Μετά τις πρώτες ώρες του σεισμού ακολουθούν οι μετασεισμοί, που συνήθως αραιώνουν προοδευτικά και αφού επουλωθούν οι πληγές, που άφησε πίσω του, επανέρχεται η κατάσταση στον φυσιολογικό της ρυθμό. Όταν όμως πρόκειται για προσεισμό και ο κύριος σεισμός ακολουθεί, τότε οι καταστροφές είναι απρόβλεπτες και οι ζημιές ανυπολόγιστες.
Σε παρόμοιο σενάριο βρισκόμαστε με το φαινόμενο Μπαλτάκου, το οποίο έχει προκαλέσει πολιτική αστάθεια και δεν έχει λήξει με την παραίτησή του από τη θέση του γ.γ. της κυβέρνησης, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τον εκφοβισμό εκ μέρους της Χρυσής Αυγής περί υπάρξεως συνέχειας με νέο υλικό επιβαρυντικό και για άλλους. Εάν πιστέψουμε, τα μύρια όσα διαδίδονται, θα βρεθούμε στην ανάγκη να παραδεχθούμε ότι η πολιτική διεξάγεται άνευ δημοκρατικών και συνταγματικών κανόνων από ερασιτέχνες εκπροσώπους του λαού, η δράση των οποίων δεν αφίστανται πολύ από λαϊκίστικες θέσεις και ριψοκίνδυνες πράξεις. Που δημιουργούν αστάθμητους παράγοντες, αλλάζουν το πολιτικό κλίμα και επηρεάζουν τους ξένους δανειστές ή επενδυτές που κάνουν πίσω σε περίπτωση που θα ’θελαν να βοηθήσουν.
Το ερώτημα βασανίζει κάθε σοβαρό άνθρωπο, γιατί με δόλιο και κρυφό τρόπο γινόντουσαν αυτές οι επαφές και κατά πόσο είχαν την έγκριση του πρωθυπουργού. Διαδίδεται απ’ τα γραφεία της Λ. Συγγρού ότι ο γ.γ. της κυβέρνησης είχε αποκλίνει από τα όρια των αρμοδιοτήτων του και επεδόθη σε “επικίνδυνες αποστολές”, τις οποίες ανέλαβε εξ ιδίας πρωτοβουλίας! Τούτο το δικαιολογούν και το στηρίζουν στην αρχική δήλωση του πρωθυπουργού ότι είχε άγνοια των γεγονότων. Αφελείς μπορεί να το πιστέψουν. Η εικόνα του πρωθυπουργού, ο οποίος είχε την ευθύνη να τοποθετήσει σ’ αυτή τη νευραλγική θέση τον έμπιστό του, γέμισε γκρίζες σκιές από τη συμπεριφορά του κ. Μπαλτάκου και την αθυροστομία του, που ήταν απαξιωτική για τον κ. Σαμαρά, στην προσπάθειά του να προσεταιρισθεί τον κ. Κασιδιάρη για ενδεχόμενη προώθηση των σχεδίων της ΝΔ. Πάντως δοκιμάστηκαν οι αντοχές των θεσμών.
Η ατμόσφαιρα στην κυβέρνηση έγινε πιο τοξική με εμφανή στοιχεία πολιτικής φάρσας. Η μεθόδευση από τον βουλευτή της Χ.Α. της αποκάλυψης της ομιλίας του με τον γ.γ. του Υπ. Συμβουλίου και η εκ των υστέρων αναφορά ύπαρξης και άλλου υλικού, δηλώνει ότι πρόκειται να κλιμακωθεί η αντιπαράθεση, οπότε ο κ. Σαμαράς δεν θα αποφύγει το σίριαλ των αποκαλύψεων, που θα τροφοδοτήσουν αρνητικές προοπτικές για την κυβέρνησή του και του ίδιου. Βρίσκεται σε δύσκολη θέση και στέλνει μήνυμα αντιμετώπισης του φαινομένου στα ομογάλακτα κόμματα της Ευρώπης, απ’ τα οποία κινδυνεύει να απομονωθεί, διαβεβαιώνοντάς τους ότι θα συνεχίσει “την ευθεία γραμμή που έχει χαράξει για τη χώρα” και ότι “δεν θα επιτρέψει σε καμία εγκληματική οργάνωση να γίνει ρυθμιστής της πολιτικής ζωής”.
Το κατακριτέο είναι ότι καμία δικαιολογία δεν στέκει για τέτοιες αντίθετες και αντιδεοντολογικές συμπεριφορές. Δεν νοούνται παρανομίες “για το καλό της παράταξης”. Ο Γκρούεζας παρανομούσε δικαιολογημένος στον Κωνσταντάρα: “Μα είμαι στο κόμμα κ. υπουργέ!”. Και ο γραφικός του κινηματογράφου και ο κ. Μπαλτάκος έθεταν το “κόμμα” πάνω από τους θεσμούς, επειδή έδιναν προτεραιότητα στο αποτέλεσμα της κάλπης. Η εξουσία φθείρει και η φθορά άρχισε να δείχνει τα δόντια της. Ο κ. Σαμαράς ασμένως προσπαθεί ν’ αποφύγει τον σκόπελο του κ. Τάκη Μπαλτάκου, τον οποίο κατέστησε αναλώσιμο, κατευθύνοντας την προσοχή της κοινής γνώμης στα οικονομικά. Αλλά πρέπει να καταλάβει πως, όταν οι πληγές μένουν ανοιχτές, κακοφορμίζουν, ότι διοικεί τη χώρα και όχι κόμμα περιθωρίου, σαν αυτό που ’φτιαξε τη Συπιλίδειο εποχή και ότι μέσα στη θολούρα των Χρυσαυγίτικων μεθοδεύσεων υπάρχει κίνδυνος να αναλωθεί και ο ίδιος.
