Το θέμα των παιδικών σταθμών και των γονιών που λόγω εργασίας στέλνουν τα παιδιά σε ιδιωτικά νηπιαγωγεία σχολιάζει σε ανακοίνωση της η «Η Ανταρσία στα Χανιά».
Συγκεκριμένα, σε κείμενο τους αναφέρουν: «Θεωρούμε ότι το ζήτημα των παιδικών σταθμών είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα και αγγίζει την καθημερινότητα χιλιάδων εργατικών και λαϊκών οικογενειών. Αφορά τόσο στο ζήτημα της διευκόλυνσης των εργαζόμενων γονιών που σε διαφορετική περίπτωση είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν για τη φύλαξη των παιδιών τους, όσο όμως στην προσχολική αγωγή, την κοινωνικοποίηση χιλιάδων νηπίων, τη ψυχοκινητική τους ανάπτυξη και την ομαλή τους εξέλιξη.
Για την Ανταρσία στα Χανιά κριτήριο για τη χάραξη της οποιασδήποτε θέσης και στρατηγικής στο ζήτημα των παιδικών σταθμών, αποτελεί το δικαίωμα των παιδιών να έχουν την πληρέστερη προσχολική αγωγή. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν μας οδηγεί στο να υποτιμούμε την ανάγκη των γονιών να έχουν «κάπου να αφήσουν τα παιδιά τους, όταν λείπουν στη δουλειά». Όμως δεν θέλουμε να υποβαθμιστεί η προσχολική αγωγή σε ένα παρκινγκ παιδικών ψυχών. Γιατί αυτό θα σημάνει τη πλήρη υποβάθμιση αλλά και την υποχρηματοδότηση και εγκατάλειψη των παιδικών σταθμών. Από την άλλη, από τη δική μας τη μεριά δεν παύουμε να απαιτούμε μειωμένα ωράρια και ιδιαίτερες άδειες και ρυθμίσεις για τους γονείς μικρών παιδιών στο χώρο εργασίας τους, ώστε να μπορούν να περνούν οι ίδιοι περισσότερη ώρα με αυτά.
Τόσο το κράτος όσο και η τοπική αυτοδιοίκηση αντιμετωπίζουν το ζήτημα προσανατολισμένοι στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση. Οι παιδικοί σταθμοί δεν είναι ενταγμένοι στο υπουργείο παιδείας, όπως οι υπόλοιπες βαθμίδες της εκπαίδευσης. Έχουν αφήσει το ζήτημα των παιδικών σταθμών στον αυτόματο πιλότο της ΕΕ και του ΕΣΠΑ. Η προσχολική αγωγή αντιμετωπίζεται ως πλευρά στης Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για την Απασχόληση. Η ΕΕ, από το 2002, έχει θέσει τους «στόχους της Βαρκελώνης» επιδιώκοντας να αυξηθεί το ποσοστό της απασχόλησης των γυναικών, και κυρίως των νέων μητέρων. Έχουν θέσει ως στόχο, οι υπηρεσίες να καλύπτουν το 33% των βρεφών μέχρι 3 ετών και το 90% των παιδιών από 3 ετών έως την ηλικία της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Ο κεντρικός τους προσανατολισμός όμως είναι η απόσπαση των γονιών, ιδιαίτερα των γυναικών, από το παιδί, όχι για να μπορούν να καθορίσουν οι ίδιες με όποιο τρόπο επιθυμούν τις ζωές τους, αλλά για να αποτελέσουν μια μεγάλη δεξαμενή εργατικού δυναμικού, εκμεταλλεύσιμου από τους εργοδότες, οι οποίοι θα το απασχολούν με χειρότερες συνθήκες (λιγότερα αμειβόμενο, με λιγότερες άδειες και ανάγκες απουσίας από τη δουλειά, εύκολα μετακινούμενο κλπ). Απλούστερα: η ζωή μας για τους εργοδότες.
Από αυτή τη στρατηγική προκύπτουν και οι αποκλεισμοί στην επιλογή των παιδιών μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ για τους παιδικούς σταθμούς. Αποκλείονται τα παιδιά των δημοσίων υπαλλήλων, των εργαζομένων στους Δήμους και στα ΝΠΔΔ. Αυτοί είναι ήδη «απασχολούμενοι» και δεν χρειάζεται να μπουν σε αντίστοιχα προγράμματα. Φυσικά κανείς από τους ιθύνοντες δεν μπαίνει στον κόπο να απαντήσει στο ερώτημα τι θα κάνει το παιδί του ένας υπάλληλος των 700 ευρώ;
Με τον ίδιο τρόπο αποκλείονται και τα παιδιά των μεταναστών χωρίς χαρτιά, των ημιαπασχολούμενων ή αυτών που δουλεύουν σε «μαύρες» δουλειές που δεν φαίνονται. Αυτοί είναι ήδη υπερεκμεταλλευόμενοι και δεν ενδιαφέρουν κράτος και ΕΕ να τους εντάξουν σε άλλο καθεστώς εκμετάλλευσης.
