Αναπάντητα ερωτήματα

Και καθώς σημαντικά ερωτήματα διαρκώς συστρέφονται στο μυαλό μας τις τελευταίες μέρες -όπως, λόγου χάρη: «Τι απόφαση να πάρω;», «Ποιος Μεσσίας θα με-μας σώσει;», «Ποιο χρώμα φέρει τη μεγαλύτερη ασφάλεια, ποιο περιγράφει γλαφυρότερα την ελπίδα;», «Πώς προσδιορίζει κανείς το “μη χείρον βέλτιστον;”»-, ας προσθέσουμε μερικά ακόμα σε αυτά…
Άραγε ο πόλεμος εκεί πέρα τελείωσε ή μήπως μαίνεται ακόμη; Και τι γίνηκε με τα δάση που κάηκαν; Το χορτάρι ξαναφύτρωσε εκεί κάτω;
Και τα σπίτια που γκρεμίστηκαν εν μία νυκτί ξαναστυλώθηκαν μήπως; Και αυτοί, αυτές που αδικήθηκαν, που εξαπατήθηκαν, που εκδίωχθησαν, που βιάσθηκαν βρήκαν δικαίωση, παρηγοριά; Και εκείνοι οι άλλοι που αγνοούνταν δίπλα στις ράγες βρέθηκαν άραγε; Και τις πταίει για όλα αυτά;
Και το σπουδαιότερον: εμείς τι κάνουμε;
Όχι απλά, καταθέτοντας ανά τετραετία την προτίμησή μας, αλλά ως ενεργοί πολίτες σε καθημερινή βάση, ως Άνθρωποι με αλληλεγγύη στην ψυχή μας και δύναμη στα χέρια μας, πώς προστατεύουμε τον κόσμο μας, πώς τον κάνουμε καλύτερο, δικαιότερο;
Τι κάνουμε για να διασφαλίσουμε ότι αυτός όντως παραμένει το ομορφότερο μέρος για να ζει κανείς;
Αλήθεια, τι;