» Δημήτρης Κ. Τυραϊδής, Χανιά 2021
Το εξώφυλλο του νέου βιβλίου του Δημήτρη Κ. Τυραϊδή είναι, όπως σε όλα του τα βιβλία, υπέροχο και άκρως εντυπωσιακό. Προσπαθώντας να το περιγράψω. Βλέπω ένα ζευγάρι μεσήλικων να περπατούν στο δάσος. Ένα άλογο τους βλέπει τρομαγμένο και σταματά απότομα. Από πάνω τους οι ακτίνες του ήλιου προσπαθούν να διαπεράσουν τα πυκνά γυλλώματα των δένδρων, και κάποιες απ’αυτές το κατορθώνουν.
Δημήτρη, σε ευχαριστώ από καρδιάς για την αφιέρωση. Εγώ ζητώ συγγνώμη που άργησα. Όπως ξέρεις είχα και εγώ τσοι μπελάδες μου με τα «Ροζοναρίσματα τσ’ Ασηγωνιώτικης Ρίζας», που τελικά «βγήκαν» στην κυκλοφορία.
Στην Ανθούλα και την Καλλιόπη, τις νύφες του, το αφιερώνει αυτή τη φορά ο Δημήτρης Κ. Τυραϊδής το νέο του βιβλίο.
Θα σου πω και γω κάτι, που σου το έχω ξαναπεί. Πήρες πάλι τον κουβά. Τον πέταξες στο πηγάδι των αναμνήσεων και τον ανέσυρες γεμάτο με αναμνήσεις που έχεις και τις θυμάσαι και μας τις παραθέτεις με την γλαφυρή σου πένα.
Αναμνήσεις που έχουν βαθιά χαράξει και νομίζω διαμορφώσει εν μέρει και τον χαρακτήρα σου. Κάθε φορά τις βλέπεις μπροστά σου και καθορίζουν και οδηγούν τη ζωή σου.
Αυτό συμβαίνει και σε μένα, Δημήτρη, που προσπαθώ, κάμποσες δεκάδες χρόνια τώρα να βρω ένα τέλος στις «Ιστορίες τσ’ Ασηγωνιώτικης Ρίζας». Έχουν γίνει πάνω από μια χιλιάδα στα αγαπημένα μας Χανιώτικα Νέα και τελικά έγιναν πέντε βιβλία με τον ομώνυμο τίτλο και …δεν τελειώνουν!
Η διαφορά μας είναι πως εσύ μπορείς να εκφραστείς ποιητικά και μάλιστα με εκείνο το παλιό κλασικό τρόπο του Παλαμά και του Κρυστάλλη και άλλων κλασσικών ποιητών και …γι’αυτό σε ζηλεύω λίγο.
Και τώρα στο περιεχόμενο του βιβλίου. Στην εισαγωγή γράφεις κάτι που μου αρέσει, πως πολλά γραφτά «περιμένουν στην άκρη της βιβλιοθήκης να πάρουν σειρά. Ελπίζω ότι ο Μεγαλοδύναμος θα με αφήσει να εκπληρώσω την επιθυμία μου». Αυτό σου το εύχομαι και εγώ Δημήτρη ειδικότερα αν …πρόκειται για ποιητικές ανθολογίες.
Ας πάμε λοιπόν στον κουβά να δούμε τί έβγαλε αυτή τη φορά από το πηγάδι των αναμνήσεών σου. Θα διαλέξω μία και θα σας παρουσιάσω μερικά αποκόμματα. Μου άρεσε στη σελίδα 171, «Το πάθημα του Δημήτρη». Το διάλεξα για έχω την εντύπωση πως έχει στοιχεία αυτοβιογραφικά, νομίζω;
Στα αποκαΐδια λοιπόν που άφηκαν οι Ναζί και ο Εμφύλιος γεννήθηκε και ανατράφηκε ο… Δημήτρης. Ο «δόλιος»- όπως τον αποκαλεί ο Δ.Κ.Τ., τελειώνει το δημοτικό, όμως …πολύ πιο μπροστά «Εσύ Δημήτρη θα μείνεις στο χωριό», του ξεκαθάρισε ο πατέρας του, και του είχαν κόψει τα φτερά πριν ακόμα δυναμώσουν. «Δεν θα σε στείλουμε στο γυμνάσιο».
Περιγράφει στη συνέχεια αρκετά γλαφυρά μια περιπέτειά του.
Τον έστειλε καταχείμωνο ο πατέρας του να αγοράσει φάρμακα από την κοντινή πολιτεία, δίνοντας του το ακριβές αντίτιμο του εισιτηρίου και το κόστος των φαρμάκων. Πείνασε «ο δόλιος», και αναγκάστηκε να αγοράσει μια τυρόπιτα και μια πορτοκαλάδα. Έτσι δεν έφθαναν τα χρήματα για το εισιτήριο και …«Θα βγάλω εισιτήριο μέχρι εκεί που φθάνουν τα χρήματα», σκέφτηκε. Έπρεπε να κατέβει 15 χιλιόμετρα πριν από το χωριό του και να περπατήσει μέσα στην νύχτα και το χιόνι, μικρό παιδί. Εκείνο που τον φόβιζε ήταν «να χιονίζει», όμως παντού υπάρχουν οι καλοί Σαμαρίτες. Στην περίπτωσή του, ήταν στο πρόσωπο του ταμία του σταθμού, που του είπε ολόκληρη την ιστορία. Ο ταμίας συγκινήθηκε και είπε «Πάρε παιδί μου το εισιτήριό σου να πας». Έτσι γλίτωσε τη μεγάλη ταλαιπωρία.
Ανάμεσα στις 22 ενότητες ξεχώρισα μερικές όπως «Ο μπεκρής», «Ο γυρισμός του παππού» και μερικές άλλες, που μου άρεσαν περισσότερο, όμως λόγω χώρου…
