» Oμως, μπορεί να γίνει ευάρμοστη;
Κώστας Βεργόπουλος, Εκδόσεις: ΠΑΤΑΚΗ
ομ. καθηγητής Οικονομίας Παν. Παρισίου
Πώς όμως είναι πραγματοποιήσιμη μια τέτοια δυνατότητα όταν αποτελεί από την αρχή -αυτή η σχέση- “μαύρο” αστυνομικό έργο, μέσα σε ατμόσφαιρα δηλητήριο, με εκατόμβες ανθρώπινης καταστροφής με θρίλερ και σασπένς, με κομμένη ανάσα, όταν ο θάνατος παραμονεύει παντού με αυτοκτονίες θυμάτων της αθέμιτης ανέχειας, αλλά και με προκλητικούς και άγριους θύτες του αθέμιτου πλουτισμού.
Με βεβαρημένο παρελθόν που ενοχοποιεί το παρόν, ενώ το κατεστραμμένο παρόν υποθηκεύει το μέλλον το οποίο, τώρα, προδιαγράφεται πιο σκοτεινό μετά και από τις εξαιρετικά ανησυχητικές δηλώσεις του πρ. πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη -πρωταγωνιστή της ένταξής μας στη ζώνη του ευρώ- ο οποίος είπε πρόσφατα για ενδεχόμενη έξοδό μας από το ευρώ και την Ευρωζώνη, με επιστροφή μας στη δραχμή. Ομως ο Βεργόπουλος γράφει στο βιβλίο του ότι: “57 χρόνια (το 2012 που εκδόθηκε) μετά την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, 32 χρόνια μετά την ένταξή μας σ’ αυτήν και 11 χρόνια μετά τη συμμετοχή μας στο κοινό νόμισμα παραμένουν καταλυτικές, οικονομικές, κοινωνικές, γεωπολιτικές, ανθρωπολογικές, πολιτιστικές, ασυμβατότητες ανάμεσα στις δύο πλευρές. Με πολλαπλά ποσοτικά και ποιοτικά χάσματα ανάμεσα στη χώρα μας και στην Ευρώπη”.
Με σχέση “αταίριαστη”, “ανάρμοστη”, άγους, όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Τώρα, όμως, με αρχή, πάλι την Ελλάδα, η κρίση διευρύνεται τόσο για την Ελλάδα όσο και για τις άλλες χώρες του νότου. Με τις χώρες του Βορρά, με υπερκυρίαρχη τη σαρωτική γερμανική οικονομική επέλαση, να επιβάλουν την απόλυτη εκπτώχευση με υπερ-απόλυτη κυριαρχία του πλούτου νέο ράιχ, ράιχ, ράιχ, με την Ελλάδα, πνιγμένη στον πιθηκισμό ξένων προτύπων, εγκλωβισμένη είτε με ευρώ είτε με δραχμή στα σκοτεινά υπερεκμεταλλευτικά πεδία.
Ποια Ευρώπη μπορούμε πια να εμπιστευθούμε και σε ποια Ευρώπη να στηριχτούμε για να σωθούμε από τον όλεθρο στον οποίο μας οδήγησε για την εκμετάλλευσή μας για εξυπηρέτηση των δικών της κυριαρχικών και επικυριαρχικών συμφερόντων των ισχυρών βόρειων χωρών της και ιδιαίτερα του αμετάτροπου και αδυσώπητου σύγχρονου γερμανικού ράιχ;
Ομως, αυτό το Ράιχ (είτε ως σοσιαλιστικό είτε ως δεξιοκρατικό) μεθόδευσε τη γερμανική οικονομική υπερισχυροποίηση σε βάρος όλων σχεδόν των λαών της Ευρώπης. Κυρίως όμως, σε βάρος των συμμετεχόντων κρατών στον εξουθενωτικό μηχανισμό του ευρώ και της Ευρωζώνης.
ΕΡΠΗΤΑΣ ΖΩΣΤΗΡΑΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Εναν “έρπητα ζωστήρα” που απλώθηκε με πολλαπλές μεθοδεύσεις και διαπλοκές για τη νέα γερμανική υπερ-ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ενωση την οποία κατευθύνει η γερμανική οικονομική Λοκομοτίβα για τη δική της πρωταρχικά ωφέλεια. Την οποία -όπως εδώ και καιρό φαίνεται- προσπαθεί να τη συν-εξαρτήσει με τη γερμανική υπερ-διπλωματία ακόμα και με τον στρατιωτικό έλεγχο του συνόλου του ευρωπαϊκού χώρου.
Ολα αυτά, βέβαια, όπως γράφουμε εδώ και 15 περίπου χρόνια (στα “Χανιώτικα νέα”, με πλήρη επιβεβαίωσή τους) δημιουργούν τόσο για τη χώρα μας όσο και για πολλές άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ένα πλήρες ανησυχητικό κλίμα με άμεση προοπτική δυσμενών εξελίξεων.
