Ένα μικρό λουλούδι, λίγες “ζεστές κουβέντες”, πολλά ευχαριστώ είναι όλα όσα εισπράττουν οι άνθρωποι των συσσιτίων, εθελοντές και εργαζόμενοι αυτές τις ημέρες από τους ωφελούμενους. Κάνοντας έναν απολογισμό της χρoνιάς που πέρασε, τα περιστατικά που επιστρέφουν στη μνήμη τους είναι πάρα πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους.
«Παλαιότερα που είχαμε πολλούς Σύριους και τελευταία και Ουκρανούς πρόσφυγες, ακούω πολλές ιστορίες από τον πόλεμο στις χώρες τους. Μου διηγούνται τι πέρασαν, τι συνθήκες επικρατούσαν στον τόπο τους με τον πόλεμο και πόσες δυσκολίες αντιμετώπισαν για να φτάσουν στην Ελλάδα» μας λέει η Ελένη Κουργιαντάκη από τα Συσσίτια της Σπλάντζιας, ενώ η μαγείρισσα των συσσιτίων κ. Σπυριδούλα Κυρίτση θυμάται «μια Χανιώτισσα που ερχόταν για δύο χρόνια κάθε μέρα και έπαιρνε φαγητό. Μια μέρα ήλθε και μας χαιρέτησε, μας ευχαρίστησε και μας είπε πως δεν θα έλθει ξανά να πάρει φαγητό γιατί βρήκε δουλειά».
Οι ωφελούμενοι μπορεί να μην έχουν χρήματα, ωστόσο για να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους φέρνουν πράγματα που έφτιαξαν οι ίδιοι στους ανθρώπους των συσσιτίων. «Είναι ένας κύριος, που βρίσκεται ένα χρόνο εδώ – από τη Ρωσία νομίζω- , με τη γυναίκα του που έρχονται και παίρνουν καθημερινά φαγητό. Από ευγνωμοσύνη σκάλισε τέσσερα ξύλινα τασάκια, μας τα έφερε και μας τα χάρισε. Άλλος πάλι μας έφερε ένα εικόνισμα, κάποιος άλλος ένα λουλούδι.
Στο δε δρόμο πάντα, όταν μας βλέπουν οι περισσότεροι, μας χαιρετάνε» δηλώνει η Ελένη. Για την κ. Ίνγκα Μουρατίδη μαγείρισσα στα συσσίτια του Ι.Ν. των Εισοδίων που εδώ και δύο δεκαετίες εργάζεται στον χώρο, οι μνήμες είναι επίσης έντονες. Το συγκεκριμένο συσσίτιο προσφέρει φαγητό σε πολλούς τοξικοεξαρτημένους, οι περισσότεροι εκ των οποίων, σύμφωνα με τη μαγείρισσα, «είναι ευγενικοί, μας ευχαριστούν». Μάλιστα όση ώρα είμαστε στον χώρο ένας εκ των ωφελούμενων την παίνεσε για το μαλλί της, ένας ακόμα ευχαρίστησε πολύ θερμά για τη ζεστή φασολάδα. «Και στον δρόμο, όπου με βλέπουν μου μιλάνε και χαιρετούν ακόμα και τις φίλες μου που με επισκέπτονται εδώ» αναφέρει.
«Οι άνθρωποι αναγνωρίζουν την προσφορά και τα όσα γίνονται γι’ αυτούς. Αν αυτό είναι ικανοποίηση για μας; Ο Χριστός μας είπε ότι οφείλουμε να κάνουμε το καθήκον μας χωρίς να περιμένουμε κάποια αναγνώριση ή προσωπική ικανοποίηση» είναι τα λόγια του πατέρα Αντώνιου Σαπουνάκη από τον Ι.Ν. του Αγ. Κωνσταντίνου.
