Είναι αδύνατο να στηριχθεί μια οικονομία με προβληματική ανάπτυξη και τις γνωστές παθογένειες των παρελθόντων χρόνων, χωρίς προηγουμένως να δοθούν κίνητρα και να θεσμοθετηθούν μεταρρυθμιστικοί κανόνες.
Σε σύγκριση με τους οικονομικούς δείκτες που ίσχυαν στο ξεκίνημα του 2017 οι σημερινοί δείκτες είναι απογοητευτικοί. Η ανεργία παραμένει στα υψηλότερα επίπεδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικότερα σε νέους με υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Ένας στους δύο Έλληνες δεν μπορεί να βρει δουλειά με αποτέλεσμα 400.000 περίπου νέοι επιστήμονες προσφέρουν υπηρεσίες σε χώρες της Ευρώπης χωρίς οι χώρες αυτές να έχουν επιβαρυνθεί ούτε με ένα ευρώ στις διάφορες βαθμίδες επιμόρφωσή τους.
Καμία ανάπτυξη δεν θα υπάρξει εάν η Δημόσια Διοίκηση εξακολουθεί να μην είναι παραγωγική, εάν δεν χτυπηθούν καίρια η γραφειοκρατία, το βόλεμα και η κομματοκρατία. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις από το 1982 και μετά, είχαν μια δημαγωγική διαχείριση, επιτρέποντας την αύξηση των δημοσίων δαπανών με ρυθμούς ταχύτερους από τους δείκτες της ανάπτυξης.
Η σταδιακή μείωση της ανεργίας και η δημιουργία θέσεων εργασίας προϋποθέτουν την ύπαρξη νέων επενδύσεων. Με τον δημόσιο τομέα να μην βρίσκεται σε καλή κατάσταση, ο ιδιωτικός τομέας είναι αυτός που θα μπορούσε να σηκώσει ένα τέτοιο βάρος. Η καθυστέρηση όμως της χαλάρωσης των capital controls καθώς και το μη κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης δεν βοηθούν στην εμπέδωση εμπιστοσύνης και γενικότερα την χώρα να βρει τον δρόμο της αλλαγής.
Στην πάταξη της φοροδιαφυγής οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν έχουν ανασυσταθεί. Ανακοινώνονται νέοι φορολογικοί μηχανισμοί χωρίς να έχουν σε βάθος μελετηθεί και κατά πάγια τακτική εκτοξεύονται απειλές, και το μόνο που βραχυπρόθεσμα πετυχαίνουν είναι να δημιουργείται μια εικόνα αβέβαιης αποτελεσματικότητας και προσωρινά να ανησυχούν τους φοροφυγάδες.
Οι ελληνικές επιχειρήσεις εκτός των άλλων έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ υψηλούς φορολογικούς και ασφαλιστικούς συντελεστές. Αυτό σε αντίθεση με τους πολύ χαμηλούς συντελεστές που ισχύουν σε Βαλκανικές και γείτονες χώρες. Στην χώρα μας επιβάλλεται συντελεστής φορολογίας 29% όταν αντίστοιχα η Αλβανία έχει 15%, ΠΓΔΜ 10%, Βουλγαρία 10% και Κύπρος 12.5%. Πρόσθετα οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές στην Ελλάδα ανέρχονται σε ποσοστό 25% σε σύγκριση με Αλβανία 15%, ΠΓΔΜ 0%, Βουλγαρία 18.5 % και Κύπρο μόνο 7,8%. (Στοιχεία ΕΒΕΑ)
Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα Γερμανοί επιχειρηματίες, σε εβδομαδιαία βάση, συστήνουν από μία νέα εταιρεία σε Ρουμανία και Σερβία όπου οι συντελεστές φορολογίας των χωρών αυτών ευνοούν το επενδυτικό κλίμα. Συγκεκριμένα στη μεν Ρουμανία ο φορολογικός συντελεστής για τις επιχειρήσεις είναι 16% , 3% για μικρομεσαίες επιχειρήσεις και 1% για τα δύο πρώτα χρόνια λειτουργίας μια νέας εταιρείας ο δε ΦΠΑ κυμαίνεται σε ποσοστό 9-20% και αντίστοιχα η Σερβία έχει φορολογία 15% και ο ΦΠΑ τους κυμαίνεται σε ποσοστό από 0-20%.
Ποιο είναι, λοιπόν, το κίνητρο για νέες και σοβαρές επενδύσεις; Tί παράδειγμα δίνουμε σε ξένους και εγχώριους επενδυτές όταν Ελληνικές εταιρείες κατά χιλιάδες αποχωρούν από την χώρα μας και εγκαθίστανται σε γειτονικές χώρες, όπως Βουλγαρία, Σερβία και Κύπρο. Τι πρέπει να αλλάξει τελικά στην χώρα μας που αντιμετωπίζει και ένα ανεξέλεγκτο εσωτερικό και εξωτερικό χρέος;
Η συνεχής επιβολή νέων φόρων και η αλλαγή στη δομή του μέχρι σήμερα ισχύοντος ασφαλιστικού συστήματος, κατά τη γνώμη μου, οδηγεί σε λάθος αποτελέσματα. Όλα αυτά έχουν ως συνέπεια είτε οι φόροι να μην πληρώνονται είτε οι εταιρείες να καταφεύγουν σε μη σύννομες διαδικασίες καταστρατηγώντας τους υπάρχοντες φορολογικούς και ασφαλιστικούς νόμους.
Επιβάλλεται σταδιακά να αλλάξει το φορολογικό κατεστημένο της χώρας, με μείωση των φορολογικών συντελεστών. Μείωση της παραοικονομίας που εκτιμάται στο 25% του ΑΕΠ της χώρας, μείωση κόστους υπηρεσιών, ουσιαστικός έλεγχος των Δημοσίων δαπανών ως και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας μέσα σε ένα σύγχρονο αναπτυξιακό μοντέλο.
Η χρήση ηλεκτρονικών μέσων πληρωμής θα βοηθήσει ουσιαστικά στον περιορισμό της φοροδιαφυγής αν και δυστυχώς η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται στην τελευταία θέση κατάταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η επιχειρηματικότητα με στόχο την ανάπτυξη προϋποθέτει φορολογικά κίνητρα σε νέες εγχώριες και ξένες εταιρείες, περιορισμό της γραφειοκρατίας, σταθερό φορολογικό σύστημα, νέους σύγχρονους αναπτυξιακούς νόμους και θεσμοθέτηση μέτρων για επιστροφή των ελληνικών εταιρειών από τις γειτονικές χώρες.
Τέλος οι τράπεζες χρειάζεται να χρηματοδοτήσουν υγιείς επιχειρήσεις, να σταθούν δίπλα σε νέους επιχειρηματίες, να δοθούν κίνητρα σε νέες επενδύσεις και να βοηθήσουν σημαντικά στην πολυαναμενόμενη έξοδο της Ελλάδας στις αγορές και την επανάκαμψη της χώρας στην ανάπτυξη.
* Ο Σταύρος Γ. Νικηφοράκης είναι Ορκωτός Ελεγκτής, Πρόεδρος Δ.Σ. της UHY ΑΞΩΝ Ορκωτοί Ελεγκτές ΑΕ
