Παρά την μικρή ανάπαυλα του Πάσχα, κανένας δεν μπορεί να εφησυχάζει για τον λόγο του ότι δεν μπορεί να γνωρίζει από πού θα προκύψει νέα λιτότητα. Μπορεί να λένε κάποιοι ότι η χώρα βρίσκεται μια ανάσα πριν την έξοδο στις αγορές, μπορεί οι επιχειρήσεις να αναμένουν το μεγάλο άλμα προς τα εμπρός, η αλήθεια είναι όμως ότι ούτε θαύματα γίνονται, ούτε η χώρα μπορεί να απαλλαχθεί από την μια στιγμή στην άλλη από τα δυσβάστακτα χρέη.
Αυτοί δε που εξακολουθούν να σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος είναι τα φτωχά κοινωνικά στρώματα, όλοι εκείνοι που αποφασίστηκε πριν από λίγα χρόνια να βάλουν το χέρι στην τσέπη, προκειμένου να ανασάνει τάχα ο τόπος. Και αυτό είναι το οξύμωρο, ότι βάζουν τους μη έχοντες να ωραιοποιήσουν την εικόνα στους κατέχοντες, ότι στριμώχνουν περαιτέρω τον πιο φτωχό πολίτη της χώρας στο περιθώριο, λες και από την καταδίκη του θα τραφούν κάποια στόματα.
Είναι σίγουρο πως η πολιτική αυτή θα συνεχιστεί ακόμη και αν αλλάξει το κόμμα εξουσίας, ακόμη και αν αποφασισθούν μέτρα ανακούφισης των μικρομεσαίων που θα είναι όμως βελόνα στα άχυρα μπροστά στις γιγάντιες περικοπές. Ανάπαυλα λοιπόν ουσιαστικά δεν υπάρχει αφού οι περισσότεροι κοιτούν να διασφαλίσουν την θέση τους και να εξοικονομήσουν χρήματα από τις συναλλαγές.