ΕΞΟΧΩΣ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΗΜΙΤΗ
Αλλά αυτές οι δυσμενείς προοπτικές έγιναν εξόχως ανησυχητικές μετά τις απόψεις που διατύπωσε στο κυριακάτικο “Βήμα”, ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Κωνσταντίνος Σημίτης. Δηλαδή ο πρωθυπουργός που πριν 10 χρόνια διαβεβαίωσε τους Ελληνες και τις Ελληνίδες για ισχυρή Ελλάδα, που θα ήταν ακόμα ισχυρότερη μέσα στην Ευρωζώνη με συμμετοχή μας στο ευρώ. Ομως, όλα αυτά έγιναν σκόνη που τη σήκωσε και την πήρε ο άνεμος.
Για να φθάσουμε τώρα στην κατάσταση μιας έσχατης έκπτωσης με τον λαό και ταπεινωμένο και εξουθενωμένο. Με αυξανόμενους κινδύνους τώρα που ήρθε πάλι η σειρά της χώρας, στο πρώτο εξάμηνο του 2014, να σηκώνει στην πλάτη της την προεδρία της Ε.Ε.
ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΙΣΧΥΟΣ…
Ομως, μέσα σ’ αυτή την εξαμηνιαία χρονική περίοδο είναι δυνατόν να επισυμβούν πολλά δυσμενέστερα γεγονότα για την Ελλάδα, με ευρω-γερμανικές κυρίως πιέσεις και καταναγκασμούς που θα γίνουν εκβιαστικά στην περίοδο της ελληνικής προεδρίας διακυβέρνησης της Ε,Ε, με πρώτο προανάκρουσμα τις δηλώσεις του τ. πρωθυπουργού για επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή από τον πρωταγωνιστή της ένταξής μας στη ζώνη του ευρώ…
Ολους αυτούς τους σοβαρούς και καταλυτικούς της ελληνικής υπόστασης κινδύνους που έχουν επισημάνει δημόσια διακεκριμένοι Ελληνες καθηγητές. Θεσμικοί φορείς και τολμηροί αρθρογράφοι που έχουν μια ευρύτερη ελληνική ευθύνη. Ενας από αυτούς ήταν (με σειρά εκδοθέντων βιβλίων του) ο Κώστας Βεργόπουλος, ομ. καθηγητής των Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Παρισιού και επισκέπτης καθηγητής σε άλλα Πανεπιστήμια και εμπειρογνώμων στα Ηνωμένα Εθνη και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτός ο καθηγητής στο βιβλίο του (εκδ. 2012 Πατάκη) “Η ανάρμοστη σχέση – Ελλάδα – Ευρώπη” αποκάλυψε ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε ώρα μηδέν. Με μεγάλη καταστολή και με ανάρμοστη σχέση: Ελλάδα – Ευρώπη. Με πρόδηλη τη στιγμή της αλήθειας στην ευρωπαϊκή περιφέρεια.
Ενώ δημιουργείται η τέλεια κρίση για ασήμαντη αφορμή. Γιατί όπως επεσήμανε ο Νομπελίστας της οικονομίας (σελ. 109) Πωλ Κρούγκαν “Τα αίτια της σημερινής κρίσης δεν είναι τόσο το έλλειμμα ισχύος των αδύναμων και υπερχρεωμένων χώρων όσο, κυρίως το πλεόνασμα ισχύος, η έπαρση και η ύβρις των ισχυρών πιστωτών τους”.
Για να προσθέσει ότι: “Εάν τα χρέη αφοπλίζουν τους οφειλέτες, παρέχουν στους πιστωτές όχι μόνον ισχύ, αλλά μαζί
ΤΟ “ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ” ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ…
και δυνατότητα σταθεροποίησης της διεθνούς κοινότητας, που σήμερα αποδυναμώνεται και εξωθείται σε κατάρρευση…”.
Για να αναφέρει περαιτέρω ο καθηγητής Κώστας Βεργόπουλος και τις απόψεις του Ντάνι Ρούνρικ από το Χάρβαρντ, ο οποίος παρέθεσε ένα εφιαλτικό σενάριο “τέλους του κόσμου” όπως τουλάχιστον τον γνωρίσαμε μέχρι σήμερα: Με την ελληνική σχέση με την Ευρωζώνη να κακοφορμίζει με ενδεχόμενη συνέπεια την αποβολή της χώρας από αυτήν, με σχέδιο αποσταθεροποίησης του συνόλου της ευρωπαϊκής οικονομίας…
Για να αναφέρει ο καθηγητής Κ.Β. στη σελ. 215 και τα εξής: “Κάθε ελληνική ιδιαιτερότητα, όσο μεγάλη και νοσηρή αν θεωρηθεί, ωχριά σε σύγκριση με το καθοριστικό κενό ευρωπαϊκής διαχείρισης της κρίσης. Με την κερδοσκοπία που σήμερα πλήττει την Ευρώπη να απορρέει από την ανισομέρεια ανάμεσα σε χώρες – μέλη ως αταίριαστη και ανάρμοστη σχέση που προεξοφλείται ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει ταιριαστή και αρμόζουσα με την κερδοσκοπία να ενοχοποιεί τα αδύναμα σπάταλα θύματά της”.