Ο Καλλικράτης με τη μεταφορά μεγάλου μέρους αρμοδιοτήτων στους δήμους, τις πολιτικές των μνημονίων και την τεράστια περικοπή πόρων προς τους δήμους δημιούργησε τεράστια προβλήματα.
Η χρηματοδότηση μέσω ΕΣΠΑ στην ουσία αποτελεί μια σκανδαλώδη παραχώρηση κονδυλίων προς τους επιχειρηματίες ιδιοκτήτες των ιδιωτικών παιδικών σταθμών. Είναι ένας έμμεσος εξαναγκασμός των γονιών να πληρώνουν τους ιδιώτες. Λειτουργεί ως μαλακό μαξιλαράκι για το κράτος για να μην φτιάχνει και επανδρώνει νέους παιδικούς σταθμούς.
Φέτος με τις νέες περικοπές στο πρόγραμμα κατά περίπου 50 εκατ. Ευρώ αποκλείστηκαν περίπου 12.000 παιδιά με έγκυρες αιτήσεις, σε όλη τη χώρα από το πρόγραμμα. Στα Χανιά ο αριθμός αυτός είναι 89. Χωρίς να υπολογίσουμε τα παιδιά που εξ ορισμού αποκλείστηκαν (γονείς δημόσιοι υπάλληλοι ή άνεργοι). Οι νέες περικοπές στη χρηματοδότηση των δομών φέτος ανοίγουν το δρόμο και για τη μείωση των παιδικών σταθμών αλλά και για τη μείωση του προσωπικού. Ένα ποσοστό του προσωπικού των δομών κινδυνεύει με απόλυση, καθώς οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, των οποίων η συνέχιση πιστοποιείται από τη χρηματοδότηση των δομών. Ήδη δημοτικοί παιδικοί σταθμοί δουλεύουν με ίδιο αριθμό παιδιών με πέρσι, αλλά με λιγότερο προσωπικό. Συνέπεια αυτού είναι οι υπηρεσίες που παρέχονται να είναι χειρότερες αλλά και η ασφάλεια των παιδιών να μην είναι το ίδιο εξασφαλισμένη.
Στο φετινό όμως πρόγραμμα υπάρχει μείωση της χρηματοδότησης ανά παιδί. τουλάχιστον κατά 11,5% για τους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς και κατά 4,5% στους ιδιωτικούς. Αυτό θα σημάνει υποβάθμιση των υπηρεσιών και των δραστηριοτήτων που παρέχουν οι σταθμοί. Διατροφή, επισκέψεις σε μουσεία, παρακολούθηση δωρεάν θεατρικών παραστάσεων, αραίωση της παρακολούθησης των παιδιών από γιατρό, νοσηλευτή ή ψυχολόγο, ελλείψεις υλικών.
Η όποια λύση απαιτεί άμεση σύγκρουση με τις πολιτικές του Καλλικράτη των μνημονίων και της ΕΕ. Πρέπει να σπάσουμε τον εκβιασμό της κυβέρνησης και της ΕΕ που λένε είτε αποδέχεστε τα δεδομένα των μνημονίων και του ΕΣΠΑ, είτε δεν έχετε παιδικούς σταθμούς. Να διεκδικήσουμε:
Γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης ώστε να διασφαλιστεί το δικαίωμα όλων των παιδιών στην προσχολική αγωγή, για αποκλειστικά δωρεάν σύγχρονους και ασφαλείς παιδικούς σταθμούς, με κτιριακή επάρκεια και υποδομή, με δωρεάν σίτιση χωρίς τροφεία και μόνιμο εξειδικευμένο προσωπικό.
Κανένας αποκλεισμός παιδιού και καμιά διάκριση γονιών μεταξύ εργαζομένων-ανέργων, ιδιωτικών – δημόσιων υπαλλήλων, ελλήνων – μεταναστών.
Δημιουργία νέων παιδικών σταθμών και μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για τη στελέχωσή τους.
Να μην απολυθεί κανείς εργαζόμενος στους παιδικούς σταθμούς. Να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι. Να μην κλείσει κανένας παιδικός σταθμός.
Όχι στη λειτουργία παιδικών σταθμών μέσω ΚΟΙΝΣΕΠ.
Αν για την κυβέρνηση τα παιδιά μας είναι κόστος, για μας είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε».
