Χρειάζεται το βιβλίο. Είναι η πνευματική τροφή για τον καθένα μας, ιδίως τώρα το καλοκαίρι μετά τη χαμηλή απόδοση της τηλεόρασης με τηλεοπτικές επαναλήψεις εικοσαετίας και βάλε απίθανων σίριαλ. Οταν κανείς ξεφεύγει απ’ την πολυθόρυβη και αποπνικτική πόλη αναζητώντας την επαρχία, θέλει ένα καλό βιβλίο. Το καλό, όμως, το γραμμένο απ’ αυτούς που έχουν την ικανότητα να γράφουν με συνοχή της πλοκής, με σαφή νοήματα, αληθοφανή πρόσωπα, που δεν χάνονται στη σχοινοτενή διήγηση, με δίχως έμπνευση και ακατάληπτες εικόνες του μύθου, η μία να επικαλύπτει την άλλη, έτσι ώστε να ξεχνάς διαβάζοντας και να ανατρέχεις στις επόμενες σελίδες να δεις ποιος είναι ο Σαρδαμπάκος, ο Λουράντος, η Παλιούρα, ο Ντένης και η Λιούρδα. Ποιος, όμως, αγοράζει βιβλία αυτή την περίοδο; Ελάχιστοι! Μόνο όσοι δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα.
Τα 17 έως και τα 25 ευρώ που τιμώνται στα βιβλιοπωλεία, ο πολύς κόσμος δεν τα δίδει. Παρά την πενία της αγοραστικής δύναμης διάφοροι βιβλιογραφούντες μυθιστοριογράφοι σκαρώνουν ψευτοσενάρια της πλάκας και γράφουν βιβλία, πληρώνοντας αδρά τους εκδοτικούς οίκους. Συνήθως μέναν στα αζήτητα μέχρι να καταλήξουν στα καροτσάκια με 3 έως 5 ευρώ. Ομως αν τύχει ο συγγραφέας να είναι κάποιο επώνυμο όνομα γνωστό από τα μίντια, που τον έχει βαρέσει “πετριά” μπορεί το βιβλίο του να είναι μια “μπαρούφα” ανεξάρτητα αν επαινείται από αυτοδιαφημιζόμενους βιβλιοκριτικούς. Τότε ανάλογα με τις γνωριμίες το αγοράζει μια εφημερίδα και το πουλάει με την κυριακάτικη έκδοση. Στην ουσία πουλάει το όνομα! Ο τακτικός αναγνώστης αγοράζει την ακριβή έκδοση μαζί με το βιβλίο από περιέργεια να δει τι έχει γράψει ο επώνυμος. Και όταν απογοητευθεί, το αφήνει σε κάποιο εμφανές μέρος μήπως βρεθεί κάποιος περίεργος να το διαβάσει τζάμπα. Οσο πάνε, λοιπόν, λιγοστεύουν αυτοί που αγαπούν το καλό βιβλίο, που ψάχνουν να το βρουν στις διοργανούμενες εκθέσεις των εκδοτικών οίκων. Για τον πολύ κόσμο το βιβλίο αντικαταστάθηκε απ’ την εφημερίδα.
Τον Αύγουστο, που οι εργαζόμενοι στον Τύπο θέλουν τις διακοπές τους, βλέπουμε ότι οι εφημερίδες αναδιαρθρώνουν την ύλη στις σελίδες τους, προσπαθώντας να προσεγγίσουν τις απαιτήσεις των αναγνωστών τους. Οσοι φεύγουν άρον – άρον για τα χωριά τους μέσα στη ραστώνη του καλοκαιριού, αναζητούν την εφημερίδα. Που δεν τη φυλλομετρούν απλώς, αλλά τη διαβάζουν. Μελετούν την ειδησεογραφία, τα σχόλια, τα χρονογραφήματα, τις κριτικές κι ας λένε ότι αυτόν τον μήνα δεν υπάρχουν ειδήσεις. Τα κοσμοϊστορικά γεγονότα τον μήνα Αύγουστο έγιναν. Παγκόσμιοι πόλεμοι, κινήματα, πραξικοπήματα, δικτατορίες, η Χιροσίμα, οι εισβολές, ακόμη και ακραία καιρικά φαινόμενα και φωτιές που κάψαν την Ολυμπία. Ολα αυτά θολώνουν την ιστορία του Αυγούστου. Οι ειδήσεις δεν λιγοστεύουν, δεν πάνε για θερινή ανάπαυλα. Είναι μάλιστα περισσότερες τον Αύγουστο. Περνάνε απαρατήρητες στο μυαλό του καθενός, που διάγει μια φάση ευχάριστης ξεγνοιασιάς στο βουνό ή στις ακρογιαλιές. Οι επιπτώσεις των σοβαρών ειδήσεων τούτο το καλοκαίρι μετατίθενται για τον Σεπτέμβριο μήνα και συσσωρεύονται με τις… επερχόμενες υποχρεώσεις!
