Αναγόρευση του Αλ. Παπαδερού σε Επίτιμο Διδάκτορα

Στην απόφαση της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης να αναγορεύσει επίτιμο Διδάκτορα τον Αλέξανδρο Παπαδερό υπερθεματίζουμε από βάθους καρδίας και αναφωνούμε πολλές φορές το «ΑΞΙΟΣ».
Για να μην μεμψιμοιρήσουμε ότι αυτή η δικαίωση έρχεται με μεγάλη καθυστέρηση  γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι ο κ. Αλέξανδρος Παπαδερός λειτουργούσε σχεδόν για μισό αιώνα με απόλυτη προσωπική του ευθύνη την Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης ως ανοιχτό, λαϊκό, ελληνικό και παγκόσμιο πανεπιστήμιο στο οποίο προβάλλονταν πάντοτε θέματα Εθνικού, θρησκευτικού, κοινωνικού χαρακτήρα, πολιτισμού και ειρήνης, ανάπτυξης, καταλλαγής και ενότητας, ομοδόξων και αλλοδόξων, όμοιων και διαφορετικών, εδικών και ξένων, με απαστράπτουσα καθαρότητα, διαφάνεια και λαμπρότητα.
Εντούτοις συγχαίρουμε την Πανεπιστημιακή Κοινότητα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και προσδοκούμε σύντομα να ακολουθήσουν και άλλες πανεπιστημιακές κοινότητες της Πατρίδας μας να αναγνωρίσουν το πολυσχιδές, βαρυσήμαντο και εποικοδομητικό έργο του κ. Αλέξανδρου Παπαδερού.
Από τα λεχθέντα στις εκδηλώσεις της αναγόρευσης αυτής πρωτίστως υποκλινόμαστε στο χαιρετισμό του Οικουμενικού μας Πατριάρχη όπου ο Παναγιώτατος επιβεβαιώνει για τον κ. Αλέξανδρο Παπαδερό «ότι καθ’ όλην την μακράν καρποφόρον διακονίαν του στην Εκκλησία και τη Θεολογία υπήρξε υπόδειγμα ακεραίου, δυναμικού, ευφυέστατου και αποτελεσματικού ανδρός…».
Παρατηρούμε στη συνέχεια το χαιρετισμό της αναπληρώτριας Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου  κ. Δέσποινας Κλαβανίδου ότι και εκείνη θεωρεί την Ορθόδοξη Ακαδημία ως βήμα διορθόδοξου, διαχριστιανικού και διαθρησκευτικού διαλόγου καθώς και εργαστήρι πολιτισμού.
Επίσης στο χαιρετισμό του ο Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Καθηγητής κ. Θεοδώρου Γιάνγκου επισημαίνει ότι στη διάρκεια της λειτουργίας της Ορθόδοξης Ακαδημίας οργανώθηκαν 2.000 περίπου συνέδρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας με άλλες χριστιανικές Εκκλησίες στο πνεύμα αλληλοκατανόησης και αλληλογνωριμίας με θεολογικό, παιδαγωγικό, ποιμαντικό, κοινωνικοπολιτικό, λόγου και τέχνης.  Καλλιέργησε συστηματικά τη θεολογική έρευνα και προέβαλε τη Μεγαλόνησο ως ένα σπουδαίο θεολογικό κέντρο.
Να πούμε επίσης ότι στο χαιρετισμό του ο Πρόεδρος του τμήματος της Θεολογίας του ΑΠΘ καθηγητής κύριος Α. Σκαλτσής, δικαιολογεί και υπερθεματίζει την εκλογή του κυρίου Αλέξανδρου Παπαδερού σε επίτιμο διδάκτορα της Θεολογικής Σχολής που έγινε με ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Τμήματος, αναγνωρίζοντας τη συμβολή του κυρίου Παπαδερού, στη σύνδεση της Εκκλησίας και της κοινωνίας καθώς και την ανάπτυξη του διαλόγου και την αποκατάσταση της ενότητας, των χριστιανών και με άλλες θρησκείες, την επιστήμη και τον πολιτισμό.
