Αναµνήσεις από περασµένες “πειρατικές” εποχές των ερτζιανών “ξύπνησαν” το απόγευµα της περασµένης Πέµπτης στην καφετέρια του Ξυλόφουρνου του Στέφανου Μαλαδάκη κοντά στον Άγιο Νεκτάριο, όταν µια παρέα παλιών “πειρατών” βρέθηκαν και µοιράστηκαν µνήµες και εµπειρίες.
Με αφορµή την συνάντηση τους καταγράψαµε ιστορίες που αφηγήθηκαν στις “διαδροµές”:
«∆εν είµαστε σύλλογος αλλά µια παρέα παλιών “ραδιοπειρατών”», ανέφερε ο Ευτύχιος Μπαλής που τον αποκαλούσαν οι υπόλοιποι της οµάδας “πρόεδρο” καθώς είχε την ιδέα για τη συνάντηση.
Ο ίδιος, όπως τόνισε, “έβγαινε” στη συχνότητα των µεσαίων όπως και όλοι µας εκείνα τα χρόνια µε το χαρακτηριστικό “Στούντιο αγάπης” και “Ευτύχης ο Αθάνατος”. «Πιο παλιός από µένα ήταν ο αδερφός µου ο Κυριακός που είχε το χαρακτηριστικό “Κάρολος Σαντάνα” και σε αυτόν τον σταθµό έµαθα εγώ», σηµείωσε και συνέχισε την αφήγηση από εκείνα τα χρόνια: «Στην αρχική µου παρουσία στη συχνότητα είχα το χαρακτηριστικό “µικρός Σαντάνα”. Μεταγενέστερα το 1978-79 που γύρισα από τα καράβια όπου εργαζόµουν έφτιαξα τον προαναφερόµενο δικό µου σταθµό. Το όνοµα που διάλεξα “Ευτύχης ο Αθάνατος” δεν ήταν τυχαίο. Είχα ένα σοβαρό ατύχηµα στο πλοίο που εργαζόµουν καθώς έπεσα από ύψος 25 µέτρων αλλά επέζησα και νιώθω αθάνατος!».
Όπως επεσήµανε ο κ. Μπαλής διατήρησε τον σταθµό µέχρι το 1986 που παντρεύτηκε. «Όλα αυτά τα χρόνια έζησα πολύ όµορφα αποκτώντας πολλούς φίλους, όπως και εχθρούς αλλά “καλούς” εχθρούς. Είχαµε βέβαια και το κυνηγητό της Αστυνοµίας αλλά και οι αστυνοµικοί κάνανε τα στραβά µάτια, ενώ αρκετοί από αυτούς ήταν και ακροατές µας. Όλοι οι ραδιοπειρατές της οµάδας µας των οποίων τα ονοµατεπώνυµα έχουµε καταγράψει ανέρχονται σε πάνω από εκατό!».
Ανατρέχοντας πίσω στο παρελθόν ο Στέλιος Καρανάκης τόνισε ότι ξεκίνησε την… καριέρα του ως “ραδιοπειρατής” το 1979 ως µαθητής Λυκείου, υιοθετώντας το ραδιοφωνικό όνοµα “Ράδιο Βίκινγκ”. «Η ισχύς του ποµπού ήταν περίπου 350 Watt µε έδρα τη Νέα Χώρα και δεχόµουν τηλέφωνα ακόµα και από το Ρέθυµνο. Μετά που επέστρεψα από τον στρατό συνέχισα τις εκποµπές και οι φίλοι έγιναν ακόµα περισσότεροι. Έβγαλα εν τω µεταξύ µια άδεια ραδιοερασιτέχνη και έγινα νόµιµος».
Ο Γιώργος Μαυριδάκης είχε γίνει ραδιοπειρατής το 1979 προς 1980 µε έναν ποµπό περίπου 50 Watt, που ακουγόταν, όπως είπε, πολύ καλά µέσα στα Χανιά, ενώ υιοθέτησε “πειρατικό” όνοµα ήταν το “Α 22”.
Παλιός “πειρατής” και ο Σπύρος Πορτοκαλάκης που ξεκίνησε το ταξίδι του στα ραδιοκύµατα το 1975 συνεχίζοντας περιστασιακά µέχρι το 1980. «Ήταν µια πολύ ευχάριστη περίοδος και ως µέλος µαζί µε πολλούς άλλους της άτυπης οµάδας συναντιόµαστε και θυµόµαστε τα παλιά», ανέφερε.
Από µεριάς του ο νεότερος της παρέας Αντώνης Τοµαζινάκης πρωτοµίλησε στη συχνότητα των µεσαίων κυµάτων σε ηλικία µόλις… 7 ετών, στο στούντιο ενός γείτονα! «Εντυπωσιάστηκα αµέσως! Αυτό ήταν και η αφορµή να αποκτήσω το µεράκι και στα µεταγενέστερα χρόνια, αφού εκπλήρωσα τις στρατιωτικές µου υποχρεώσεις, ασχολήθηκα µε το επαγγελµατικό ραδιόφωνο στα FM», υπογράµµισε.
