Ελπίδες γεμίζουν τον κόσμο για τη νέα χρονιά και τα μηνύματα για μια νέα εποχή μετά από συνολικά πέντε χρόνια κρίσης δονούν την ατμόσφαιρα από το κυβερνητικό επιτελείο.
Σα να μην συνέβη τίποτα, κάνουν λόγο για επιστροφή στις αγορές και μάλιστα εντός του 2014, χωρίς να συνυπολογίζουν ποιοι ακριβώς θα είναι οι καταναλωτές που θα δώσουν την απαραίτητα ανάσα στα καταστήματα και τις βιοτεχνίες. Λαμβάνοντας υπόψιν και την παρατεταμένη ανεργία που εξακολουθεί να ταλανίζει ολόκληρη την κοινωνία, την σχεδόν εκβιαστική υπογραφή ατομικών συμβάσεων που υποκατέστησαν με συνοπτικές διαδικασίες τις συλλογικές συμβάσεις, την περιστασιακή εργασία αλλά και τις χιλιάδες απολύσεις στο όνομα της κρίσης, το 2014 δεν αναμένεται να αλλάξει τα δεδομένα παρά τις επιθυμίες του κου Σαμαρά.
Την ίδια στιγμή μάλιστα που η Αντιπολίτευση ποντάρει στην φθορά του κυβερνώντος κόμματος αλλά παραλλάσσει την στάση της αναλόγως των γκάλοπ και των δημοσκοπήσεων, το τοπίο που διαμορφώνεται είναι μάλλον νεφελώδες παραμονές της ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ. Το χαρτί αυτό βέβαια θέλει να το παίξει σωστά η κυβέρνηση και να λάβει πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση ελάφρυνσης του δανειακού χρέους. Θεωρεί πως είναι η κατάλληλη ώρα για σκληρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα, που εξακολουθεί να διαφεντεύει τα τεκταινόμενα στην ελληνική επικράτεια.
Όμως άλλο οι προσδοκίες της κυβέρνησης και άλλη η πραγματικότητα στην κοινωνία. Το ερώτημα εξακολουθεί να παραμένει: Ποιοι θα είναι οι καταναλωτές που θα αυξήσουν τους τζίρους; Ποιοι θα σπεύσουν να συνδράμουν στην ομαλοποίηση της αγοράς, όπου οι τιμές δεν έχουν πέσει αναλόγως των περικοπών; Υπάρχει και ένα άλλο ερώτημα: Μήπως η κυβέρνηση σκέπτεται να άρει τις περικοπές και να επιστρέψει τα χρήματα στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους; Ή μήπως οι εργοδοσίες θα άρουν τα έκτακτα μέτρα κατά των εργαζομένων που πλημμύρισαν τον ΟΑΕΔ και τις υπηρεσίες κοινωνικών βοηθημάτων; Αν σκεφθεί κανείς μάλιστα ότι στην Γερμανία η Μέρκελ προβληματίζεται για τα επιδόματα στην χώρα της και σκέφτεται κουτσούρεμα, την ίδια στιγμή που η γαλλική οικονομία πνέει τα λοίσθια, μαύρες σκέψεις κάνω και για το μέλλον της χώρας μας καθώς οι εντολές προέρχονται πρωτίστως από τον γαλλο-γερμανικό άξονα.
Τα δεδομένα λοιπόν αλλάζουν άρδην και αυτό που απομένει είναι να σκεφθεί ο καθένας κατά πόσο ευσταθεί η φιλολογία για ανάνηψη το 2014. Μιλούν επίσης για πλεόνασμα στα έσοδα που καταγράφηκε από τις περικοπές. Κάνουν λόγο ακόμη και για σταδιακή αποκλιμάκωση της κρίσης και καταριούνται σχεδόν όλους όσους την υπενθυμίζουν. Ως κήρυκες της νέας εποχής ούτε που θέλουν να ακούν τα άσχημα, παρά το γεγονός ότι προηγουμένως τα έχουν παραδεχθεί. Ξορκίζουν το κακό, λέτε, με αυτές τις αισιόδοξες προβλέψεις; Δίνουν ανάσα στα νοικοκυριά που στην μεγάλη τους πλειοψηφία δεν βιώνουν την παραμικρή ανάπτυξη;
Και το ερώτημα μεταβάλλεται: Σε ποιους άραγε απευθύνονται; Για λογαριασμό ποιών μιλούν, όταν στην κοινωνία επικρατεί αγανάκτηση και οργή για τα συνεχή χαράτσια που κάνουν στην καλύτερη των περιπτώσεων γραφικούς τους λόγους των κυβερνώντων; Όμως όχι, αυτοί επιμένουν παρά τις όποιες ενστάσεις. Φορούν τα γιορτινά τους και υποδέχονται με περισσή υπερηφάνεια το νέο έτος, κομίζοντας ελπίδες και αισιοδοξία. Είναι δε τόσο κωμικοτραγικά τα επιχειρήματα, που αναφέρονται στα έξοδα και την πρόσκαιρη σπατάλη των εορταστικών ημερών, όπου ο καθένας προσπαθεί να βγει από το καβούκι του.
Λέτε να το βαφτίσουν και αυτό ανάπτυξη; Λέτε να πουν πως τις μέρες αυτές ο Έλληνας έχει ακόμη οικονομικά αποθέματα που τα κρατά και κάποια στιγμή τα ξοδεύει; Δεν αποκλείεται. Οι πολίτες πάντως είναι τόσο σε πλήρη σύγχυση, που δεν ξέρουν πια τις θα τους ξημερώσει, εν ολίγοις τι ακόμη θα τους ζητήσουν. Οι κυβερνώντες όμως έχουν πάντα έτοιμη την απάντηση: «Λίγη υπομονή ακόμη και όλα – όλα θα αλλάξουν».
Η Ελλάδα θα γίνει μια φυσιολογική χώρα όπως όλες οι άλλες που βαυκαλίζεται ο Έλληνας πρωθυπουργός. Τώρα που έχουμε και την προεδρία για ένα εξάμηνο, ποιος μας πιάνει…. Όχι απλά ανάπτυξη θα βλέπουν στην κυβέρνηση αλλά ραγδαία πτώση της ανεργίας και τόνωση της απασχόλησης! Την περιστασιακή εργασία θα την θεωρούν επίτευγμα και απόρροια της σθεναρής άσκησης συνετής πολιτικής. Την εξοικονόμηση χρημάτων θεωρητικά μονόδρομο και πρακτικά πανάκεια.
Με αυτές τις ελπίδες λοιπόν γεμίζουν τον κόσμο ενόψει 2014. Με ρήσεις για νέες αναπτυξιακές προοπτικές και οριστική έξοδο από την κρίση. Το ερώτημα όμως παραμένει: Σε ποιους άραγε απευθύνονται; Ποιους έχουν στο μυαλό τους; Διάλειμμα είναι γι΄αυτούς οι γιορτινές μέρες. Παράλληλα όμως και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να διαλαλήσουν την αγιότητά τους.
Απευθύνονται λοιπόν σε όλους αλλά ουσιαστικά σε πολύ λίγους. Γιατί ακριβώς οι λίγοι κάνουν για αυτούς την διαφορά. Με αυτούς όμως δεν γίνεται προκοπή γιατί πάντα ήταν οι κερδισμένοι των κρίσεων. Αν μάλιστα σκεφθούμε και τους κάθε λογής κερδοσκόπους, το επιχείρημα ευσταθεί ολοένα και περισσότερο και μάλλον δεν τιμά τους κομπορρημονούντες για τα περί ξεπεράσματος της λιτότητας.
