Απόψε που χαρμόσυνα χτυπούν για σε οι καμπάνες,
που οι πύλες τ’ Άδη σπάσανε κι άνοιξ’ ο ουρανός
που μύρια χείλη κι άγγελοι ψάλλουν «Χριστός Ανέστη»
κι όλα τ’ αστέρια η δόξα σου τα ραίνει μ’ άγιο φως,
με ματωμένα τα φτερά κοντά σου φτερουγάει
δειλά – με δέος ιερό κι η ανάξια μου ψυχή
και με τρεμάμενη φωνή ν’ αφουγκραστείς ζητάει
τούτη που από τα βάθη της σου στέλνει προσευχή.
Χριστέ μου που τους ουρανούς χωράς μες στην ψυχή σου,
σκέπασε με τα στοργικά και τ’ άχραντά σου χέρια
τη Γη μας την πολύπαθη που πνίγεται στο αίμα
και της Ειρήνης τα λευκά στείλε μας περιστέρια.
Διώξε με την αγάπη σου του μίσους τ’ άγρια ασκέρια
να λάμψει πάλι της χαράς τ’ αστέρι το σβησμένο
κλείσε μας όλες τις πληγές που αιμορραγούν του πόνου
και κάνε τον πλανήτη μας θρόνο σου ευλογημένο.
