ΣΤ2 ΤΑΞΗ ΔΗΜ. ΣΧ. ΚΑΛΥΒΩΝ
Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Για το πρώτο μέρος της υλοποίησης του προγράμματος “Οδυσσέας” που έγινε σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης με τίτλο “Ο τόπος μου, ανακαλύπτω τις ρίζες μου”, μας γράφουν στον σημερινό Παιδότοπο τα παιδιά της Στ2 τάξης του Δημ. Σχ. Καλυβών Αποκορώνου. Αγαπούμε τον τόπο μας και θέλουμε να τον γνωρίσουμε, μας λένε με την εργασία τους αυτή σ’ ένα πρώτο επίπεδο…
Οσο γνωρίζουμε τον τόπο μας, τόσο τον αγαπούμε περισσότερο, μας λένε σ’ ένα δεύτερο… Κατά τις δασκάλες οι μαθητές και οι μαθήτριες τους και κατά τους μαθητές και τις μαθήτριες οι δασκάλες τους. Διπλά και… τρίδιπλα τα συγχαρητήριά μου και στη δασκάλα της τάξης, τη γνωστή μου και από άλλη παρουσίαση δουλειάς μαθητών της, Χριστίνα Γρηγοράκη, όπως και στη δασκάλα της Παράλληλης Στήριξης Κωνσταντίνα Κοτσαποϊκίδου, αλλά και στα παιδιά… Με το καλό στην ολοκλήρωση του προγράμματος καλές μου συναδέλφισσες και καλά μου Καλυβιανάκια!
Σας χαιρετώ με αγάπη
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος
Ο ενθουσιασμός μας όταν ξεκινάμε μια ομαδική εργασία είναι μεγάλος. Πιότερο, μας χαροποιεί η ιδέα ότι θα ασχοληθούμε με κάτι καινούριο, άρα θα έχουμε την ευκαιρία να συνεργαστούμε και να ανακαλύψουμε πολλά και σημαντικά πράγματα. Η συγκεκριμένη εργασία ήταν πραγματικά πολύ ξεχωριστή γιατί αφορά την πλούσια ιστορία του τόπου μας, των χωριών όπου ζούμε. (Καλύβες, Πλάκα, Κόκκινο Χωριό, Στύλος, Αρμένοι). Είναι οι ρίζες μας, η κληρονομιά των προγόνων μας και νιώθουμε χρέος να γνωρίζουμε γι αυτές!
Είναι αλήθεια πως μας στεναχώρησε και μας απογοήτευσε το γεγονός ότι λόγω της πανδημίας δεν καταφέραμε να κάνουμε διάφορες εξορμήσεις όπως θα θέλαμε -όλοι μαζί ως τμήμα- για τις ανάγκες της εργασίας μας, ωστόσο δεν αποθαρρυνθήκαμε. Καταρχήν, χωριστήκαμε σε τρεις ομάδες των 6 παιδιών σε κάθε μία, και αφού ορίσαμε συντονιστές ομάδων, μετέπειτα, συζητήσαμε διεξοδικά, προκειμένου να αποφασίσουμε για το ποιες πληροφορίες θα αναζητήσουμε, τι θα καταγράψουμε και ποια μέρη θα φωτογραφίσουμε.
Το γεγονός ότι θα παρουσιάζαμε την εργασία μας σε άλλα παιδιά, συνομήλικά μας, μας έκανε να αισθανόμαστε ακόμα πιο υπεύθυνοι για το αποτέλεσμα της εργασίας μας, το οποίο προσπαθήσαμε να είναι όμορφο, καλοδουλεμένο και να αφήσει ωραίες εντυπώσεις. Τις μέρες που ακολούθησαν, προσκομίζαμε καθημερινά υλικό στην τάξη και το τακτοποιούσαμε προσεχτικά μαζί με τις κυρίες μας αφού πρώτα ξεκλέβαμε λίγο από τον χρόνο των μαθημάτων μας για να διαβάζουμε τις πληροφορίες που ανακαλύπταμε και να βλέπουμε τις φωτογραφίες μας.
Αξίζει να αναφέρουμε πως οι πηγές μας, δεν προέρχονταν μόνο από το διαδίκτυο! Όλοι μας, αναλάβαμε ρόλο δημοσιογράφου, πλησιάζοντας τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας, τους γονείς μας, συγγενικά μας πρόσωπα καθώς και ανθρώπους που διαμένουν στις γειτονιές και στα χωριά μας, καταγράφοντας όσα σπουδαία είχαν να μας πουν.
