κι αν ολόκληρος ο κόσμος θα ήταν εναντίον του.
Νόμοι που θα ωφελήσουν το άτομο και την προσωπικότητα του δε θα υπάρξουν σε καμία κοινωνία, ποτέ. Οι νόμοι ήταν και θα είναι πάντα για τους πολλούς, για τις μάζες, για τα κράτη και τις συλλογικές μορφές ζωής. Οι αληθινές προσωπικότητες βρίσκονται στη χειρότερη αλλά και στην καλύτερη θέση.
Όποιος έχει αγωνιστεί για να αναγνωρίσει και να υπάρξει μεσα από τη δική του προσωπικότητα δύσκολα θα παραδοθεί και θα παραδώσει την τόσο ακριβά πληρωμένη ελευθερία του.
