Ανάπτυξη με όρους καταστροφής

Αξιότιμε κύριε,ανάπτυξη πρόοδος και εκσυχρονισμός δεν σημαίνει οπωσδήποτε καταστροφή ,τσιμέντο,κακοποίηση περιβάλλοντος και “φούρνος να μην καπνίσει”.΄Οτι τα πράγματα μπορεί να γίνουν αλλιώς , το αποδεικνύει μια προσωπική μου εμπειρία που μοιάζει με παραμύθι ειδικά για εμάς που σχεδόν έχουμε αλλεργία στον προγραμματισμό και είμαστε οπαδοί του άρπα-κόλλα και όλα στο γόνατο…΄Οταν ήμουν στην Ελβετία ένας μικρός δήμος έξω από την Βέρνη ήθελε να εντάξει μια περιοχή στο σχέδιο πόλεως και κάλεσαν στο αμφιθέατρο του δήμου όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους ,ανεξάρητα αν ήταν η όχι ελβετοί πολίτες, προκειμένου να τους ενημερώσουν για τα σχεδιά τους και να υπάρχει διάλογος-αντίλογος πριν από την τελική έγκριση.΄Αρχισαν λοιπόν οι πολεοδόμοι να ξετυλίγουν μια μελέτη που δεν είχε παραλήψει την παραμικρή λεπτομέρια.Οι σωλήνες π.χ.των απορροών στην πλευρά του βουνού θα ήταν τριπλασίου μεγέθους λόγω του αναμενόμενου μεγαλυτέρου όγκου νερού,τα δέντρα που θα έπρεπε να εκριζωθούν θα μεταφυτεύοντο σε άλλο καθορισμένο σημείο, το νεό σχολείο θα κτιζόταν με τις πιο σύγχρονες οικολογικές μεθόδους με αριθμό αιθουσών ανάλογα με την προβλεπόμενη αύξηση του πληθυσμού ,είχε δε μελετηθεί πως θα γινόταν η επέκταση του στην περίπτωση που η εν λόγω αύξηση θα ήταν μεγαλυτέρα του προσδοκουμένου. Στην μελέτη προσδιοριζόταν ο χώρος όπου θα στεγάζοταν το φαρμακείο και το ιατρείο της περιοχής τα οποία απείχαν την προβλεπόμενη χιλιομετρική απόσταση από τα ήδη λειτουργούντα.Το παλαιό σχολείο θα μετατρεπόταν σε πάρκο αναψυχής για τους πολίτες.Ακόμη αναλύθηκε στους παρόντες ποιά θα ήταν η διαδρομή των υπογείων σωλήνων οι οποίοι διοχέτευαν την θέρμανση ,ως κατάλοιπο των βιομηχανικών μονάδων της περιοχής,στις κατοικίες οι οποίες θα διέθεταν,όπως και οι υπόλοιπες της περιοχής υποδαπέδια πάμφηνη θέρμανση.Να μην τα πολυλογώ πρίν μπεί στην περιοχή ο πρώτος εργολάβος θα παρεδίδετο έργο υποδομών για το οποίο ουδείς θα ξαναασχολείτο για τα επόμενα 100 χρόνια.Στο τέλος της παρουσίασης είπα στον αρμόδιο μηχανικό ότι με αυτά που κάνετε εκτοξεύετε την ανεργία στα ύψη.Απορρημένος με κοίταξε και με ρώτησε τι εννοούσα.Του είπα ότι εμείς ξεκινάμε και κτίζουμε όπου μας καπνίσει χωρίς να περιμένουμε τις υποδομές του κράτους ,οι οποίες ούτως η άλλως τρέχουν με ρυθμό χελώνας.Μετά φτιάχνουμε το δρόμο,στο κατόπιν έρχεται η ΔΕΗ χαλάει τον δρόμο τον οποίο επιδορθώνουμε,μετά έρχεται η ύδρευση ξαναχαλάει τον δρόμο τον οποίο πρέπει να ξαναεπιδιορθώσουμε,μετά έρχεται ο ΟΤΕ χαλάει και ξαναφτιάχνουμε,άσε που εν τω μεταξύ πέφτει κανένα αυτοκίνητο στην λακούβα και έχουνε δουλειά τα συνεργεία η σπάει κανένας χριστιανός το πόδι του και απαχολόνται και οι γιατροί.΄Ετσι λοιπόν ράβε-ξήλωνε όπως λέει και το άσμα όλα τα έργα μας είναι σαν το γεφύρι της ΄Αρτας που δεν τελειώνουν ποτέ και ευνοούν την απασχόληση. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα του μετά γέλασε νομίζοντας ότι κάνω χιούμορ….Τον άφησα στην αβεβαιότητα του ….΄Εμαθα όμως ότι πράγματα που ούτε τρώγονται ούτε αναπνέονται αν γίνονται από πολιτισμένους ανθρώπους που αγαπούν το τόπο τους διαμορφώνουν ένα περιβάλλον αξιοζήλευτο για το παρόν ,το οποίο εκ των πραγμάτων ορίζει τους κανόνες “παιχνιδιού” και για το μέλλον….Με εκτίμηση

Και μιας που όλα χαθήκαν, όπως σωστά το περιγράφετε, δεν έχουμε πια κάτι να χάσουμε, ας χτίσουμε λοιπόν ένα θέατρο στους Αγίους Αποστόλους και οτιδήποτε άλλο χρήσιμο από μπετόν στο στρατόπεδο Μαρκοπούλου.
Πάντως το πρόβλημα δεν είναι η ανάπτυξη, αλλά πως αυτή γίνεται χωρίς νόμους, χωρίς αγάπη και σεβασμό προς τη φύση, χωρίς αισθητική, χωρίς φαντασία. Μπορούμε να μιλάμε για ξεπεσμένο πολιτισμό