Όσο πλησίαζε να ολοκληρωθεί το χρονικό περιθώριο που είχε δοθεί για την περισυλλογή του υλικού μας, η αγωνία μας μεγάλωνε. Λίγο πριν φτάσει η ώρα να ξεκινήσουμε την σύνθεση της παρουσίασής μας, μπορέσαμε να επισκεφθούμε δύο μέρη τα οποία είναι μια ανάσα από το σχολείο μας. Το ένα, είναι ο βενετσιάνικος νερόμυλος, το θολωτό κτίσμα στην πλατεία των Καλυβών που είναι ιστορικό διατηρητέο μνημείο και το άλλο είναι η Παναγιά των Καλυβών, ένα πανέμορφο εκκλησάκι του 1637, που προκαλεί έκπληξη γιατί βρίσκεται μέσα στις αυλές των σπιτιών. Εκείνη η μέρα, είναι μια όμορφη ανάμνηση για εμάς, γιατί νιώσαμε πολύ δημιουργικοί αφού αναλάβαμε δράση φωτογραφίζοντας ό,τι μας έκανε εντύπωση από τους σταθμούς μας.
Πραγματικά, νιώσαμε πολύ περήφανοι γιατί ο Αποκόρωνας έχει μια ιστορία που ταξιδεύει βαθιά μέσα στους αιώνες! Μάθαμε για παμπάλαιους ναούς, όπως αυτός της Παναγίας της Ζερβιώτισσας ή Μοναστήρα στον Στύλο που είναι κτίσμα του 12ου αιώνα, το ξωκλήσι της Μεταμόρφωσης του Χριστού, ανατολικά των Καλυβών, το οποίο ανεγέρθηκε το 1501 καθώς και το ξωκλήσι της Παναγίας της Κεράς που κτίστηκε το 1861. Μείναμε άφωνοι όταν μάθαμε τον θρύλο που αναφέρεται σε έναν τεράστιο βράχο με σχήμα καραβιού, που βρίσκεται στην παραλία της Κεράς. Σύμφωνα με αυτόν, όταν κάποτε πειρατές επιχείρησαν να αποβιβαστούν και να λεηλατήσουν την περιοχή, οι κάτοικοι έντρομοι έτρεξαν και προσευχήθηκαν στην Παναγία. Τότε, ως εκ θαύματος, πέτρωσε το πειρατικό καράβι και σώθηκαν οι κάτοικοι.
Υπάρχουν όμως κι άλλοι θησαυροί στην περιοχή μας, όπως πανάρχαια σπήλαια που η εικόνα τους μας προκάλεσε δέος! Συγκεκριμένα, βρήκαμε πληροφορίες για το υποθαλάσσιο σπήλαιο ελεφάντων στο ακρωτήρι Δρεπάνου του οποίου η ηλικία επερνάει τα 50.000 χρόνια. Ακόμα, νιώσαμε συγκίνηση όταν μάθαμε ότι στο σπήλαιο Κρυονερίδας στην χαράδρα Λαγγός, το 1821 θανατώθηκαν μέσα σ’ αυτό 130 άμαχοι κάτοικοι του χωριού Βαφές.
Τέλος, συμπεριλάβαμε το σπήλαιο Καλαμάτο που είναι γεμάτο με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, ένα θέαμα που κόβει την ανάσα!
Σε αυτή την εργασία, δουλέψαμε ομαδικά και μας δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστούμε με κύριο σκοπό μας, να σκορπίσουμε φως στην ιστορία του τόπου μας! Πραγματικά, ήταν μια αξέχαστη εμπειρία και ανυπομονούμε για τη συνέχεια!
Μαθήτριες/ές: Χρύσα Χαροκοπάκη, Παναγιώτα Στρουμπάκη, Εμμανουέλα Παπαδοπούλου, Εμμανουέλα Μπραχουσάι, Ντιάνα Πέντσεβα, Εργκίτα Μουτσάνη, Εμμελία Μπαλαμπάκη, Μαρία Χαροκοπάκη, Αντώνης Χαροκοπάκης, Αντώνης Χαλβαδάκης, Λευτέρης Μπιωτάκης, Ντανιέλ Τόσκαϊ, Ρένι Τόσκαϊ, Ντίνος Στασινός, Γιώργος Πατρελάκης, Γιάννης Νικηφοράκης, Πέτρος Τζομπανάκης, Κωνσταντίνος Τζομπανάκης