Ομως, έτσι ο καπιταλισμός φθάνει σήμερα σε ιστορικό αδιέξοδο ασυδοσίας του μεγάλου με αυταρχισμό και με πρόσχημα το δημοσιονομικό χρέος…
Για να υπάρξει πρωτοφανής υπερσυγκέντρωση πλούτου και εισοδήματος σε ελάχιστα χέρια… Με την εμπορευματοποίηση και την κερδοσκοπία να επεκτείνονται παντού, ακόμη και στην αρχή της ανθρώπινης ελευθερίας. Με όλα τα επαχθή μέτρα που λαμβάνονται να επιδεινώνουν την κρίση…
ΣΑΡΩΤΙΚΕΣ ΟΙ ΑΝΤΙΝΟΜΙΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ
Αλλά ο καθηγητής Κώστας Βεργόπουλος είχε επισημάνει έγκαιρα από το 1992 τις αντινομίες και τον προβληματικό χαρακτήρα του ευρωπαϊκού κοινού νομίσματος και τις σαρωτικές συνέπειές του για τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας με το ευρώ, στη σημερινή μορφή του αντί να προστατεύει τις χώρες μέλη από την παγκόσμια κρίση να τις αφοπλίζει και να τις αφήνει ανυπεράσπιστες σε αυτήν. Με μονομερή σφετερισμό των πόρων του Νότου από τον ευρωπαϊκό Βορρά που εξαντλεί τα όριά του.
Χωρίς να λειτουργεί ως ομοσπονδιακό νόμισμα με σταθεροποιητικές μεταβιβάσεις πόρων από τις πλεονασματικές περιοχές του προς τις ελλειμματικές. Πολιτική η οποία, αν δεν εφαρμοστεί, τότε το ευρώ θα καταρρεύσει με ανυπολόγιστο κόστος για όλους. Για να προσθέσει συμπερασματικά στο βιβλίο του ο Κώστας Βεργόπουλος και τα εξής:
ΕΥΑΡΜΟΣΤΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΑΝΑΡΜΟΣΤΗ ΣΧΕΣΗ;
Οσον αφορά τη σχέση της χώρας μας με την υπόλοιπη Ευρώπη θα μπορούσε με ευκολία, ατεκμηρίωτα και αβασάνιστα, να κηρυχθεί εκ προοιμίου ως “ανάρμοστη”… με σοβαρές διαρθρωτικές ανισομέρειες όχι μόνο θεσμικές, αλλά και βαθύτερες οικονομικές – κοινωνικές ακόμη και πολιτισμικές… Ωστόσο, κατά την πρόσφατη δεκαετία που προηγήθηκε της κρίσης και μέχρι το 2008, κυριαρχούσε η δύναμη της σύγκλισης των εισοδημάτων και των βιοτικών επιπέδων Ελλάδας και των άλλων χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας για να αρχίσει η αντίστροφη δύναμη της αύξουσας απόκλισης μόνο μετά την εκδήλωση της κρίσης του 200% μέχρι και σήμερα και όπως φαίνεται αυτή οφείλεται περισσότερο στα μέτρα που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση της κρίσης, παρά στην κρίση καθαυτήν.
Βέβαια, τα σχετικά επιχειρήματα περί ασυμβατότητας Ελλάδας και Ευρώπης αφθονούν με τεκμηρίωση. Ωστόσο, η βασική σχέση μπορεί να παραμένει “αταίριαστη” και ανάρμοστη, αλλά τα πάντα είναι σχετικά. Παρόλο που η σχέση των Ευρωπαίων εταίρων στη χώρα μας δεν αναγνωρίζεται ως συμμαχική ούτε ως “εταιρική” κυρίως όμως δεν είναι ούτε καν αποτελεσματική… Εν τούτοις ο καθηγητής Κώστας Βεργόπουλος (παρά την προβολή και ανάπτυξη του τίτλου του βιβλίου “Ελλάδα – Ευρώπη ανάρμοστη σχέση) αποδέχεται αυτή την ανάρμοστη σχέση.
