Από το 2015 αποκαταστάθηκε σχετικά ο δικομματισμός, όπου τη θέση του ΠΑΣΟΚ που συνεργάστηκε με τη Ν.Δ. του Σαμαρά την πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ. Μετά τις διπλές εκλογές Μαΐου και Ιουνίου 2023 στο πολιτικό σκηνικό δεν ισχυροποιήθηκε ο δικομματισμός υπό την ευρύτερη έννοια.
Η Ν.Δ. αποτελεί κυρίαρχο κοινοβουλευτικό πυρήνα με 158 έδρες, ο δε ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση με 48 βουλευτές παραμένει στη 2η θέση και είναι ένας θολός πόλος που βρίσκεται σε ρευστή πολιτική κατάσταση, όχι μόνο εντός αλλά και εκτός βουλής.
Ο δικομματισμός που ήταν συστημική εξουσία άρχισε να χαλάει απ’ την αμερικανική ήπειρο, έφτασε στην Ευρώπη και πήρε ανορθολογικό χαρακτήρα, με αποτέλεσμα ομάδες του πληθυσμού να τον θεωρούν περιθωριοποιημένη πολιτική. Η έλλειψη ενός άλλου ισχυρού πόλου αποτελεί πρόβλημα για την ποιότητα της δημοκρατίας.
Η Ν.Δ. παίζει τον κυρίαρχο πολιτικό κοινοβουλευτικό παράγοντα στη νέα βουλή. Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει θεσμικό ρόλο πολιτικού αντίβαρου στις κυβερνητικές πρωτοβουλίες, καθ’ όσον διαθέτει εργαλεία εναντίον της πολιτικής της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Έτσι, όμως, όπως έχουν διαμορφωθεί οι δυνάμεις των κομμάτων, η αξιωματική αντιπολίτευση χρειάζεται 50 ψήφους για να υποβάλει πρόταση δυσπιστίας. Δεν μπορεί να έχει κάποιο λόγο στην επιτροπή για την αναθεώρηση του Συντάγματος, όπως έχει υπονοηθεί απ’ τη Ν.Δ. και χρειάζονται 60 βουλευτικές για να προταθεί στην ολομέλεια συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής. Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, πλέει σε αχαρτογράφητα νερά και σε κάθε περίπτωση η αξιωματική αντιπολίτευση δεν θα αντικατοπτρίζει, όπως τις άλλες φορές, τις διαδικασίες του πολιτικού σκηνικού.
Στο κεντροαριστερό στρατόπεδο γίνεται αναδιάταξη των δυνάμεων, αλλά χωρίς τον Τσίπρα ουδείς μπορεί να διανοηθεί πώς θα συμπεριφερθεί ο κεντροαριστερός κόσμος που τον ακολούθησε και αν επανεξετάσει τη στάση του και επιστρέψει εκεί απ’ όπου έφυγε.
Ο κ. Ανδρουλάκης προετοιμάζει το δικό του αφήγημα για την αυτοδιοίκηση και τις Ευρωεκλογές. Χωρίς να έχει μιλήσει για την αποχώρηση του Τσίπρα κοιτάζει με το ένα μάτι τον ΣΥΡΙΖΑ και με το άλλο ψάχνει να πετύχει την επαναφορά των πρασίνων, ώστε να διευρύνει τη δύναμη του ΠΑΣΟΚ.
Δεν είναι αψυχολόγητο ότι το ΠΑΣΟΚ δεν σχολίασε καθόλου τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Η πρώτη πράξη παίχτηκε το 2012 που κατέρρευσε ο δικομματισμός και έμεινε ορφανός ο προοδευτικός χώρος, τον οποίο κάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Τώρα με την παραίτηση Τσίπρα βγαίνει απ’ τη βιτρίνα το πρόσωπο που αφαίρεσε απ’ το ΠΑΣΟΚ τη δυνατότητα να είναι το άλλο σκέλος κατάκτησης της εξουσίας και προσπαθεί ο κ. Ανδρουλάκης να διαμορφώσει μια νέα δομή του δικομματισμού στον προοδευτικό χώρο.
Αναζητείται πρόσωπο ηγετικό που θα ’χει διπλή ευθύνη, να ενώσει και να προεδρεύσει. Δυο έννοιες που σπάνια επιτυγχάνονται μαζί.
