Ανάπτυξη στην Ελλάδα χωρίς κίνητρα στους υποψήφιους επενδυτές δεν υπάρχει. Οταν η κυβέρνηση μιλά και αναφέρεται στο πολυπόθητο πάγωμα της ύφεσης, αυτό δεν θα γίνει διά μαγείας ούτε η ρευστότητα στην αγορά θα αποκατασταθεί από τη μια μέρα στην άλλη.
Αν ο πρωθυπουργός νομίζει πως κάποιος από μηχανής Θεός θα έρθει να γεμίσει τις άδειες τσέπες των καταναλωτών, πλανάται οικτρά και επιεικώς βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση.
Μπορεί ακόμη να πανηγυρίζει που κράτησε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, μπορεί να αποφεύγει μέχρι στιγμής σοβαρούς ενδοκυβερνητικούς κλυδωνισμούς, έτσι όμως ανάπτυξη δεν γίνεται όταν στη λογική των κυβερνώντων υπάρχει μόνο ο δανεισμός και οι νίκες στο διαπραγματευτικό πεδίο της εκάστοτε χρηματοδότησης.
Ας αφήσουν λοιπόν καλύτερα κατά μέρους τις θριαμβολογίες. Με λόγια δεν κέρδισε ποτέ κανείς, ούτε καμία ανάπτυξη τοιουτοτρόπως δεν καταγράφηκε. Η δε ανεργία ποτέ δεν έπεσε ως διά μαγείας, γιατί πολύ απλά προείχαν πάντα τα χατίρια των εκάστοτε πιστωτών.
Ο Τσίπρας κράτησε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη με το να μην την βγάλει από την Ευρωζώνη όπως σχεδίαζε, την έσωσε δηλαδή από τον εαυτό του, γιατί κίνδυνος να βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη πριν αναλάβει ο Τσίπρας δεν υπήρχε πλέον. Είναι ένα γκροτέσκο να λέμε πως κάποιος που πήγαινε να κάνει ένα φόνο έσωσε την ζωή του υποψήφιου θύματος γιατί τελικά δεν έκανε το φόνο και να τον βλέπουμε και σαν σωτήρα του και να παρουσιάζεται και ο ίδιος σαν τέτοιος. Πολύ τυχερός τελικά αυτός ο τύπος, με τα ψέματα του και τα κόλπα του ξεγελά τους πάντες (με λίγες εξαιρέσεις) σε αυτή τη χώρα αλλά και αλλού (ο Ολάντ μιλάει με καλά λόγια γι’ αυτόν τον μέγα απατεώνα και προδότη όλων των αξιών), μιας και η αφέλεια δεν είναι μόνο ελληνικό προϊόν, βλέπε, π.χ., Αμερική και Τραμπ.