Τι θέλουν οι πολίτες από το κράτος; Ασφάλεια και σταθερότητα. Να ξέρουν ότι ο µηχανισµός θα είναι εκεί για να τους προστρέξει στην ξηρασία και στην πληµµύρα, στον σεισµό και στις χιονοπτώσεις. Να ξέρουν ότι οι άνθρωποι που ενσαρκώνουν αυτό που λέµε κρατικός µηχανισµός, είναι εκεί για να κάνουν τη δουλειά τους όπως πρέπει.
Κι αν συµβεί η «στραβή στη βάρδια» να είναι αυτή η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
∆υστυχώς, όµως, µοιάζει να είναι ο κανόνας η «στραβή» και οι «στραβές». Ο σταθµάρχης, οι αστυνοµικοί που δεν πήραν στο αυτόφωρο τον µεθυσµένο και ο κατάλογος συνεχίζει.
Το αποτέλεσµα είναι οι γονείς να µην αισθάνονται ήσυχοι ότι τα παιδιά τους που µπήκαν στο τρένο, που βγήκαν έξω µε την παρέα, που πήγαν στο σχολείο, θα επιστρέψουν σώα και αβλαβή.
Και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από αυτή την ανασφάλεια που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι εκεί που πατάς το έδαφος δεν είναι στέρεο και κινδυνεύεις να πέσεις ανά πάσα ώρα και στιγµή. Η ανασφάλεια µετατρέπεται σε οργή, µίσος και αµφισβήτηση και δεν επιτρέπει στην κοινωνία να προχωρήσει και να χτίσει την ανθεκτικότητά της.