Ομως, μέσα από αυτή αναπτύσσει έναν πολύπλευρο λόγο ανάγκης για παραμονή της Ελλάδας μέσα στα πλαίσια της ανάρμοστης αυτής σχέσης με αξιοποίηση των πολλών ελληνικών δυνατοτήτων που προσφέρονται μέσα σ’ αυτή την Ευρώπη… της υπερεκμετάλλευσης, της αναδελφότητας, της ανισότητας, της υπερκυριαρχίας.
ΣΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΠΕΔΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ…
Για να γράψει στη σελ. 79 του βιβλίου του ότι:… ακόμη και αν η μέχρι σήμερα ελληνική εμπειρία από την Ευρώπη αποβαίνει πικρή, ενδεχομένως και συνολικά αρνητική δεν υπάρχει άλλος εναλλακτικός χώρος στον συγκεκριμένο διεθνή περίγυρο στον οποίο η χώρα και η κοινωνία μας θα μπορούσαν να ασκήσουν τις δυνατότητές μας. Και αυτό φυσικά δεν θα επιτευχθεί με την απόσυρση, την εθνική απομόνωση με στόχο την αυτογνωσία, αλλά σε συμμαχία με τις υπόλοιπες χώρες της Ενωσης, που εκ των πραγμάτων σήμερα έχουν περιέλθει σε παρόμοια και ομοιοπαθή θέση. Στην ουσία, περισσότερες συμμαχικές και ωφέλιμες δυνάμεις και εφεδρείες, διαθέτει σήμερα η χώρα μας στα ευρωπαϊκά πεδία παρά εκτός αυτών…
Βέβαια, το πρόβλημα της υποθετικής βιωσιμότητας της χώρας θα διακινείται πάντα προσχηματικά για την άρση κάθε προβληματισμού για το μέλλον για τη διασφάλιση και διαιώνιση των διακριτικών προνομίων αφενός και της προκλητικής μιζέριας αφετέρου που δεν παύει να μας κληροδοτεί το απεχθές παρελθόν που μπορεί να αναβιώνει μπροστά μας σε κάθε βήμα.
Χωρίς όμως τούτο να σημαίνει ότι είναι αδύνατο να ξεφύγουμε από αυτό… Ενώ στην αναβίωση του παρελθόντος οι τρόποι πρόσληψης και χειρισμού του μπορούν να είναι διαφορετικοί, γιατί όταν οι καιροί αλλάζουν, αλλάζει επίσης και η πρόσληψη τόσο του συγκεκριμένου παρελθόντος όσο και της ιστορίας γενικότερα…
Μεγάλη συνηγορία Βεργόπουλου υπέρ της ευρωπαϊκής μας συνταύτισης ακόμα και με όρους και συνθήκες εθνικής υποτέλειάς μας…
Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΝΙΓΗΚΕ ΣΤΟΝ ΠΙΘΗΚΙΣΜΟ ΞΕΝΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ
Απέναντι σε αυτή τη μονόδρομη προτροπή προβάλλει τώρα το σκληρό πρόσωπο της εξόδου μας από τη ζώνη του ευρώ με νέες δυσκολότατες συνθήκες για τη χώρα. Αλλά “Ποια Ευρώπη;” ερωτά στο πρόσφατο εκδοθέν (Ιούλιος 2013) βιβλίο του ο λογιώτατος, συγγραφέας τ. υπουργός και διαγραφείς από τη Ν. Δημοκρατία βουλευτής Βύρων Γ. Πολύδωρος. Για την Ευρώπη όμως του μεγάλου ερωτηματικού θα συνεχίσουμε στο επόμενο κείμενό μας.
Ομως τελειώνουμε σήμερα με ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τον δραματικό, αλλά αληθινό, επίλογο του καθηγητή Χρ. Γιανναρά στο βιβλίο του “Ελληνική ετοιμότητα για την ευρωπαϊκή ενοποίηση” (Εκδ. Α.Α. Λιβάνη 2000, σελ. 377 – 378): “Πνευματική παρουσία της Ελλάδας στον αιώνα που φεύγει δεν μπορώ να διακρίνω… Η Ελλάδα πνίγηκε στον επαρχιωτικό εθνικισμό και στον πιθηκισμό των ξένων προτύπων. Ομως, η Ελλάδα θα είχε παρουσία τον 20ό αιώνα μόνο αν συνέχιζε να εκπροσωπεί και να ενσαρκώνει πρόταση πολιτισμού που αν ενδιαφέρει πανανθρώπινα… αν η Ελλάδα παραμείνει μέλος της Ε.Ε. δίχως ενεργοποίηση πολιτιστικής ιδιαιτερότητας μάλλον θα αντιπροσωπεύει ό,τι και η σημερινή (άλλοτε ελληνική) Καλαβρία στον ιταλικό νότο…”.