Από τους χαιρετισμούς φτάνουμε στην κύρια ομιλία του Καθηγητή κυρίου Τζομπανίδη από την οποία σταχυολογούμε την δήλωσή του «ότι ο κ. Παπαδερός υπήρξε ένας διαυγής καθρέπτης που με το λόγο του και το έργο του αντανακλούσε το φως της αλήθειας, της γνώσης και της ζεστασιάς.
Φώτισε μυαλά, ξύπνησε συνειδήσεις, έδειξε σε πολλούς ανθρώπους έναν άλλο τρόπο σκέψης, παρουσίασε έναν ολόκληρο κόσμο».
Αν και όλες του οι προτάσεις είναι ισχυρές και μεστές περιεχομένου του άξια εγκωμιαζομένου κυρίου Παπαδερού.
Το δεύτερο μεγάλο γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του ώστε να αποδώσει ένα συμφιλιωτικό, ειρηνόφιλο έργο ήταν η συνάντησή του στα μαθητικά του χρόνια με τον αρχιμανδρίτη Ειρηναίο Γαλανάκη.
Η Εκκλησία πρέπει να είναι στρατευόμενη και ομολογούσα, αγωνιστική και μαχόμενη για τη σωτηρία του κόσμου.
Αυτά τα έμαθε από την μαθητεία του κοντά στον Ειρηναίο και από τις σπουδές του στην Θεσσαλονίκη και στις πανεπιστημιακές σπουδές του στο εξωτερικό.
Ο κ. καθηγητής τόνισε ότι ο κ. Αλέξανδρος Παπαδερός, όπως διευκρινίζει και ο π. Γεώργιος Τσέτσης ερέθιζε, πείραζε, κέντριζε σε όλα τα χρόνια που συμμετείχε στα διαχριστιανικά δρώμενα και ασχολούνταν με ζητήματα της χριστιανικής ενότητας.
Και καταλήγει ο κ. καθηγητής, κ. Παπαδερέ το Τμήμα Θεολογίας το οποίο από την ίδρυσή του τάχθηκε υπέρ της οικουμένης και κάθε ειρηνικού και συμφιλιωτικού διαλόγου με σεβασμό προς την ετερότητα και την ελευθερία του άλλου αναγνωρίζει την θετική πλευρά της συνύπαρξης και θεωρεί το διαχριστιανικό, διαθρησκευτικό και διαπολιτιστικό διάλογο αντίδοτο στην τρομοκρατία, τον ρατσισμό και τον κάθε λογής αποκλεισμό.  Γι’ αυτό έχει κάθε λόγο να τιμήσει έναν θεολόγο του καιρού μας, έναν στοχαστή, έναν οικουμενικό εργάτη με διεθνή ακτινοβολία που δραστηριοποιήθηκε υποδειγματικά και αποτελεσματικά σε αυτά τα πεδία.
Καταλήγουμε στην ομιλία του ίδιου του τιμώμενου προσώπου κ.  Αλέξανδρου Παπαδερού με το γενικό θέμα «Πρόσωπο προς Πρόσωπο».
Στο εν λόγω κεφάλαιο μετά τις ευχαριστίες προς τους εμπλεκόμενους στην αναγόρευσή του ως διδάκτορα της Θεολογικής Σχολής παρουσιάζει το πρόγραμμα λόγου και τέχνης «Πρόσωπο προς Πρόσωπο» θέμα το οποίο άντλησε από το διάλογο του Αγίου Μακαρίου με το κρανίο που του μίλησε στην έρημο και το οποίο ανήκε σε ιερέα των ειδώλων και τον βεβαίωσε ότι η κόλαση είναι ο τρόπος ζωής που δεν μπορεί να βλέπει ο ένας το πρόσωπο του άλλου. Βλέπονται πλάτη με πλάτη. Δηλαδή δεν βλέπονται.
Πλάτη με πλάτη δηλαδή σημαίνει κόλαση, χωρισμό, ακοινωνησία, θάνατο.
Πρόσωπο προς πρόσωπο σημαίνει επικοινωνία, ευλογία, δύναμη, ζωή, δημιουργία, Παράδεισος.